Sąd uznał, że organizowanie gier hazardowych bez wymaganych zezwoleń, traktowanych jako gry zawierające element losowości, podlega sankcjom zgodnie z ustawą o grach hazardowych, a przeprowadzony eksperyment jest zgodny z wymogami dowodowymi.
Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza stanowisko o rażącej bezczynności Prezydium NRA w rozpoznaniu zażalenia oraz przyznanie rekompensaty finansowej, uznając, że niepodjęcie działań przez ponad 6 lat stanowiło awersję do obowiązków administracyjnych.
Bezczynność organu w rozpatrywaniu zażalenia przez okres przekraczający sześć lat, w sytuacji gdy wszystkie niezbędne do jego dokonania materiały były dostępne, stanowi rażące naruszenie zasady szybkości postępowania administracyjnego, prowadząc do oddalenia skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Udział organizacji społecznych w postępowaniach administracyjnych, nawet w przypadku działalności konkurencyjnej, jest uzasadniony interesem społecznym, zwłaszcza kiedy ich celem jest doskonalenie standardów świadczenia usług publicznych i ochrona konsumentów.
Fakt nominacji sędziego przez Prezydenta na wniosek KRS, ukształtowanej ustawowo, nie wystarcza do podważenia niezawisłości i bezstronności składu orzekającego, jeśli brak innych szczególnych okoliczności kwestionujących te wartości.
Dla nałożenia kary pieniężnej za brak opłaty elektronicznej konieczne jest pełne wyjaśnienie faktycznych okoliczności sporu i ich zgodność z zasadą proporcjonalności, przy jednoczesnym dopełnieniu przez użytkownika obowiązku uiszczenia opłaty przed przejazdem.
Proces ustalenia poczytalności oskarżonego musi uwzględniać szczegółową analizę jego stanu zdrowia psychicznego, w tym historię leczenia i możliwe zmiany dynamiki objawów choroby w czasie popełniania zarzucanych czynów.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając ostatecznie zgodność z prawem przyjętego przez Sąd Wojewódzki kierunku orzeczenia w przedmiocie zasad ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, w świetle obowiązujących przepisów oraz wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 2018 roku.
Zapłata przez podatnika zaległości podatkowej w trakcie postępowania ulgowego czyni postępowanie bezprzedmiotowym, uzasadniając jego umorzenie. Skutek ten wynika z art. 59 § 1 pkt 1 oraz art. 208 § 1 Ordynacji podatkowej.
Podejrzenie funkcjonariusza Policji o przestępstwo korupcyjne uzasadnia jego zwolnienie z uwagi na ważny interes służby, nawet jeśli postępowanie karne nie zostało zakończone prawomocnym wyrokiem.
Skarga kasacyjna M.G. w sprawie ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych została oddalona z powodu niewykazania naruszenia art. 22 § 2a O.p., stanowiącego podstawę decyzji. Zarzuty dotyczące konstytucyjności oraz prawa unijnego były niezasadne dla przedmiotu sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 23 października 2025 r. (sygn. II GZ 608/24) oddalił skargę Prezydium NRA o wznowienie postępowania. Samo powołanie sędziego przez KRS, ukształtowaną w 2017 r., nie stanowi podstawy do wznowienia, bez wskazania dodatkowych okoliczności podważających jego niezawisłość.
Organ administracyjny nie jest zobowiązany do przeprowadzania pełnego postępowania dowodowego poza posiadanymi ewidencjami przy wydawaniu zaświadczenia, którego nie można wystawić w sytuacji braku odpowiednich dokumentów potwierdzających pełnienie służby w warunkach szczególnego zagrożenia życia lub zdrowia.
Organ administracyjny, ustalając wysokość opłaty za pobyt w DPS, jest zobowiązany rozpatrzyć także wniosek o zwolnienie z opłaty, jeśli strona przedstawi okoliczności wskazujące na możliwość zwolnienia, na etapie ustalania samej wysokości opłaty.
Egzekucja administracyjna może być wszczęta przy niewykonaniu obowiązku podatkowego przez zobowiązanego, niezależnie od złożenia wniosku o ulgę w spłacie. Formalne wymogi tytułu wykonawczego muszą być spełnione, ale zarzuty dotyczące danych tytułu nie stanowią podstawy do umorzenia postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż decyzja o nałożeniu kary pieniężnej na "A." Sp. z o.o. za urządzanie gier na automatach bez koncesji jest zgodna z przepisami ustawy o grach hazardowych, a kontrola celno-skarbowa nie naruszała terminu proceduralnego.
NSA przyjmuje, iż automaty umożliwiające uczestniczenie w grach o charakterze losowym, zgodnie z ustawą o grach hazardowych, wymagają spełnienia formalnych wymogów koncesyjnych, niezależnie od poglądów zarządcy co do charakteru gry. W konsekwencji, brak spełnienia tych wymogów uzasadnia nałożenie kary finansowej.
Uchwała Rady Gminy Chełmiec z 3 czerwca 2016 r. w przedmiocie konsultacji społecznych stanowi akt prawa miejscowego, podlegający obowiązkowi ogłoszenia, pomimo jednorazowego charakteru stosowanych norm. Niepublikacja uchwały stanowi podstawę dla jej nieważności.
Organ Policji jest obowiązany zwolnić funkcjonariusza na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy o Policji w przypadku prawomocnego orzeczenia o jego wydaleniu, niezależnie od wcześniejszego wniosku funkcjonariusza o odejście ze służby.
Uprawnione jest rozwiązanie stosunku służbowego funkcjonariusza Policji na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji z powodu ważnego interesu służby, gdy zachowanie funkcjonariusza narusza zasady etyki zawodowej, nawet w braku zakończenia wszczętych postępowań karnych.
Decyzja Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z 2021 r. o odmowie stwierdzenia nieważności orzeczenia z 1951 r. nie naruszyła rażąco prawa, uznając cele kolejowe za zgodne z ówczesnym planem, co wykluczało jej unieważnienie.
Brak podstaw do uwzględnienia zarzutów naruszenia wymagalności obowiązku egzekucji z przyczyn procesowych, gdyż prawidłowo doręczone postanowienie o rygorze skutkuje dopuszczalnością egzekucji.
Faktury VAT wystawione przez podmioty, które nie faktycznie nie realizowały usług, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu, nawet gdy podatnik działał w dobrej wierze i zachowując należytą staranność.
W sytuacji, gdy uzasadnienie wyroku WSA nie spełnia wymogów określonych w art. 141 § 4 P.p.s.a., a przez to nie umożliwia instancyjnej kontroli, uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania jest uzasadnione.