Postanowienie organu sanitarno-epidemiologicznego o częściowym uchyleniu i utrzymaniu postanowienia w mocy narusza art. 138 k.p.a., co uzasadnia uchylenie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.; konieczność rozważenia norm konstytucyjnych przy ocenie wymagalności szczepień ochronnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że rozstrzygnięcia wydane przez organy I i II instancji w przedmiocie egzekucji obowiązku szczepień ochronnych zostały oparte na naruszeniach przepisów procedury administracyjnej oraz prawa materialnego; decyzja sanepidu częściowo uchylająca i utrzymująca w mocy postanowienie I instancji była niezgodna z art. 138 KPA. Skarga kasacyjna została oddalona.

Uchwała Rady Miasta Lublin z [...] w sprawie lokalizacji inwestycji mieszkaniowej jest zgodna z obowiązującym Studium zagospodarowania przestrzennego; nie narusza ustaleń dotyczących Ekologicznego Systemu Obszarów Chronionych ani ochrony widokowej Starego Miasta.

Utwardzenie terenu płytami betonowymi, które stanowi samodzielny plac postojowy, jest budowlą wymagającą pozwolenia na budowę. W jego przypadku konieczne jest wszczęcie postępowania legalizacyjnego w trybie art. 48 ustawy Prawo budowlane.

Skarga kasacyjna na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego została oddalona; decyzja o warunkach zabudowy nie naruszała rażąco przepisów prawa, a ewentualne uchybienia nie miały rażącego charakteru umożliwiającego stwierdzenie nieważności decyzji.

Skarga kasacyjna dotycząca uchylenia decyzji odmownej o rekompensacie została oddalona z uwagi na materialnoprawny upływ pięcioletniego terminu, który uniemożliwia uchylenie decyzji mimo opieszałości organów i nowych dowodów. Przepisy COVID-19 nie mają na to wpływu.

Skarga kasacyjna E. S. została oddalona, a P. S. odrzucona z powodu braku legitymacji; uznano, że organy egzekucyjne prawidłowo stosowały przepisy prawa administracyjnego i egzekucyjnego.

Postanowienie PWINB umarzające postępowanie zażaleniowe było prawidłowe, zważywszy na brak uprawnienia do kontroli instancyjnej wobec E.S. Skarga kasacyjna P.S. niedopuszczalna z uwagi na brak legitymacji procesowej do bycia stroną postępowania. NSA potwierdza, że decyzje dot. egzekucji administracyjnej dotyczą wyłącznie zobowiązanego.

Do stwierdzenia nabycia użytkowania wieczystego nieruchomości na podstawie art. 200 ust. 1 u.g.n., konieczne jest wykazanie posiadania prawa zarządu na dzień 5 grudnia 1990 r. Wpis w księdze wieczystej bez decyzji administracyjnej potwierdzającej zarząd nie spełnia tego wymogu.

Orzeczenie psychologiczne II instancji, wydane zgodnie z art. 15h ust. 7 ustawy o broni i amunicji, ma charakter ostateczny i wiążący dla orzekających organów, decydujący o zdolności psychologicznej do posiadania broni, co uzasadnia cofnięcie pozwolenia.

Podmiot odbierający odpady komunalne, który nie osiąga wymaganych poziomów recyklingu zgodnie z art. 9g u.c.p.g., podlega administracyjnej karze pieniężnej. Organy administracyjne nie mają obowiązku badać okoliczności faktycznych czy winy przedsiębiorcy, a sprawozdania składane przez odbierających odpady muszą być rzetelne i zgodne z rzeczywistością.

Dokumenty powiązane z realizacją inwestycji publicznej, finansowanej z publicznych funduszy, stanowią informację publiczną i podlegają udostępnieniu. Organ, zaniechując wydania decyzji administracyjnej o odmowie ich udostępnienia, pozostaje w bezczynności.

Dokumenty, takie jak faktury związane z wydatkowaniem środków publicznych, stanowią informację publiczną i muszą być udostępniane przez właściwy organ na wniosek, pomimo ich prywatnego charakteru jako nośników informacji.

Informacja o pełnomocnictwach udzielonych przez Dyrektora Teatru stanowi informację publiczną, a niezapewnienie jej terminowego udostępnienia skutkuje stwierdzeniem bezczynności organu. Problemy techniczne dotyczące obsługi poczty elektronicznej nie zwalniają z odpowiedzialności za udostępnienie informacji w ustawowym terminie.

Skargi kasacyjne Urzędu Patentowego RP oraz S. "P." w B. jako bezzasadne, wskazują rozbieżności w interpretacji art. 169 i 170 p.w.p., co nie unieważnia prawidłowości orzecznictwa dotyczącego rzeczywistego używania znaku 'LUXURY CREAM FUDGE'.

Zgłoszenie znaku towarowego w złej wierze wymaga wykazania naganności zgłaszającego w dacie zgłoszenia. W przypadku wątpliwości co do przysługującego prawa własności znaku, zagadnienia te powinny zostać rozstrzygnięte przez sąd powszechny przed rozstrzygnięciem sprawy o unieważnienie prawa ochronnego.

Dla przypisania odpowiedzialności z art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o grach hazardowych konieczne jest precyzyjne ustalenie faktycznego władztwa nad lokalem, w kontekście posiadania zależnego. W przypadku istnienia kilku posiadaczy zależnych, odpowiedzialność ponosi ten, który faktycznie włada lokalem.

Ewentualne orzeczenie sądu odwoławczego w składzie jednoosobowym, przy połączonych postępowaniach z różnymi trybami zakończenia, gdy wymagany jest skład trzyosobowy, stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą skutkującą uchyleniem wyroku.

Pomoc finansowa na wynagrodzenia pracowników z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie przysługuje przedsiębiorstwom znajdowanym się w trudnej sytuacji na dzień 31 grudnia 2019 r., zgodnie z art. 15gga ustawy COVID-19 i rozporządzeniem Komisji (UE) nr 651/2014.

Skarga kasacyjna od wyroku WSA we Wrocławiu w przedmiocie włączenia nieruchomości do wojewódzkiej ewidencji zabytków została oddalona; czynności konserwatora zabytków były zgodne z prawem, a uprzednie prawomocne orzeczenie wiąże inne organy.

Dopuszczenie przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego budowli infrastrukturalnych nie wymaga określenia parametrów zabudowy, takich jak wysokość obiektów czy udział powierzchni biologicznie czynnej, jeśli nie wpływają one na ład przestrzenny, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu przestrzennym.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że ustalenie warunków zabudowy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, może obejmować instalacje OZE na podstawie decyzji administracyjnej bez ograniczeń co do mocy instalacji, zgodnie z art. 61 ust. 3 ustawy o planowaniu przestrzennym.

NSA stwierdza, że przepisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie mogą uniemożliwiać realizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności sieci telekomunikacyjnej, co stanowi naruszenie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.

Prawidłowość zebrania i oceny materiału dowodowego, w tym kontroli administracyjnej, warunkuje zgodność decyzji o przyznaniu płatności ONW z prawem, co uzasadnia uchylenie decyzji przez sąd administracyjny w wypadku stwierdzenia istotnych braków.