Podmiot wykonujący przewóz drogowy ponosi obiektywną odpowiedzialność za naruszenia przepisów transportowych, chyba że wykaże nadzwyczajne okoliczności uniemożliwiające kontrolę nad zachowaniem pracowników.

Kary pieniężne nałożone na podstawie ustawy o transporcie drogowym są uregulowane odrębnie i wyłączają stosowanie przepisów działu IVa k.p.a. dotyczących odstąpienia od wymierzenia kary (art. 189a § 2 k.p.a.), chyba że zachodzą nadzwyczajne okoliczności opisane w art. 92c u.t.d.

Rozstrzygnięcia nadzorcze Rady Doskonałości Naukowej, choć formalnie niebędące decyzjami administracyjnymi, podlegają kontroli sądowoadministracyjnej z uwagi na ich wpływ na autonomię uczelni i potrzebę zapewnienia możliwości zaskarżenia.

Skarga kasacyjna J.L. na postanowienie organu administracyjnego o oddaleniu zarzutów w sprawie egzekucji administracyjnej nakazu rozbiórki została słusznie oddalona; obowiązek rozbiórki jest niepodzielny i tylko pełne jego wykonanie prowadzi do wygaśnięcia obowiązku.

Zestawienie dwusłowne "DESIGN ANATOMY" nie spełnia przesłanki odróżniającej dla znaku towarowego w świetle art. 1291 ust. 1 pkt 2 i 3 p.w.p., gdyż jego zdolność odróżniająca jest niewystarczająca, a ogólne sformułowanie oznaczenia nie zdobyło wymaganego statusu wtórnej zdolności odróżniającej w obrocie.

Naczelny Sąd Administracyjny stanowi, iż ojciec skarżącej utracił obywatelstwo polskie w dniu nabycia obywatelstwa izraelskiego przez jego matkę, co wyklucza potwierdzenie obywatelstwa polskiego dla skarżącej. Interpretacja art. 13 i 11 ustawy z 1920 r. wskazuje na pochodne stosowanie zasady jednolitości obywatelstwa w przypadku śmierci "głowy rodziny".

Rozbiórka budynku nie wymaga zgody właściciela sąsiedniej działki, a wykonanie jej zgodnie z projektem i ekspertyzami nie narusza prawa, jeśli budynki są konstrukcyjnie niezależne. Decyzje administracyjne były prawidłowe i nie naruszają interesów prawnych skarżącej.

Decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, dotycząca odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w zakresie pozwolenia na budowę inwestycji liniowej, jest zgodna z prawem. Brak jest przesłanek rażącego naruszenia prawa, a specustawa gazowa należycie chroni interesy inwestora.

Organy administracyjne obowiązane są uwzględniać kontroperaty sporządzane przez stronę, a przekroczenie swobody oceny dowodów skutkujące brakiem ich weryfikacji stanowi naruszenie przepisów postępowania, uzasadniające uchylenie wydanego orzeczenia.

Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Opolu zostaje oddalona, a zarzuty naruszenia przepisów u.p.e.a. oraz O.p. w zakresie przerywania naliczania odsetek podatkowych uznane za bezzasadne, zgodnie z dotychczasową wykładnią sądową.

Decyzja wydana bez wyraźnej podstawy prawnej w prawie administracyjnym może być uznana za nieważną, jeśli naruszenie jest rażące i oczywiste, co wymaga bardziej szczegółowej analizy stanu prawnego i faktycznego przez organy nadrzędne.

Informacje o nagrodach przyznanych pracownikom Najwyższej Izby Kontroli nie są chronione tajemnicą kontrolerską ani nie podlegają ograniczeniu ze względu na prywatność osób pełniących funkcje publiczne, co uzasadnia ich udostępnienie jako informacji publicznej.

Dla skutecznego uniknięcia zarzutu bezczynności organ zobowiązany jest, już na etapie wniosku, do jednoznacznego wskazania braku informacji publicznej i uzasadnienia tego stanowiska.

Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej na rzecz Poczty Polskiej S.A. przez posiadacza zarejestrowanego odbiornika RTV wynika z samej ustawy abonamentowej i trwa do czasu formalnego wyrejestrowania odbiornika, niezależnie od faktycznego korzystania z urządzenia.

Roboty budowlane wykonane przez R.B. w parku narodowym, w postaci przebudowy urządzenia wodnego bez wymaganych pozwoleń, są nielegalne. Konieczne jest przywrócenie urządzenia do stanu sprzed przebudowy, zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że w przypadku stwierdzenia rażących nieprawidłowości w rejestrze odpadów, a w szczególności przy wielokrotnym fałszowaniu dokumentacji, marszałek województwa uprawniony jest do wykreślenia podmiotu z rejestru, nawet wbrew twierdzeniom o braku poważnych negatywnych skutków faktycznych.

Umowa o świadczenie usług polegająca na wygłoszeniu autorskich wykładów podlega przepisom o zleceniu; nie stanowi umowy o dzieło, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego wykładowcy (art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) uśoz).

Umowy o świadczenie usług w postaci świadczenia wykładów, seminariów nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło i podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy o przygotowanie i wygłoszenie wykładów, choć indywidualizowane, nie mają cech umowy o dzieło. Umowy te, uznane za świadczenie usług stosowane na podstawie zlecenia, uzasadniają obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy zawarte pomiędzy stronami należy zakwalifikować jako umowy o świadczenie usług, co skutkuje podleganiem obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, według stawek dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą, podlegały nieruchomości spółki U. sp. z o.o., mimo przejściowego braku możliwości prowadzenia działalności w wyniku obostrzeń pandemicznych, o ile nieruchomość była majątkiem gospodarczym zgodnie z u.p.o.l.

O umowy o dzieło decyduje ich rzeczywisty przedmiot i wykonanie, nie zaś nazwa umowy. W razie wątpliwości, umowy określające prace jako świadczenie usług podlegają przepisom o zleceniu, co uzasadnia obowiązek ubezpieczeniowy.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach musi być zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku stwierdzenia niezgodności, organ ma obowiązek wydać decyzję odmowną.

Zaskarżony wyrok pozostaje w mocy, gdyż zarzuty skargi kasacyjnej nie znalazły uzasadnienia w świetle wcześniejszych prawomocnych rozstrzygnięć sądów administracyjnych. Sąd uznaje zgodność z prawem działania organu, w szczególności w kontekście naliczania odsetek w tytułach wykonawczych.