Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu braku usprawiedliwionych podstaw, uznając przepisy miejscowego planu za unormowanie szczególne, niewymagające ustalenia szczególnych względów technicznych. Art. 124 ust. 1 u.g.n. oraz § 11 MPZP nie zostały naruszone.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podkreślając konieczność spełnienia formalnych oraz materialnych warunków skarg kasacyjnych. Decyzja o odmowie nabycia prawa użytkowania wieczystego z mocy prawa została uznana za zgodną z prawem.

Sąd może uznać za zasadny wniosek o wznowienie postępowania, jeżeli strona powzięła wiadomość o istnieniu decyzji w sposób pozwalający na jej identyfikację, a niespełnienie formalnych przesłanek uzasadnia odmowę wznowienia takiego postępowania.

Decyzja organu podatkowego o zabezpieczeniu zobowiązania na mocy art. 33 Ordynacji podatkowej narusza w sposób rażący prawo, gdy wydana została bez dostatecznego uzasadnienia i wbrew wcześniejszym wyrokom sądowym, które wiążą organ w zakresie oceny prawnej.

W przypadku konkurencyjnych wniosków o płatność, badanie tytułu prawnego do gruntu jest konieczne jedynie przy istniejącym konflikcie krzyżowym, a wycofanie wniosku przez jedną ze stron eliminuje potrzebę takiej analizy.

Sąd kasacyjny uznaje, że doręczenie korespondencji administracyjnej na adres wskazany przez stronę w postępowaniu jako prawidłowe, wiążące jest dla organu, nawet jeżeli adres ten różni się od faktycznego adresu zamieszkania strony, co skutkuje oddaleniem skargi.

Rozpatrywanie decyzji o nakazie rozbiórki muru oporowego wymaga uwzględnienia, czy konstrukcja może być zakwalifikowana jako urządzenie wodne, co decyduje o właściwości organu. Niewystarczające rozważenie tej kwestii skutkuje koniecznością ponownego postępowania sądowego.

Brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej wywołanej przez substancje chemiczne w miejscu pracy, gdyż zgromadzony materiał dowodowy, zwłaszcza orzeczenia lekarskie oraz opinie uzupełniające, nie wykazał związku przyczynowo-skutkowego między dolegliwościami a narażeniem zawodowym.

Rozstrzygnięcie NSA stanowczo odrzuca możliwość stwierdzenia nieważności decyzji przez organ odwoławczy z powodu wadliwości proceduralnej, jednocześnie wskazując na obowiązek merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy przez organ II instancji na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a.

Nie istnieje prawnie uzasadniony interes przetwarzania danych osobowych w sytuacji braku realnych roszczeń, a jedynie w celu zabezpieczenia się przed hipotetycznymi roszczeniami. Nakaz usunięcia danych może być skierowany do podmiotu przetwarzającego.

Sąd podkreślił, że kara za zajęcie pasa drogowego odnosi się do całego okresu utrzymywania zajęcia, a nie tylko do jednorazowego aktu. Osobą obowiązaną do uzyskania zezwolenia i poniesienia kary jest obecny zarządca działający w imieniu właściciela.

Ocena rękojmi i nieskazitelności charakteru osoby ubiegającej się o wpis na listę aplikantów adwokackich musi uwzględniać całokształt dostępnych okoliczności, a nie jedynie fakt toczącego się postępowania karnego.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy, stwierdzając, że normy określone w art. 102 ust. 1 pkt 4 u.k.p. oraz art. 135 p.r.d. zostały prawidłowo zastosowane, a skarga kasacyjna nie podważa prawidłowości proceduralnych rozstrzygnięć dotyczących zatrzymania uprawnień.

Uchwała gminy, przewidująca 10-metrową szerokość drogi wewnętrznej, narusza konstytucyjne zasady proporcjonalności oraz równości prawa, uznając nadmierną ingerencję w prawo własności; NSA uchyla wyrok WSA i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.

Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny jest uprawniony do osobistego przeprowadzania kontroli w aptekach w ramach swoich kompetencji, a kontrola może obejmować całość dokumentacji niezbędnej do weryfikacji zgodności z przepisami prawa farmaceutycznego.

Postanowienie wydane na podstawie art. 56 K.p.a. o kosztach stawiennictwa i innych należnościach jest niezażalalne. Orzeczenie organu administracyjnego stwierdzające niedopuszczalność zażalenia w takich przypadkach jest zgodne z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego.

Umorzenie postępowania karnego wszczętego wobec pracownika ochrony nie uzasadnia wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego decyzją o skreśleniu z listy kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego, gdyż nie stanowi przesłanki z art. 145 §1 pkt 8 k.p.a.

Postanowienie organu administracyjnego dotyczące uznania podmiotu za stronę w postępowaniu o środowiskowych uwarunkowaniach, nie przewidziane przez kodeks postępowania administracyjnego, jest niezaskarżalne zażaleniem; postępowania nie poddano nieprawidłowej ocenie.

NSA odrzucił zarzuty skargi kasacyjnej, potwierdzając naruszenie prawa przez ZUS w postępowaniu o wznowienie. Błędnie oceniono dowody i zachowano terminy, co skutkowało uchyleniem decyzji odmownej.

Rada Gminy Luzino, uchwalając zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie naruszyła interesu prawnego właścicieli sąsiedniej nieruchomości; plan miejscowy zgodny z ustaleniami Studium, nie stanowi nadużycia władztwa planistycznego i respektuje zasadę proporcjonalności.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje od chwili uchylenia konkurencyjnego świadczenia, nawet jeśli decyzja uchylająca staje się ostateczna później. Formalne wymogi nie mogą prowadzić do opóźnienia realizacji słusznego prawa.

Formalne pozostawanie wspólnikiem spółki jawnej powoduje, iż taka osoba podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności i osiągania przychodów przez spółkę.

Niezgłoszenie pojazdu do licencji oraz niespełnienie wymogów przewozu okazjonalnego sankcjonuje nałożenie kary. Fakt, że zdarzenia wynikały z braku kontroli nad pojazdem nie wyłącza odpowiedzialności przewoźnika.

Wyrok NSA potwierdza, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ma pierwszeństwo przed innymi interpretacjami prawa, a określone w nim parametry zabudowy są bezwzględne. Inwestycje muszą być zgodne z m.p.z.p., a niespełnienie wymogów formalnych, jak wyłączenie gruntów z produkcji rolnej, stanowi podstawę do odmowy wydania pozwolenia na budowę.