Do kategorii budynków w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. nie można kwalifikować obiektów oddzielonych jedynie siatką ogrodzeniową, która nie realizuje funkcji przegrody budowlanej wymaganej do uznania obiektu za wydzielony z przestrzeni.

W przypadku zgłoszenia prac mogących znacząco oddziaływać na środowisko, sprzeciw organu jest uzasadniony, gdy decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach nie pokrywa się w pełni z zakresem zgłoszenia.

W sprawie o wymuszenie obowiązku przyłączenia nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej, możliwe jest wydanie decyzji nakładającej taki obowiązek, jeśli istnieją realne techniczne możliwości wykonania przyłączenia, niezależnie od wysokości związanych z tym kosztów dla właściciela nieruchomości.

Dla nadania statusu strony w postępowaniu wznowieniowym kluczowe jest wykazanie rzeczywistych ograniczeń w zabudowie terenu na skutek planowanej inwestycji, co potwierdzone musi być przepisami ustawy Prawo budowlane.

Nabycie nieruchomości komorniczej obciążonej odpadami komunalnymi wiąże się z domniemaniem posiadania odpadów i obowiązkiem ich usunięcia. Bez wykazania faktycznego innego posiadacza, nabywca ponosi odpowiedzialność za niezgodne z przepisami magazynowanie odpadów, co uzasadnia nałożenie podwyższonej opłaty za korzystanie ze środowiska.

Podmiot, który na etapie postępowania nadzwyczajnego nie wykaże istnienia interesu prawnego, nie jest uznawany za stronę postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej w oparciu o art. 184 P.p.s.a., jeżeli brak owego interesu potwierdzają ustalenia faktyczne organów administracyjnych.

Skarga kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu na uchylenie decyzji w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jest bezzasadna z uwagi na niepełne skompletowanie materiału dowodowego i niewłaściwą wykładnię art. 28 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zarzuty procesowe i materialnoprawne podniesione w skardze kasacyjnej wymykały się spod kontroli sądu z uwagi na brak ich związku z przedmiotem rozpoznawanej sprawy, uzasadniając tym samym oddalenie skargi.

Określenie wysokości zysku spółki, a co za tym idzie, także kwoty wypłacalnej komplementariuszowi tytułem udziału w zysku spółki jest możliwe po zakończeniu roku obrotowego tej spółki. Dopiero wówczas znana jest podstawa opodatkowania do obliczenia przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. Natomiast ze względu na brak możliwości określenia

Decyzja o warunkach zabudowy winna uwzględniać ochronę zabytków ujętych w gminnej ewidencji. Obowiązek ten obejmuje wskazanie na zagrożenia oraz formułowanie zasad ochronnych już na etapie projektowania.

Wiata na opakowania, nie spełnia definicji budynku w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ponieważ jej przegrody, m.in. z siatki, nie stanowią trwałego i funkcjonalnego elementu wydzielającego obiekt z przestrzeni.

Pozbawienie strony możliwości obrony jej praw w postępowaniu sądowym z powodu niedoręczenia istotnego pisma procesowego skutkuje nieważnością postępowania, co uzasadnia uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Decyzja Ministra Spraw Zagranicznych o odmowie udostępnienia informacji o środowisku, potwierdzona przez NSA, była zgodna z prawem, uzasadniona ochroną informacji niejawnych i brakiem wykazanego interesu publicznego.

Obiekt złożony z elementów rozmontowalnych, jak panele siatki czy blacha falista, nie spełnia definicji budynku wynikającej z art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., jako iż nie stanowi trwałej przegrody budowlanej, co wyklucza jego kwalifikację jako budynku do celów opodatkowania.

Interpretacja indywidualna dotycząca opodatkowania zbiorników jako obiektów budowlanych została podtrzymana, a skarga kasacyjna oddalona z uwagi na brak uzasadnienia wpływu zarzutów proceduralnych na wynik sprawy.

Przedsięwzięcia lokowane na obszarach Natura 2000 wymagają oceny potencjalnego oddziaływania, jeśli mogą znacząco wpłynąć na środowisko; zasada ostrożności uzasadnia nakładanie obowiązków oceny oddziaływania inwestycji nawet przy obecności zabudowy.

Nieprawidłowość w zakresie formalnego opisu źródła przychodu w tytule wykonawczym, przy zgodności kwoty zobowiązania z deklaracją podatkową, nie uzasadnia umorzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 § 1 pkt 2 u.p.e.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dokument "Texas Nonrepairable Vehicle Title" dostatecznie określa status pojazdu jako odpadu, co potwierdza prawidłowość odmowy uchylenia postanowienia GIOŚ przez sąd I instancji. Skarga kasacyjna nie dostarczyła istotnych nowych faktów czy dowodów, które mogłyby podważyć to rozstrzygnięcie.

Za urządzanie gier hazardowych na automatach bez koncesji, zezwolenia czy zgłoszenia, wbrew przepisom u.g.h., podmiotowi urządzającemu przysługuje kara pieniężna zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 1 u.g.h., niezależnie od twierdzeń o logicznym charakterze gier.

Działania prowadzenia gospodarki odpadami niezgodnie z pozwoleniem zintegrowanym, mające charakter powtarzalny i znaczący, nie mogą być uznane jako znikome, wykluczając możliwość zastosowania art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje rozstrzygnięcia instancji wcześniejszych o słuszności wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, orzekając, że pominięcie prawa strony do zapoznania się z pełnią akt sprawy i zgromadzonych materiałów, w tym kluczowej dokumentacji geotechnicznej, stanowiło istotną wadliwość proceduralną, wpływającą decydująco na wynik postępowania.

Brak wykazania przez organy podatkowe świadomego udziału podatnika w transakcjach oszukańczych uniemożliwia uznanie jego odpowiedzialności; okoliczności takie jak szybkie zwroty VAT, stosowanie standardowych procedur handlowych czy korzystanie z podmiotów pośredniczących nie mogą same w sobie świadczyć o świadomej współudziałowości w karuzeli podatkowej.

Wobec braku uprzedniego wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego, administracyjne postępowanie nieważnościowe nie podlega obowiązkowemu zawieszeniu na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Dopiero późniejsze zarejestrowanie skarg sądowoadministracyjnych skutkuje potencjalnym zawieszeniem postępowania w sądzie.

Prawo do jednorazowych odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 38k u.p.d.o.p. przysługuje również w przypadku wytworzenia środków trwałych w celu przeciwdziałania COVID-19, nie tylko przy ich nabyciu.