Uchwała nr XXVIII.288.2021 Rady Gminy Prażmów, nakładająca dodatkową opłatę za odbiór szkła i papieru, narusza art. 6r ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, gdyż usługi te stanowią podstawowy zakres odbioru odpadów komunalnych, a nie usługi dodatkowe.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie może zostać unieważniony z tytułu późniejszego wprowadzenia sprzecznych przepisów, gdy w dacie uchwalenia nie sprzeciwiał się obowiązującym regulacjom; ochrona krajobrazu i środowiska może uzasadniać ograniczenia planistyczne.

Na podstawie art. 81c ust. 2 Prawa budowlanego, organy nadzoru budowlanego mogą nałożyć obowiązek przedłożenia oceny technicznej w przypadku uzasadnionych wątpliwości co do stanu technicznego obiektu, gdy inne środki nie są wystarczające.

Zakaz zmiany kształtu dachu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego może być zniesiony w przypadkach powrotu do formy historycznej oraz dopuszczalnej rozbudowy, której wysokość nie przewyższa wysokości istniejącej kalenicy budynku.

Organ regulacyjny nie jest właściwy do rozstrzygania sporów o wydanie warunków technicznych przyłączenia do sieci wodociągowej, które nie mieszczą się w zakresie art. 27e ust. 1 u.z.z.w. Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA i oddala skargę.

Uchwała organu samorządowego określająca źródła finansowania instytucji kultury musi być precyzyjna i szczegółowa. Ogólnikowe sformułowania otwierające możliwość różnorodnej interpretacji źródeł finansowania są niedopuszczalne i naruszają zasady przyzwoitej legislacji oraz art. 11 ust. 3 pkt 4 ustawy o bibliotekach.

Brak zaistnienia "szczególnie uzasadnionego przypadku" na gruncie art. 39 ust. 3 u.d.p. uzasadnia odmowę przyznania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego na kolejny okres dla funkcjonowania obiektu handlowego, zgodnie z założeniami planistycznymi i estetycznymi organu.

Decyzja organu administracyjnego, w tym Komisji do spraw reprywatyzacji, powinna być zgodna z literalnym brzmieniem norm kompetencyjnych ustawy. Stosowanie rozstrzygnięć składających się z różnych decyzji reprywatyzacyjnych w jednej decyzji Komisji jest niedopuszczalne ze względu na zamknięty katalog działań wskazany w art. 29 ust. 1 ustawy o Komisji.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie może równocześnie uzyskać świadczenia pielęgnacyjnego, chyba że zawiesi prawo do renty na podstawie art. 103 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji zbiegu z prawem do renty wymaga zawieszenia wypłaty renty, co wyklucza jednoczesne pobieranie obu świadczeń.

W sprawie opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych, istotne jest rozróżnienie celu ich poboru. Tylko w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę do spożycia przez ludzi można stosować stawkę art. 274 pkt 4 Prawa wodnego.

NSA uchylił wyrok WSA i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, z powodu niewystarczającej analizy prawnej legalności uchwały Rady Gminy w kontekście przynależności i charakteru wód objętych regulaminem oraz wynikających z tego uprawnień gminy.

Wnioskując o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, która była przedmiotem prawomocnego sądowego oddalenia skargi, organ administracji odmawia wszczęcia postępowania, respektując powagę rzeczy osądzonej, nawet przy wskazaniu nowych okoliczności.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że umorzenie postępowania dotyczącego legalności budowy drogi miejskiej było zgodne z prawem. Brak dokumentacji budowlanej sprzed 1995 r. nie uzasadnia domniemania samowoli budowlanej, jeżeli sąd ustalił istnienie drogi w oparciu o inne wiarygodne dowody.

Brak przesłanek do ingerencji organów nadzoru budowlanego w postaci nałożenia obowiązku przywrócenia stanu poprzedniego w przypadku zgodności robót z przepisami Prawa budowlanego, nawet przy braku zgody współwłaścicieli.

Skarga kasacyjna na decyzję o rozbiórce budynku rekreacji indywidualnej oddalona z uwagi na potwierdzenie samowolnej budowy i niezgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Decyzja Komisji stwierdzająca nieważność decyzji Prezydenta z 2011 r. została uchylona, gdyż brak było przesłanek rażącego naruszenia prawa kwalifikujących jej wyeliminowanie z obrotu prawnego.

Art. 52 u.z.s.e.e. określa zamknięty katalog podmiotów uprawnionych do odbioru odpadów po demontażu sprzętu elektrycznego, wykluczając możliwość ich przekazywania osobom fizycznym, w zgodzie z przepisami ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.

Sąd uznał za zgodny z prawem miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, stwierdzając, iż proces jego uchwalenia spełniał wymogi proceduralne, a plan sam w sobie nie naruszał interesu prawnego jednostki względem zgodnego z prawem ładu przestrzennego.

Rozbiórka budynku nielegalnie usytuowanego przy granicy działki jest uzasadniona brakiem możliwości jego legalizacji. Przepisy prawa budowlanego obligują do zastosowania najsurowszej sankcji, gdy niezgodność z przepisami jest obiektywna i nieusuwalna, co wyklucza alternatywne rozwiązania.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na prawidłowe zastosowanie przepisów art. 138 § 2 k.p.a. o uchyleniu decyzji administracyjnej przez organ odwoławczy z powodu istotnych uchybień proceduralnych w postępowaniu dowodowym i formalnym.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że prawidłowa ocena stanu faktycznego i klasyfikacji odpadów przez WSA, oraz brak naruszenia prawa materialnego lub procesowego, uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej dotyczącej nielegalności przemieszczania odpadów.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zarządzenie pokontrolne PWIOŚ w sprawie gospodarki odpadami w Zakładzie [...] z o.o. jest zgodne z prawem i obowiązkami nałożonymi przepisami, jak również z ustaleniami kontroli. Skarga kasacyjna podlega oddaleniu.

Uchylenie zaskarżonego wyroku i decyzji administracyjnej wskutek wadliwej interpretacji przepisów dotyczących możliwości odstąpienia od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, przy jednoczesnym podkreśleniu konieczności pełnej analizy przesłanek z art. 189f § 1 k.p.a.