Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stoi w sprzeczności z Konstytucją w zakresie zasad przyznawania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, a skarga kasacyjna dotycząca przywrócenia poprzednich niekonstytucyjnych przeliczników ekwiwalentu jest nieuzasadniona.

Naczelny Sąd Administracyjny zasadnie oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając zasadność zastosowania art. 161 § 1 k.p.a. do zmiany decyzji ostatecznej, uznając istnienie realnego zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego oraz brak alternatywnych środków prawnych na jego usunięcie.

Niewykonanie obowiązku przedłożenia dokumentów w procedurze legalizacji samowoli budowlanej skutkuje obligatoryjnym nakazem rozbiórki na podstawie art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego, niezależnie od toczących się postępowań administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając za zgodne z prawem stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego kwestionujące stosowanie niekonstytucyjnych norm prawnych dotyczących ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop oraz redefiniując zasady ustalania tego ekwiwalentu zgodnie z obowiązującymi przepisami.

NSA uznał, że przepisy ustawy nowelizującej dotyczące ustalania zasad ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, w odniesieniu do przepisów dotychczas niekonstytucyjnych, wymagają zastosowania norm wprowadzonych od 1 października 2020 r.

W sytuacji przyjęcia wtórnej niekonstytucyjności art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, przeliczenie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop winno uwzględniać nowe brzmienie art. 115a ustawy o Policji z przelicznikiem 1/21, spełniające wymogi konstytucyjne.

Zrzeczenie się prawa do odwołania przez jedną ze stron nie pozbawia prawa do wniesienia odwołania przez inne strony postępowania administracyjnego. Decyzja staje się ostateczna dopiero po zrzeczeniu się tego prawa przez wszystkie strony.

Oddalenie skargi kasacyjnej wobec braku naruszenia przepisów materialnoprawnych przez organ, przy pełnej zgodności sposobu wyliczenia dotacji oświatowej z przepisami ustawy o finansowaniu zadań oświatowych oraz z uzasadnioną praktyką sądową w analogicznych stanach faktycznych.

Naczelny Sąd Administracyjny, zważywszy na brak naruszenia przepisów proceduralnych i materialnych, zgodnie z art. 184 p.p.s.a., oddala skargę kasacyjną, uznając wyznaczenie wysokości dotacji oświatowej jako zgodne z obowiązującym prawem i potwierdzając równowagę finansową między szkołami publicznymi a niepublicznymi.

W przypadku niewypełnienia przez stronę braków zgłoszenia budowy określonych przez organ administracyjny, sprzeciw może być utrzymany na skutek obligatoryjnej przesłanki wynikającej z art. 30 ust. 6 pkt 2 Prawa budowlanego, bez wpływu na skuteczność wyrażonego sprzeciwu.

W sytuacji wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego, zarzuty dotyczące nieprawidłowych nominacji sędziowskich nie mogą stanowić podstawy do wznowienia sprawy, jeżeli Prezydent RP sam uznał nominację za zgodną z prawem.

NSA uznał, że uchwała Rady Miasta Gdyni, umożliwiająca kontrolującym sporządzanie kopii dokumentów, była zgodna z art. 38 ust. 1 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, i błędnie interpretowana przez WSA.

Naczelny Sąd Administracyjny, opierając się na art. 184 p.p.s.a., utrzymał wyrok WSA w mocy, uznając, że sąd I instancji zasadnie oddalił sprzeciw wobec decyzji kasatoryjnej organu odwoławczego na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., stwierdzając konieczność ponownego rozpatrzenia sprawy przez organ I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż posadowienie kontenera izotermy bez zgłoszenia lub pozwolenia na budowę i przekroczenie okresu 180 dni skutkuje samowolą budowlaną, uzasadniającą nakaz rozbiórki zgodnie z art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego.

Budowla ziemna, w tym strzelnica powstała z ziemi, stanowi obiekt budowlany wymagający pozwolenia na budowę; organy nadzoru budowlanego prawidłowo zastosowały przepisy art. 48 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, co nie narusza zasady zaufania do władzy publicznej.

Lakoniczne i niewystarczające uzasadnienie wyroku I instancji, powielające argumentację organu bez pełnego odniesienia do zarzutów skarżonej spółki, uzasadnia uchylenie wyroku i ponowne rozpatrzenie przez sąd I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł o oddaleniu skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji, podzielając zasadność wykładni sądu I instancji, iż wtórna niekonstytucyjność art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody do zastosowania konstytucyjnego przelicznika ekwiwalentu (1/21) za niewykorzystany urlop.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uzasadnia zastosowania niekonstytucyjnego mnożnika 1/30 w obliczaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, obowiązujące są zasady z uwzględnieniem przelicznika 1/21 zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.

Oddalenie skargi kasacyjnej. Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie reguluje wysokości ekwiwalentu, lecz zasady jego ustalania. Ustalenie ekwiwalentu powinno uwzględniać wymiar urlopu i jego ekwiwalentny charakter, zgodnie z wyrokiem TK.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2020 r. nie wyklucza stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu do spraw zaistniałych przed 2020 r., jeśli chodzi o ustalanie ekwiwalentu pieniężnego za urlop, uzasadniając tym samym oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2020 r. nie wyklucza stosowania zmienionego art. 115a ustawy o Policji do stanów faktycznych sprzed dnia 1 października 2020 r., co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż sąd pierwszej instancji prawidłowo rozstrzygnął, że zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop winny być stosowane według aktualnych regulacji ustawy o Policji bez naruszenia domniemania konstytucyjności przepisów prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że zaskarżony wyrok WSA, mimo błędnego uzasadnienia dotyczącego wtórnej niekonstytucyjności, odpowiada prawu. Skarga kasacyjna Komendanta Wojewódzkiego Policji została oddalona z powodu zgodności z prawem nowelizacji ustawy, która ostatecznie zapewnia poprawne ustalanie ekwiwalentu.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej odnosi się do zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego, a nie jego wysokości. Sąd uznał art. 115a ustawy o Policji za prawnie stosowalny do ustalania ekwiwalentu mimo wcześniejszych orzeczeń Trybunału, oddalając kasację.