Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na brak związku zgłoszonych dowodów z podatkowym rozliczeniem za rok 2017. Wyrok oparto na niewłaściwej ocenie dowodów dotyczących lat wcześniejszych.

Brak formalnego wskazania podstaw prawnych decyzji nie unieważnia odpowiedzialności wspólników zlikwidowanej spółki za jej zobowiązania, jeśli tożsamość zobowiązanych i charakter zobowiązań są jednoznaczne i niesporne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że odmowa odroczenia terminu płatności składek przez ZUS jest aktem administracyjnym, który musi być analizowany przez sądy administracyjne. Stwierdzono brak należytego uzasadnienia odmowy, co uzasadnia kontrolę sądową i uchylenie tego aktu.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie może być oparta na możliwości podjęcia opieki przez inne osoby zobowiązane do alimentacji; związek rezygnacji z zatrudnienia z opieką jest decydujący.

Podatnik wnioskujący o ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy ma obowiązek uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad ustawowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku należnego za dany rok podatkowy.

Działalność prowadzona przez osobę niebędącą zależnym przedstawicielem w rozumieniu art. 5 ust. 4 Konwencji nie prowadzi do powstania stałego zakładu wnioskodawcy na terytorium RP.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że uchylenie dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych w decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu jest czynnością informacyjną, niewymagającą podstawy prawnej jako rozstrzygająca, co uzasadnia oddalenie skargi na decyzję.

NSA oddala skargę kasacyjną z uwagi na jej formalne wady, podkreślając konieczność precyzyjnego i prawidłowego formułowania zarzutów kasacyjnych oraz respektowanie przymusu adwokackiego, co warunkuje możliwość skutecznej kontroli orzeczeń WSA.

Nieopodatkowane wcześniej zyski jednoosobowej działalności, przekształconej w spółkę kapitałową, nie stają się zyskami spółki, co wyklucza ponowne opodatkowanie przy ich wypłacie; zasada kontynuacji zapobiega podwójnemu opodatkowaniu.

Stwierdzenie zaistnienia nowych dowodów niewykazanych podczas pierwotnego postępowania administracyjnego uzasadnia uchylenie decyzji odmownej przez sąd administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a.

Zobowiązania do zwrotu dotacji oświatowej nie podlegają reżimowi przedawnienia przewidzianemu dla prawa podatkowego zgodnie z art. 15zzr ust. 1 pkt 3 ustawy COVID-19, mając na uwadze odrębność prawną tych dwóch kategorii. Wobec wątpliwości co do faktycznego momentu uzyskania dotacji przez beneficjenta, konieczne jest ustalenie owej daty dla właściwej oceny przedawnienia.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l., nie stanowi selektywnej pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 TFEU. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że pierwszy sąd instancji rozpatrzył sprawę prawidłowo, analizując kwestie również poza zarzutami strony.

Uchylenie wyroku WSA z 24 października 2023 roku oraz oddalenie skargi A.G. w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia zgłoszenia SD-Z2, z uwagi na brak uprawdopodobnienia braku winy skarżącej w uchybieniu terminu.

Do osób trzecich nie mają zastosowania przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników; w ich przypadku pisma należy doręczać zgodnie z regułami określonymi w art. 148 Ordynacji podatkowej.

WSA prawidłowo orzekł o uchyleniu decyzji KNF, gdyż niewłaściwe rozważenie i nieuzasadnione pominięcie kwestii przedawnienia prawa do nałożenia kary pieniężnej narusza zasadniczo przepisy k.p.a. oraz ustawy o obrocie.

Oznaczenie "coffee break" nie posiada charakteru odróżniającego wymaganego dla znaku towarowego w rozumieniu art. 1291 ust. 1 pkt 2 p.w.p., ponieważ stanowi jedynie komunikat o powszechnie znanej treści nieodróżniającej, co wyklucza jego rejestrację jako znak towarowy.

W przypadku umorzenia należności składkowych, organ administracyjny musi dokonywać niezależnej i wyczerpującej oceny całkowitej nieściągalności zobowiązań, przy uwzględnieniu stanu majątkowego zobowiązanego, oraz zasady praworządności, co ZUS w analizowanej sprawie zaniechał, naruszając prawo postępowania.

Skarga kasacyjna nie została uwzględniona wobec stwierdzenia, że zarzuty proceduralne i materialnoprawne dotyczące doręczenia i wprowadzenia do obrotu prawnego decyzji administracyjnej z 1961 r. nie mają podstaw. Art. 2 ust. 2 ustawy nowelizującej zgodnie z Konstytucją wprowadza 30-letni termin wpływający na umorzenie postępowania po doręczeniu lub ogłoszeniu decyzji.

NSA uznał, że jednostki gospodarki uspołecznionej, tj. spółki, w których Skarb Państwa posiada większość udziałów, podlegają zwolnieniu z opodatkowania operacjami kapitałowymi od podatku w myśl Dyrektywy 69/335/EWG oraz krajowych przepisów z dnia 1 lipca 1984 r., a tym samym czynności te nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Podwyższenie kapitału zakładowego przez jednostki gospodarki uspołecznione nie powinno było być objęte podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z uwagi na stan prawny z dnia 1 lipca 1984 r., gdy takie operacje były zwolnione z opłaty skarbowej.

Wynagrodzenie tymczasowego pełnomocnika szczególnego w postępowaniu podatkowym nie może być ustalone poniżej minimalnej stawki przewidzianej w rozporządzeniu z 2018 r.; przepisy te nie przewidują możliwości jego miarkowania w dół.

Przedłużenie terminu zwrotu różnicy podatku VAT jest skuteczne tylko w zakresie nieprzerwanej ciągłości decyzji organów podatkowych; w razie przerwania tej ciągłości, konieczna jest ponowna ocena dopuszczalności przedłużenia.

NSA uznał, iż brak winy w uchybieniu terminu wymaga wykazania, że przedstawiciel ustawowy dołożył należytą staranność, a depresja czy stan epidemii nie stanowiły wystarczających okoliczności dla przywrócenia terminu zgłoszenia SD-Z2.

WSA błędnie uchylił decyzję DIAS, uznając za istotne nieprzeprowadzenie przesłuchania świadków w sprawie, co nie miało związku z rozliczeniami podatkowymi Spółki za 2015 r. NSA uchyla ten wyrok z powodu wadliwego uzasadnienia i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.