Dopuszczalne jest stwierdzenie uchybienia terminu do wniesienia zażalenia po wydaniu postanowienia o odmowie przywrócenia terminu, które nie wymaga uprzedniego prawomocnego wyroku sądu administracyjnego w tej kwestii.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził zasadność wcześniejszych orzeczeń sądów administracyjnych dotyczących tytułu wykonawczego, odsetek oraz zasad prowadzenia postępowania egzekucyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za niezasadne pozostawienie wniosku o interpretację podatkową bez rozpatrzenia z powodu rzekomego braku precyzji opisu zdarzenia przyszłego. Przepisy Kodeksu spółek handlowych wskazano jako wystarczające do merytorycznego rozpoznania wniosku o interpretację.

Zwrot podatku od nieruchomości nie przysługuje, gdy nieruchomość jest wynajmowana na cele działalności gospodarczej, nawet jeśli właścicielem jest organizacja pożytku publicznego.

Odmowa prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT wymaga nie tylko ustalenia, że usługi nie zostały wykonane, ale także stwierdzenia udziału podatnika w oszustwie podatkowym lub jego świadomej akceptacji tego procederu.

Dla skutecznego powołania się przez członka zarządu na przesłankę egzoneracyjną z art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej, organ podatkowy obowiązany jest do jednoznacznego ustalenia daty powstania niewypłacalności spółki; brak takich ustaleń stanowi naruszenie prawa materialnego i zasady prawdy obiektywnej.

W sprawach związanych z jednym naruszeniem ochrony danych osobowych organ nadzoru nie powinien prowadzić wielu odrębnych postępowań z indywidualnymi skargami; konieczne jest prowadzenie wspólnego postępowania celem jednoczesnego ustalenia odpowiedzialności oraz zabezpieczenia praw wszystkich poszkodowanych.

Prowadzenie jednego postępowania administracyjnego dotyczącego naruszenia ochrony danych osobowych jest niezbędne dla prawidłowego ustalenia odpowiedzialności administracyjnej, a jego zaniechanie stanowi naruszenie przepisów prawa proceduralnego.

NSA orzekł, że w sytuacji naruszenia ochrony danych osobowych, konieczne jest przeprowadzenie jednego kompleksowego postępowania uwzględniającego wszystkie skargi na incydent, co zapobiega nieuzasadnionemu mnożeniu postępowań i zapewnia skuteczność sankcji administracyjnych.

W razie braku spójnej linii zabudowy dla sąsiadujących działek oraz zróżnicowanej funkcjonalności zabudowy, ustalenie linii nowej zabudowy według § 4 ust. 4 rozporządzenia planistycznego, oparte na analizie architektoniczno-urbanistycznej, jest uzasadnione i mieści się w granicach prawa przestrzennego oraz ochrony ładu przestrzennego.

Skarga kasacyjna oddalona z powodu braku interesu prawnego skarżącego w kwestionowaniu postanowienia dot. odmowy przywrócenia terminu dla innego podmiotu.

Stwierdzenie przez organ uchybienia terminu do wniesienia zażalenia jest zasadne, gdy termin ten nie został skutecznie przywrócony, a postanowienie o jego odmowie pozostaje w mocy. Zarzuty proceduralne dotyczące przywrócenia terminu są wówczas bezzasadne.

Postępowanie karnoskarbowe nie może być wszczynane wyłącznie w celu zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych; musi istnieć rzeczywistą intencję realizacji celów karno-skarbowych. Brak aktywności organów może potwierdzać instrumentalność działania.

Utrzymanie w mocy uchwały nr XI/48/11 jako zgodnej z ustaleniami studium planistycznego oraz dotychczasowym planem zagospodarowania, realizującym interes publiczny w zakresie ochrony środowiska, nie narusza prawa własności skarżącego ani granic władztwa planistycznego.

Zaskarżenie postanowienia dotyczącego uchybienia terminowi złożonego przez inny podmiot możliwe jest jedynie przy wykazaniu bezpośredniego interesu prawnego skarżącego, co w niniejszej sprawie nie zostało uznane.

Niedopuszczalne jest stwierdzenie niedopuszczalności odwołania w trybie art. 134 k.p.a., gdy brak legitymacji jest nieoczywisty i wymaga merytorycznego badania interesu prawnego skarżącego.

Faktyczne użycie nieruchomości przez organizację pożytku publicznego na cele statutowej działalności nieodpłatnej, z wykluczeniem innych funkcji, decyduje o zwolnieniu podatkowym na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 14 u.p.o.l. Najem na działalność gospodarczą uniemożliwia przyznanie ulgi.

Dla przyznania zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 14 u.p.o.l. niezbędne jest faktyczne zajęcie nieruchomości na nieodpłatną statutową działalność pożytku publicznego, co wyklucza jej wykorzystanie do działalności gospodarczej przez podmioty trzecie. W przeciwnym przypadku zwolnienie nie przysługuje.

W przypadku istniejącej decyzji zabezpieczającej, nieuchylonej w momencie jej wydania, skuteczne jest zawieszenie biegu terminu przedawnienia podatkowego zobowiązania. Kontrola decyzji zabezpieczającej nie mieści się w granicach zażalenia na decyzję wymiarową.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną spółki D. sp. z o.o. w zakresie odmowy przywrócenia terminu procesowego, wskazując, że skomplikowany charakter sprawy oraz trudności organizacyjne nie uprawniają do jego przywrócenia, jeżeli nie udokumentowano braku winy w uchybieniu terminu.

Decyzja o umorzeniu postępowania w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego była prawidłowa; zobowiązanie podatkowe dla osób fizycznych kreuje decyzja ustalająca, a nie określająca. NSA oddalił skargę kasacyjną jako bezzasadną.

Sąd administracyjny, kontrolując decyzję podatkową, jest obowiązany zbadać, czy wszczęcie postępowania karnego skarbowego, z którym organ podatkowy wiąże skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, nie miało charakteru instrumentalnego i nie służyło jedynie wstrzymaniu przedawnienia.

Prowadzenie odrębnych postępowań w sprawach o naruszenie ochrony danych osobowych, w sytuacji jednego zdarzenia naruszającego, jest nieuzasadnione. Niezbędne jest jedno kompleksowe postępowanie, zapewniające pełną ocenę naruszenia i skuteczne nałożenie kary.

W przypadku incydentu naruszenia danych osobowych objętego tym samym stanem faktycznym, konieczne jest przeprowadzenie jednego postępowania obejmującego całość zdarzenia, co przyczynia się do ustalenia całości odpowiedzialności oraz zapewnia spójność oceny prawnej i procesowej.