Skarga kasacyjna organu zasługuje na uwzględnienie, bowiem postępowania zabezpieczające skutecznie zawiesiły bieg terminu przedawnienia, a transakcje prowadzone przez J.K. były nierzetelne w świetle przepisów o VAT.

Roszczenie odszkodowawcze związane z odmową przyłączenia budynków do sieci wodociągowej nie należy do kompetencji organów administracji publicznej, lecz powinno być rozstrzygane przed sądem powszechnym.

Sąd administracyjny uznaje, że nadanie decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności jest uzasadnione, gdy spełnione są przesłanki z art. 239b Ordynacji podatkowej, w tym krótkiego okresu do przedawnienia zobowiązania i uprawdopodobnienia jego niewykonania.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż bez prawidłowego doręczenia decyzji organu podatkowego nie można skutecznie prowadzić postępowania sądowoadministracyjnego, co skutkuje koniecznością odrzucenia skargi z powodu braku wejścia decyzji do obrotu prawnego.

Decyzja Naczelnego Sądu Administracyjnego nie była prawidłowa w rozumieniu art. 134 § 1 p.p.s.a., co skutkowało uchyleniem wyroku WSA w całości i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania, aby ustalić właściwy termin naliczania oprocentowania od nadpłaty.

Zażalenie wniesione po terminie nie zostaje przywrócone z powodu domniemanego błędu pouczenia ustnego urzędnika, gdy pisemnie udzielone pouczenie w postanowieniu było zgodne z prawem.

SKO w Lublinie dopuściło się bezczynności oraz przewlekłości w prowadzeniu postępowania, które nie nosiły znamion rażącego naruszenia prawa, co uzasadniało częściowe uwzględnienie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylając częściowo wyrok WSA w Gliwicach, stwierdza nieważność części uchwały Rady Miasta G., gdzie ograniczenie obniżek czynszu związano z wartością odtworzeniową lokali oraz okres jednokrotnej przyznawania obniżki czynszu, jako niezgodne z ustawą o ochronie praw lokatorów.

Wydatki na budowę części administracyjnej budynku produkcyjno-administracyjnego w ramach nowej inwestycji mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane, gdy są powiązane z procesami produkcyjnymi, mimo że nie zwiększają bezpośrednio zdolności produkcyjnych.

Opóźnione przekształcenie użytkowania wieczystego na własność następuje, gdy nieruchomość zostaje zabudowana na cele mieszkaniowe po 1 stycznia 2019 r., niezależnie od jej wcześniejszego zagospodarowania.

Beneficjent środków unijnych wykonujący zadania niezgodne z przywróconym po pandemii zakresem projektu musi zwrócić środki, których wydatki nie są zgodne z pierwotnym przeznaczeniem ani racjonalnością administracyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając legalność decyzji administracyjnych w sprawach o nienależnie pobrane środki finansowe, nie stwierdzając występowania podstaw do nieważności tych aktów administracyjnych.

Rejestracja odbiornika RTV implikuje obowiązek uiszczania opłat abonamentowych, chyba że użytkownik wykaże okoliczności zwalniające go z tego obowiązku. Brak takiego dowodu przez użytkownika uniemożliwia skuteczne podniesienie zarzutów względem postępowania egzekucyjnego.

Odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości określa się według wartości z dnia wydania decyzji, a operat szacunkowy można wykorzystywać jako dowód do końca jego 12-miesięcznej ważności, przy czym nie stwierdzono naruszeń proceduralnych w postępowaniu administracyjnym.

Pandemia COVID-19 nie stanowi samoistnej, usprawiedliwionej podstawy do przywrócenia terminu na wniesienie odwołania. Strona musi wykazać brak winy w uchybieniu poprzez konkretną i uprawdopodobnioną argumentację w świetle obowiązujących przepisów.

Instalacja przetwarzania odpadów o zdolności przetwarzania przekraczającej 75 ton na dobę, eksploatowana bez wymaganego pozwolenia zintegrowanego, podlega decyzji o wstrzymaniu użytkowania zgodnie z art. 365 ust. 1 P.o.ś.

Czynności podwyższenia kapitału zakładowego dokonane przez jednostki gospodarki uspołecznionej 1 lipca 1984 r. były zwolnione z podatku kapitałowego. NSA uchyla wyrok WSA oraz decyzję organu podatkowego. Zasada stand-still zakazuje ponownego opodatkowania operacji wcześniej zwolnionych.

Zmiana lasu na użytek rolny, w sytuacji gdy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje wycofywanie funkcji rolniczych, jako taka jest sprzeczna z postanowieniami planu i uzasadnia odmowę wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

W świetle § 9 ust. 2a rozporządzenia ZFRON, wydatek musi być poniesiony bezpośrednio z rachunku ZFRON, aby kwalifikować jako pomoc de minimis; refundacja ze środków własnych nie spełnia tego wymogu.

Nie można uznać za budynek obiektów budowlanych, które nie są trwale wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych. Tym samym, wiaty wykonane z materiałów łatwo demontowalnych, takich jak siatki czy blacha, nie spełniają tej definicji, co zwalnia je z podatku od budynków.

Dla zmiany decyzji administracyjnej ostatecznej na podstawie art. 155 k.p.a. wymagana jest zgoda wszystkich podmiotów posiadających status strony w oryginalnym postępowaniu, w tym okoliczności, gdy jednym z takich podmiotów jest reprezentant Skarbu Państwa, jak PGW Wody Polskie, działający jako właściciel śródlądowych wód płynących.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach jest zgodna z prawem, gdy planowane przedsięwzięcie jest zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W razie sprzeczności lokalizacyjnej, organ jest zobowiązany odmówić wydania decyzji.

Decyzja organu doręczana w toku postępowania podatkowego osobie nieposiadającej aktualnego pełnomocnictwa w aktach jest prawidłowa. Pełnomocnictwo szczególne musi być złożone do akt danego postępowania, by wywoływało skutki procesowe, w tym doręczeniowe.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że organy mają obowiązek stosować miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który wyraźnie zakazuje pewnych inwestycji, i taki zakaz nie może być obalony w trybie skargi na decyzje administracyjne, dopóki plan pozostaje w mocy jako akt prawa miejscowego.