Umowa o świadczenie usług polegająca na wygłoszeniu autorskich wykładów podlega przepisom o zleceniu; nie stanowi umowy o dzieło, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego wykładowcy (art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) uśoz).

Umowy o świadczenie usług w postaci świadczenia wykładów, seminariów nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło i podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy o przygotowanie i wygłoszenie wykładów, choć indywidualizowane, nie mają cech umowy o dzieło. Umowy te, uznane za świadczenie usług stosowane na podstawie zlecenia, uzasadniają obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy zawarte pomiędzy stronami należy zakwalifikować jako umowy o świadczenie usług, co skutkuje podleganiem obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Roboty budowlane wykonane przez R.B. w parku narodowym, w postaci przebudowy urządzenia wodnego bez wymaganych pozwoleń, są nielegalne. Konieczne jest przywrócenie urządzenia do stanu sprzed przebudowy, zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego.

Funkcjonariusz Policji nie może być obciążony odpowiedzialnością dyscyplinarną bez pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego, w tym obiektywnej możliwości realizacji obowiązków wynikających z hierarchii służbowej, oraz precyzyjnego określenia terminów wykonania poleceń.

Skargę kasacyjną oddalono z powodu niewykazania przez skarżącego, że posiadał zgłoszone zwierzęta, a tym samym nie spełnił przesłanek do płatności; ciężar dowodowy zgodnie z art. 3 ustawy o płatnościach ciąży na skarżącym.

Przedmiotem umów była usługa montowania elementów meblowych, stąd umowy miały charakter umów o świadczenie usług, co uzasadnia obowiązek zgłoszenia wykonawcy do ubezpieczenia zdrowotnego.

Zawarcie umowy nazwanej umową o dzieło nie wyklucza jej kwalifikacji jako umowy o świadczenie usług, gdy jej faktyczny charakter oraz brak samoistnego rezultatu wskazują na stosowanie przepisów o zleceniu, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, potwierdził legalność i prawidłowość działania Wojewody Dolnośląskiego oraz decyzję Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wskazując na brak podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i stwierdzając właściwe zastosowanie przepisów proceduralnych.

Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej na rzecz Poczty Polskiej S.A. przez posiadacza zarejestrowanego odbiornika RTV wynika z samej ustawy abonamentowej i trwa do czasu formalnego wyrejestrowania odbiornika, niezależnie od faktycznego korzystania z urządzenia.

Obowiązek poddania się szczepieniom ochronnym wynika z ustawowych przepisów i nie można odstąpić od jego egzekucji bez udokumentowanych przeciwwskazań zdrowotnych. Obecny stan prawny, na mocy rozporządzenia Ministra Zdrowia, precyzyjnie określa zasady ich realizacji oraz wymagalność.

W sprawie dotyczącej nakazu wykonania robót budowlanych obiekt uznano za budynek gospodarczy, a zaskarżona decyzja nadzoru budowlanego była zgodna z prawem. Skarga kasacyjna M.K. została oddalona z powodu braku uzasadnionych podstaw.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że okres zawieszenia biegu terminów dla legalizacji pobytu cudzoziemców, przewidziany w ustawie o pomocy obywatelom Ukrainy, wyklucza możliwość zakwalifikowania działań organu jako bezczynność, co uniemożliwia wniesienie skargi na bezczynność.

Organizacja społeczna, ubiegająca się o dopuszczenie do udziału w postępowaniu administracyjnym na prawach strony, musi wykazać interes społeczny uzasadniający ten udział. Ogólne argumenty dotyczące ochrony środowiska są niewystarczające bez wykazania konkretnych działań lub zagrożeń.

W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów techniczno-budowlanych przy zatwierdzeniu projektu budowlanego, przeprowadzona analiza musi ocenić, czy naruszenie ma charakter rażącego pogwałcenia prawa. Rażące naruszenie kwalifikuje decyzję do stwierdzenia jej nieważności, co wymaga rzetelnej oceny szczegółowych okoliczności faktycznych i prawnych.

Wykreślenie z rejestru podatników VAT na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 3 ustawy o VAT stanowi czynność materialno-techniczną, niewymagającą decyzji administracyjnej, jednak powinno zostać poprzedzone wezwaniem do złożenia wyjaśnień.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził brak obowiązków płatnika po stronie spółki N. S.A. odnośnie szkoleń dla współpracowników prowadzących działalność gospodarczą; kwestia przychodu ze szkoleń dotyczy samoopodatkowania w źródle działalności gospodarczej współpracowników.

Dokumenty dotyczące organizacji ruchu drogowego, w tym umowy zlecenia oraz projekty, stanowią informację publiczną i podlegają udostępnieniu jako dokumenty urzędowe. Brak ich udostępnienia kwalifikuje się jako bezczynność organu, lecz nie zawsze jako rażące naruszenie prawa.

Skarga kasacyjna Dyrektora Izby Administracji Skarbowej zasadna. Wymagalność zobowiązania podatkowego istnieje, a zgłoszone zarzuty w postępowaniu egzekucyjnym według u.p.e.a. nie zostały wykazane. Uchyla się wyrok WSA, oddalając skargę w całości.

Organ podatkowy jest uprawniony do przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki VAT do czasu zakończenia weryfikacji, o ile uzasadnione jest to istniejącymi wątpliwościami odnośnie do zasadności zwrotu wynikającymi z kontroli celno-skarbowej. Zasada ta działa w granicach materialnoprawnych obowiązków dochowania terminu doręczenia decyzji podatkowych.

NSA uchyla wyrok WSA w Rzeszowie oraz decyzję DIAS z powodu braków w postępowaniu dowodowym, skutkujących niewłaściwym rozpoznaniem zdolności produkcyjnych S.B. oraz posiadania maszyn przez M.B.

Sąd administracyjny bada zasadność skargi na uchwałę organu podatkowego w aspekcie legalności decyzji o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia. Bada, czy instrumentalność wszczęcia postępowania była uzasadniona na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, nie bazując na powierzchownej analizie uzasadnień organów.

Członek zarządu stowarzyszenia ponosi odpowiedzialność podatkową za zaległości podatkowe stowarzyszenia, jeżeli organy podatkowe wykażą przesłanki z art. 116 Ordynacji podatkowej, a członek zarządu nie zdoła skutecznie wykazać istnienia przesłanek egzoneracyjnych.