Dla zastosowania art. 92a ust. 10 u.t.d. wymagane jest stwierdzenie tożsamości znamion deliktów opisanych w załącznikach nr 3 i 4 ustawy. Rozdzielne karanie za naruszenia przy kontrolach drogowych nie może opierać się wyłącznie na jednostkowości czynów, ale na ich zgodności z prawnymi znamionami.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 i art. 182 § 2 ppsa, oddala skargę kasacyjną C. Sp. z o.o., nie stwierdzając żadnych zarzutów usprawiedliwiających naruszenie przepisów prawa materialnego ani procesowego, związanych z ustaleniem wysokości dotacji oświatowej przez Powiat Zgorzelecki.

Odmowa przyznania pomocy finansowej z tytułu zakupu nawozów mineralnych bez kwestionowania prawidłowości transakcji oraz zgodności przedstawionych faktur VAT z wymogami prawnymi stanowi naruszenie zasad postępowania administracyjnego. NSA oddalił skargę kasacyjną w związku z brakiem uzasadnionych podstaw do jej uwzględnienia.

Skarga kasacyjna nie została uwzględniona, gdyż zarzuty naruszenia przepisów postępowania nie wykazały ich istotnego wpływu na wynik sprawy, a umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 § 2 u.p.e.a. ma charakter uznaniowy.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu niespełnienia wymogów formalnych, braku wykazania istotnego wpływu zarzucanych naruszeń na wynik sprawy oraz właściwego stosowania art. 59 § 2 u.p.e.a. do kwestii umorzenia postępowania egzekucyjnego.

Uchybienia w procesie administracyjnym nie skutkują nieważnością decyzji, jeśli nie udowodniono istotnego wpływu na wynik sprawy, w szczególności co do prawidłowości podpisu organu kolegialnego.

Na urządzającego gry na automatach poza kasynem, niespełniającego wymogów ustawy o grach hazardowych, można nałożyć karę, pod warunkiem że zebrany materiał dowodowy, w tym protokoły i zeznania świadków, potwierdzają fakt urządzania gier w takim zakresie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że odmowa wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia wynagrodzenia dla zarządcy przymusowego była bezpodstawna, potwierdzając zasadność wyroku WSA i oddalając skargę kasacyjną organu podatkowego.

Przepis art. 64 ust. 2 lit. e rozporządzenia nr 1306/2013, pomimo braku szczegółowych aktów wykonawczych, podlega bezpośredniemu stosowaniu przez organy administracji krajowej. Odmowa jego zastosowania prowadziłaby do naruszenia zasady skuteczności prawa Unii oraz zasady proporcjonalności wyrażonej w art. 5 ust. 4 TUE.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego została oddalona, ponieważ organ odwoławczy prawidłowo zastosował przepisy art. 138 § 2 k.p.a., stwierdzając istotne uchybienia wymagające przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną Dyrektora ARiMR, potwierdził, że brak pełnej dokumentacji i nieprzedstawienie kompletnych akt administracyjnych w sprawach dotyczących płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych narusza przepisy proceduralne, co skutkuje uchyleniem decyzji administracyjnej.

Postanowienie o umorzeniu postępowania zażaleniowego wobec wygaśnięcia mocy postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych było zgodne z prawem i nie może być kwestionowane przez sąd kasacyjny, który nie zastępuje strony w formułowaniu podstaw kasacyjnych.

Pozwolenie konserwatorskie nie podlega przedłużeniu po wygaśnięciu jego ważności, a wniosek o jego przedłużenie musiałby zostać złożony przez adresata pierwotnej decyzji w okresie jej obowiązywania. Sąd utrzymał decyzję o odmowie wszczęcia postępowania z racji braku legitymacji skarżącego.

Rażące naruszenie prawa procesowego przez Sąd Rejonowy poprzez nieuwzględnienie zmian dokonanych przez sąd odwoławczy prowadzi do uchylenia wyroku łącznego w zakresie kar pozbawienia wolności i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, gdy brak jest wykazania wpływu zarzucanych uchybień proceduralnych na wynik sprawy. Wniesienie zarzutów opartych na uchybieniach procesowych wymagających udowodnienia ich wpływu na wynik postępowania jest warunkiem skuteczności skargi.

Sąd administracyjny nie weryfikuje celowości działań administracji samorządowej; zgodność z prawem działań dotacyjnych musi być ocenia na podstawie przepisów ustrojowych i finansowych gminy.

Specustawa gazowa wyłącza konieczność uzyskania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego po zakończeniu inwestycji o znaczeniu strategicznym, uchylając tym samym stosowanie odpowiednich przepisów ustawy o drogach publicznych i wykluczając nałożenie kar pieniężnych za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia.

Termin zawiadomienia wierzyciela o kosztach egzekucyjnych, uregulowany w art. 64c § 6a pkt 2 u.p.e.a., jest terminem nieprzekraczalnym, którego niezachowanie skutkuje utratą kompetencji organu do wydania postanowienia o kosztach egzekucyjnych.

Przepisy art. 38 ust. 1 i art. 36 ust. 1–3 u.f.z.o. oraz art. 7 i 94 Konstytucji RP uzasadniają umocowania organu do wymogu dokumentacji finansowej dotacji oraz sprawozdawczości liczby uczniów; Uchwała jest zgodna z ustawą o finansowaniu zadań oświatowych.

Podatnik, występując z wnioskiem o ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy, musi uprawdopodobnić niewspółmierność zaliczek w stosunku do przewidywanego podatku; niewykazanie tej okoliczności nie uzasadnia zmiany decyzji organu administracyjnego dotyczącej zaliczek.

Przepisy art. 22c pkt 2 updof oraz art. 71 ustawy zmieniającej, wprowadzające modyfikacje zasad amortyzacji budynków mieszkalnych, są zgodne z Konstytucją RP, a skarga kasacyjna dotycząca ich konstytucyjności nie znalazła usprawiedliwienia w świetle rygorystycznych kryteriów proceduralnych oraz wykładni językowej i systemowej.

Sąd podtrzymał wykładnię definitywnie wyłączającą z amortyzacji podatkowej budynki mieszkalne w nowym reżimie prawnym, uznając jednocześnie, że zakres ochrony praw nabytych został należycie uregulowany przepisami przejściowymi w art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej.

Zwolnienie z podatku u źródła na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga od płatnika weryfikacji rzeczywistego właściciela dywidendy; wymagana jest jedynie należyta staranność.

W postępowaniu dotyczącym jednorazowej opłaty planistycznej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości kluczowe jest porównanie wartości przed i po zmianie planu miejscowego; ewentualne roszczenia odszkodowawcze związane z przeszłymi zmianami planistycznymi nie wpływają na obowiązek uiszczenia opłaty.