Nieterminowe płatności trzech kolejnych rat skutkują wygaśnięciem decyzji o rozłożeniu zaległości na raty z mocy prawa, czyniąc należności wymagalnymi i podlegającymi egzekucji.

Członek zarządu spółki z o.o. odpowiada solidarnie za zaległości podatkowe spółki, jeżeli w czasie pełnienia funkcji nie zostały złożone wnioski o upadłość, a brak działania nie wynikał z przyczyn niezależnych od niego.

Podmiot, który świadomie uczestniczy w oszustwie podatkowym polegającym na zorganizowanym łańcuchu transakcji pozbawionych rzeczywistego celu gospodarczego, nie jest uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna musi być precyzyjna co do podstaw prawnych, a brak szczegółowego wskazania naruszonych przepisów powoduje niemożność jej uwzględnienia; w konsekwencji skarga Zakładu Ubezpieczeń Społecznych została oddalona.

NSA uchyla zaskarżony wyrok i decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, wskazując na nieprawidłowe zastosowanie przepisów k.p.a. podczas postępowania, co wymaga ponownego jego przeprowadzenia z uwzględnieniem zasad dwuinstancyjności i pełnej oceny dowodów.

Były członek zarządu spółki ponosi solidarną odpowiedzialność za zobowiązania spółki związane z nieprawidłowym wydatkowaniem środków unijnych, jeśli nieprawidłowości te wystąpiły w czasie jego urzędowania, niezależnie od daty późniejszej decyzji o zwrocie.

W przypadku, gdy rzeczywiste wykonanie budowy odbiega od zgłoszenia, wymagając pozwolenia na budowę, procedura legalizacji samowoli budowlanej jest właściwa. Realizacja budynku o powierzchni przekraczającej 35 m² nie jest objęta zgłoszeniem.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż w postępowaniu dotyczącym umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne ciężar dowodu wykazującego spełnienie przesłanek umorzenia spoczywa na wnioskodawcy, a niekompletność materiału dowodowego skutkuje oddaleniem skargi.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek, zarzucająca naruszenie przepisów prawa materialnego i procesowego, jest bezzasadna, jeżeli nie wykazano istotnego wpływu naruszeń na wynik sprawy.

NSA podtrzymał decyzję odmowną w zakresie przyznania płatności rolnośrodowiskowej, wskazując, iż brak realizacji zobowiązania rolnośrodowiskowego, poparty dowodami na sztuczne stworzenie warunków do uzyskania płatności, uzasadnia odmowę jej przyznania.

W postępowaniu o nadanie tytułu profesora recenzenci muszą reprezentować tę samą dziedzinę nauki co dyskryminowana we wniosku dyscyplina, co gwarantuje prawidłową ocenę dorobku naukowego. Wadliwa wykładnia ww. przepisu przez sąd pierwszej instancji skutkuje uchyleniem wyroku.

Definicja "marnowania żywności" zawarta w ustawie o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności odnosi się wyłącznie do żywności, która w chwili wycofania z dystrybucji spełnia wszystkie wymogi prawa żywnościowego; tym samym jej rozszerzanie na żywność będącą odpadem jest niedopuszczalne.

Decyzja administracyjna o stwierdzeniu choroby zawodowej, oparta na wysokim prawdopodobieństwie wynikającym z narażenia zawodowego, jest zgodna z prawem, jeśli brak jest dowodów na przyczyny pozazawodowe. Stwierdzona choroba zawodowa może być uzasadniona nawet bez pomiarów z okresu zatrudnienia, jeśli istnieją dowody na narażenie na czynniki szkodliwe.

W przypadku informacji wymagającej przetworzenia, prawidłowe jest jej nieudostępnienie w braku wykazania szczególnego interesu publicznego, a wymóg ten nie zostaje spełniony przez cele osobiste wnioskodawcy.

Brak spełnienia przez W.K. przesłanek określonych w art. 15 ust. 6 ustawy o płatnościach nie uzasadnia przyznania płatności cukrowej. Beneficjent ponosi odpowiedzialność za prawidłowość danych we wniosku i jest zobowiązany do zwrotu nienależnie pobranej płatności.

Opłata produktowa, wynikająca z niezrealizowania obowiązku odzysku, określana jest decyzją na podstawie dokumentów DPR i DPO, które są wyłącznym dowodem realizacji tego obowiązku. Opłata nie stanowi administracyjnej kary pieniężnej, lecz mechanizm realizacji zasady "zanieczyszczający płaci".

NSA potwierdza, iż zarządzenie pokontrolne wydane przez DRZGW nie może opierać się na stwierdzonych za nieważne decyzjach wodnoprawnych oraz że Prawa wodne (art. 341 ust. 2) nie umożliwiają określenia terminów dla realizacji obowiązków pokontrolnych, co skutkuje utrzymaniem w mocy wyroku WSA uchylającego takie zarządzenie.

Na gruncie art. 39 i 39a Prawa oświatowego gmina ma obowiązek zapewnić dowóz niepełnosprawnemu dziecku do szkoły i nie może go zbywać na rodziców. Decyzja Burmistrza w przedmiocie odmowy była sprzeczna z prawem, co uzasadniało jej uchylenie przez sąd.

Złożenie ponownego wniosku dotyczącego choroby zawodowej, której przypadek został już prawomocnie rozstrzygnięty, stanowi przesłankę do odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego z uwagi na zasadę res iudicata, co wyklucza powtórne postępowanie w tej samej sprawie.

Jeżeli podmiot, który nie uczestniczył w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, wnosi odwołanie, organ powinien w pierwszej kolejności zbadać jego terminowość przed oceną przesłanek podmiotowych. Zaniedbanie tej kolejności skutkuje wadliwością orzeczenia o niedopuszczalności odwołania.

Niedotrzymanie terminu płatności trzech kolejnych rat powoduje wygaśnięcie z mocy prawa decyzji o rozłożeniu zaległości podatkowej na raty, co skutkuje możliwością przystąpienia do egzekucji zaistniałego zobowiązania podatkowego.

Decyzja o zezwoleniu na niezwłoczne zajęcie nieruchomości wymaga szczegółowego uzasadnienia faktycznego i prawnego, zgodnie z art. 124 ust. 1a u.g.n. oraz art. 108 k.p.a., które musi być dostosowane do specyficznych okoliczności każdej sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną za niezasadną, stwierdzając prawidłowość postępowania egzekucyjnego oraz zgodność tytułów wykonawczych z orzeczeniami organów administracji, potwierdzając brak naruszeń proceduralnych.

Obowiązki przedsiębiorcy w zakresie bezpieczeństwa przewozów drogowych, w tym zapewnienia kierowcom odpowiednich badań, są niezależne od podstawowej formy zatrudnienia kierowcy, o ile wykonuje on zadania przewozowe na rzecz przedsiębiorstwa.