Artykuł 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, mimo początkowej oceny błędnej wykładni, nie uniemożliwia zastosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu do rozstrzygania spraw sprzed 6 listopada 2018 r., wprowadzając ekwiwalent 1/21 miesięcznego uposażenia jako zgodny z Konstytucją.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 roku nie narusza zasad konstytucyjności, gdyż odnosi się do zasad ustalania ekwiwalentu. Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, mimo częściowo błędnego uzasadnienia, ostatecznie odpowiada prawu.

Ustanowienie nieodpłatnej służebności przesyłu na rzecz podmiotu gospodarczego nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, gdy czynność prawna ma charakter nieodpłatny.

Zgłoszenie transportu do systemu SENT, którego przedmiot należy uznać za odpad, obliguje przewoźnika do realizacji wymogów monitoringu, co obejmuje m.in. przekazywanie danych geolokalizacyjnych oraz stawienie się w wyznaczonym miejscu i czasie do kontroli. Niewypełnienie tych obowiązków skutkuje nałożeniem administracyjnej kary pieniężnej.

Podatnicy są uprawnieni do obniżenia stawek amortyzacyjnych, które mogą być stosowane zarówno w przeszłych, jak i przyszłych okresach podatkowych, z zastrzeżeniem braku przedawnienia, co jest zgodne z art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p.

Organ administracji architektoniczno-budowlanej może ograniczać się do formalnej kontroli projektu budowlanego w zakresie zgodności z planem miejscowym i techniczno-budowlanymi normami. Projektant ponosi odpowiedzialność merytoryczną za projekt, a spełnienie wymagań formalnych obliguje organ do udzielenia pozwolenia na budowę.

Budowa budynku rekreacji indywidualnej na terenie objętym MPZP przewidującym zabudowę mieszkaniową rezydencjalną narusza ustalenia planu, co uzasadnia wniesienie sprzeciwu zgodnie z art. 30 ust. 6 pkt 2 Prawa budowlanego.

Na podstawie art. 184 p.p.s.a. oddala się skargę kasacyjną, uznając, że nałożone kary za naruszenia ustawy SENT są zgodne z prawem i nieproporcjonalność sankcji nie jest dowiedziona.

Gmina może stosować własną, bardziej reprezentatywną metodę obliczenia proporcji VAT, opartą na faktycznym czasie wykorzystania obiektów zamiast standardowej metody, jeśli lepiej odzwierciedla specyfikę jej działalności.

Zaskarżona decyzja administracyjna Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi była niewystarczająco uzasadniona, co skutkuje istotnym naruszeniem przepisów postępowania, uzasadniającym jej uchylenie. Uzasadnienie decyzji musi w pełni wyjaśniać podstawy faktyczne i prawne rozstrzygnięcia.

Umieszczenie reklamy na pojeździe w pasie drogowym bez zezwolenia stanowi podstawę do nałożenia kary pieniężnej zgodnie z art. 40 ustawy o drogach publicznych. Odpowiedzialność za naruszenie przepisów dotyczących pasa drogowego jest przypisana właścicielowi reklamy.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza prawa do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop policjantów zgodnie z art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu, uznając, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie tworzył przeszkody prawnej do jego zastosowania dla przypadków sprzed 6 listopada 2018 r., co przesądza o oddaleniu skargi kasacyjnej.

NSA utrzymuje, iż decyzja UKE ustalająca kwotę udziału C. S.A. w pokryciu dopłaty do kosztów usługi powszechnej była zgodna z prawem. Brak przedawnienia oraz prawomocność decyzji wskaźnikowej wykluczają zasadność zarzutów skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał decyzje organów skarbowych za zgodne z prawem, stwierdzając, że przewożenie towaru jako odpadu nakłada obowiązki wynikające z ustawy SENT. Skarga kasacyjna Spółki nie udowodniła naruszeń prawa istotnych dla zmiany wyroku WSA.

Zgłoszenie przewozu towarów jako odpady w systemie SENT rodzi obowiązki przedstawienia środka transportu oraz przekazywania danych geolokalizacyjnych, których naruszenie skutkuje zasadnym nałożeniem kar pieniężnych, bez uwzględnienia subiektywnego zawinienia.

Orzeczenie TSUE z dnia 16 października 2019 r. nie ma wpływu precedensowego na treść decyzji podatkowej, nie uzasadniając tym samym wznowienia postępowania podatkowego zgodnie z art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że sąd I instancji prawidłowo stwierdził zasadność nałożenia grzywny, bowiem skarżąca uchylała się od spełnienia wymagalnego obowiązku wykonania prac konserwatorskich, pomimo częściowego działania w tym kierunku.

Naczelny Sąd Administracyjny, w sprawie dotyczącej zasadności odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku VAT na rzecz upadłej spółki, zatwierdził decyzję WSA o oddaleniu skargi, podkreślając zgodność działań organów z prawem przed ogłoszeniem upadłości.

Operat szacunkowy może być używany po upływie jego ważności wyłącznie po potwierdzeniu aktualności w sposób przewidziany przez prawo; decyzje oparte na niewłaściwie zaktualizowanym operacie są nieprawne, a skargi kasacyjne kwestionujące takie orzeczenia są bezpodstawne.

Decyzje administracyjne wydane z rażącym naruszeniem prawa po znaczniku czasowym nie podlegają stwierdzeniu nieważności bez odpowiednich zmian legislacyjnych, mimo wyroku Trybunału Konstytucyjnego stwierdzającego zakresową niekonstytucyjność art. 156 § 2 k.p.a.

Stroną postępowania o wznowienie dotyczącego decyzji administracyjnej, w rozumieniu art. 28 Prawa budowlanego, jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku mogą dotyczyć skutki stwierdzenia nieważności decyzji, a nie tylko strony postępowania zwykłego.

To na podatniku ciąży obowiązek wykazania zasadności żądania stwierdzenia nadpłaty i poparcia go stosownymi dowodami, a organ podatkowy nie ma obowiązku poszukiwania dowodów na poparcie stanowiska podatnika.

Wymagalność roszczenia konsumenta o zwrot świadczeń spełnionych w wykonaniu nieważnej umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej (z uwagi na abuzywność klauzul kursowych) nie jest uzależniona od złożenia sformalizowanego oświadczenia przed sądem o braku woli kontynuacji umowy; wystąpienie przez konsumenta z przedsądowym żądaniem restytucyjnym stanowi dorozumianą odmowę potwierdzenia klauzul abuzywnych

Na tle ustawy o systemie monitorowania przewozu towarów, zgłoszenie towaru jako odpadu w systemie SENT zobowiązuje przewoźnika do spełnienia związanych z tym obowiązków, a ich naruszenie skutkuje nałożeniem sankcji administracyjnych niezależnie od sytuacji gospodarczej przewoźnika.