Związanie gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest pojęciem szerszym od pojęcia zajęcia na prowadzenie działalności gospodarczej i nie wymaga faktycznego wykorzystywania nieruchomości do tej działalności.

Art. 2 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 11 sierpnia 2021 r., przewidujący umorzenie z mocy prawa postępowań wszczętych po 30 latach od decyzji, ma charakter materialnoprawny i jego zastosowanie jest zgodne z prawem; naruszenie tego przepisu przez WSA uzasadniało oddalenie skargi.

Informacja publiczna, wymagająca znacznego nakładu pracy i zasobów do jej przetworzenia oraz nie wykazująca szczególnej istotności dla interesu publicznego, może być uznana za przetworzoną, co uzasadnia odmowę jej udostępnienia.

Informacje dotyczące wielkości produkcji przedsiębiorstwa, jako informacje o wartości handlowej, mogą być objęte tajemnicą przedsiębiorstwa zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz art. 16 ust. 1 pkt 7 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku, i z tego powodu mogą być wyłączone z obowiązku udostępnienia.

Decyzja o odmowie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy dla M.C. została wydana z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, co uzasadnia uznanie potrzeby uzupełnienia postępowania dowodowego, w szczególności w kontekście zbadania wpływu wyjazdu dziecka z terytorium RP na jego prawa konwencyjne.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w sprawach dotyczących informacji publicznej związanej z orzeczeniami o przestępstwach przeciwko wolności seksualnej, ochrona prywatności ofiar oraz uczestników ma pierwszeństwo nad jawnością, z uwagi na ich intymny charakter.

Podatnicy ubiegający się o zwolnienie z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. muszą wykazać, że infrastruktura kolejowa jest faktycznie udostępniana przewoźnikom kolejowym. Brak dostatecznego dowodu na takie udostępnienie wyklucza prawo do zwolnienia.

Złożenie wniosku o uznanie rekultywacji gruntów za zakończoną nie uprawnia spółki do stosowania stawek podatku od nieruchomości dla gruntów pozostałych przed wydaniem ostatecznej decyzji organu administracyjnego potwierdzającej zakończenie prac.

Grunty poeksploatacyjne, nawet częściowo niewykorzystywane, mogą zachować związek z działalnością gospodarczą, jeśli pozostają składnikiem majątku przedsiębiorstwa, podlegając opodatkowaniu według stawek dla gruntów związanych z działalnością gospodarczą.

Podmiot skupujący jako płatnik opłat wyrównawczych wynikających z nadwyżek w produkcji mleka nie może żądać stwierdzenia nadpłaty na podstawie Ordynacji podatkowej, jak opłaty te, przekazywane do budżetu UE, nie stanowią dochodu krajowego.

Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przenosząca odpowiedzialność za składki na M.C. jest ostateczna i stanowi podstawę do egzekucji administracyjnej. Zarzuty dotyczące niewłaściwego przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego są nieuzasadnione, jeżeli brak podstaw prawnych naruszenia postępowania.

Zawieszenie uznania organizacji producentów na podstawie art. 60 ust. 1 rozporządzenia 2017/891 jest uzasadnione w razie poruszania postępowania dotyczącego oszustwa, zapewniając ochronę interesów finansowych UE, nawet jeśli zarzuty dotyczą czynów sprzed obowiązywania przepisów.

W przypadku postępowań dotyczących zwrotu środków unijnych, skuteczne przerwanie biegu przedawnienia może prowadzić do utrzymania zobowiązania zwrotu środków pomimo upływu terminu przedawnienia, zgodnie z przepisami prawa unijnego i krajowego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że modernizacja ewidencji gruntów oraz ustalenie przebiegu granic działek zostały wykonane zgodnie z prawem. Skarżący nie wykazali naruszenia przepisów ani istotnych wad w modernizacji.

Powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 6 ust. 4 u.p.s.d., związane z uprawomocnieniem się orzeczenia sądowego, odnowuje termin biegu przedawnienia na wydanie decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe, czyniąc ten termin trzyletnim, licząc od końca roku uprawomocnienia orzeczenia.

O oddaleniu skargi kasacyjnej w sprawie odmowy pomocy mieszkaniowej decyduje brak wykazania przesłanek do przyznania uprawnień, przy czym organ działał w zgodzie z zasadami prawa administracyjnego, a NSA potwierdził, że skarga nie spełniała wymogów formalnych.

Decyzje administacyjne o odmowie umorzenia nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego zostały wydane z naruszeniem obowiązków procesowych poprzez brak ustalenia pełnej sytuacji życiowej skarżącego, co skutkowało ich uchyleniem przez NSA.

Wznowienie postępowania na podstawie art. 271 pkt 2 p.p.s.a. nie jest możliwe, gdy brak należytej reprezentacji nie zostanie dowiedziony, a okoliczności faktyczne podawane jako podstawy wznowienia były znane przed zakończeniem postępowania sądowego.

Brak podstaw do uchylenia wyroku WSA. Odmowa odroczenia spłaty należności uzasadniona brakiem wykazania przez dłużnika przesłanek, w tym możliwości płatniczych, wymaganych przez przepisy rozporządzenia dotyczącego Wspólnej Polityki Rolnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wniosek o udostępnienie informacji publicznej musi być precyzyjny i jasny. Bezczynność organu nie może być zarzucana, jeśli wniosek nie spełnia wymogów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Nawet subiektywne przekonanie organu o nagłej bezprzedmiotowości wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie zwalnia z obowiązku działania zgodnie z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, a znaczne przekroczenie terminów rozpatrzenia wniosku stanowi rażącą bezczynność.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, wskazując na konieczność ponownego rozważenia kwestii naruszenia praw dziecka w kontekście możliwości terapeutycznych na Kubie, uwzględniając wnioski biegłego psychiatry.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących transakcje, które nie miały miejsca w rzeczywistości, nie przysługuje, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że podatnik nie dochował elementarnych standardów należytej staranności w weryfikacji kontrahenta i pochodzenia towaru.

Założenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego mają prymat nad decyzją o warunkach zabudowy. Organ administracyjny słusznie odmówił zatwierdzenia projektu zagospodarowania, gdyż inwestycja była niezgodna z obowiązującym planem miejscowym.