Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że organ administracyjny dopuszcza się bezczynności, jeśli nie wyda postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawach wszczynanych z urzędu, tym samym umożliwiając stronie dochodzenie praw przed sądem administracyjnym.

Sąd uznał, że organy podatkowe powinny weryfikować faktyczne zamierzenia podatnika w zakresie przypisania składników majątkowych do działalności gospodarczej, nawet jeśli podatnik formalnie deklaruje odmiennie.

NSA oddalił skargę kasacyjną S. sp. z o.o., potwierdzając zasadność decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego o uchyleniu decyzji organu I instancji z powodu braków dowodowych i konieczności ponownego rozpatrzenia sprawy.

Decyzja administracyjna uznana za prawidłowo doręczoną, gdy brak jest formalnego pełnomocnictwa w aktach bieżącego postępowania administracyjnego, co skutkuje uznaniem uchybienia terminu do wniesienia odwołania (art. 44 K.p.a.).

Naczelny Sąd Administracyjny postanowił: Zakład Ubezpieczeń Społecznych naruszył zasadę informowania stron z art. 9 k.p.a., nie informując skarżącego o konieczności uzupełnienia braków formalnych, co uzasadniało uchylenie decyzji odmownej wydanej przez organ.

Dopuszczenie pojazdu do ruchu drogowego mimo niespełnienia wymagań technicznych, określonych dla jego kategorii, stanowi przesłankę do obligatoryjnego cofnięcia uprawnień diagnostycznych zgodnie z art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 Prawa o ruchu drogowym.

Ocena projektu przeprowadzona przez Ministra Zdrowia z naruszeniem zasady równości i transparentności kryteriów konkursu skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ, z uwzględnieniem zachowania konstytucyjnej zasady równego traktowania.

Oddział przedsiębiorcy nie musi mieć osobnej podmiotowości prawnej ani stacjonarnej formy działalności do spełnienia wymogów dofinansowania. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił decyzje administracyjne, wskazując na błędną interpretację pojęcia "oddziału".

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego, nieprowadzące do realizacji jego celów, nie powoduje zawieszenia przedawnienia podatkowego (art. 70 § 6 pkt 1 O.p.).

Oddalenie skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie przez Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza konieczność badania instrumentalności postępowania karnego skarbowego, w przypadku podejrzenia jego wszczęcia w celu przedłużenia terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z końcem roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności. Zawieszenie terminu na podstawie art. 15zzr ustawy COVID nie dotyczy zobowiązań podatkowych, a postępowanie po upływie terminu przedawnienia podlega umorzeniu.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej, jako składnik majątkowy przedsiębiorstwa i ujęte w ewidencji środków trwałych, mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, co uzasadnia stosowanie wyższej stawki podatku od nieruchomości. Likwidacja fizyczna linii kolejowej nie oznacza utraty związku z działalnością gospodarczą.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości dla infrastruktury kolejowej, udostępnianej przewoźnikom kolejowym, nie stanowi selektywnej pomocy publicznej i nie narusza art. 107 ust. 1 TFUE, zatem nie wymaga notyfikacji Komisji Europejskiej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja organu administracyjnego nie spełniała wymogów ustawowych dotyczących badania rzeczywistej działalności gospodarczej, co uzasadniało uchylenie decyzji ze względu na naruszenie przepisów procesowych powodujących istotny wpływ na jej prawidłowość.

Zastrzeżenie wyłącznie do dostawców posiadających doświadczenie w realizacji projektów z środków unijnych narusza zasady konkurencyjności, co stanowi podstawę do nakładania korekt finansowych w przypadku dofinansowań unijnych.

Oddalenie skargi kasacyjnej M.T. oraz utrzymanie w mocy orzeczenia o jej odwołaniu ze stanowiska dyrektora było uzasadnione szczególnym zagrożeniem zdrowia i życia w kontekście pandemii, co podpada pod szczególnie uzasadnione przypadki odwołania w rozumieniu art. 66 ust. 1 pkt 2 prawa oświatowego.

Prokurator Generalny jest właściwym organem do wydania decyzji o dodatku wyrównawczym dla byłych prokuratorów wojskowych przeniesionych do powszechnych jednostek prokuratury, a decyzje wydane przez Prokuratora Okręgowego były nieważne z powodu naruszenia właściwości.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA w zakresie, w którym uchybień proceduralnych związano z uchwałą naruszającą przepisy o przyznawaniu zasiłków szkolnych, nakazując ponowne rozpatrzenie z zachowaniem wykładni prawa ustanowionej przez NSA.

Oddalenie skargi kasacyjnej następuje, gdy skarżący nie spełniają warunków umorzenia składek ustalonych na podstawie zidentyfikowanego kodu PKD, którego prowadzenie jest kluczowe dla wykazania spadku przychodów i skorzystania z ulg podatkowych według przepisów COVID-19.

Podatnik, który nienależnie zapłacił podatek VAT, ma prawo do zwrotu nadpłaty według art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, bez konieczności wykazania poniesienia uszczerbku majątkowego.

Za czynności realizowane w ramach zapobiegawczego nadzoru sanitarnego, w tym typowe czynności administracyjne, mogą być pobierane opłaty, zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Prokurator nie ma legitymacji do zaskarżenia rozstrzygnięcia nadzorczego wojewody do sądu administracyjnego, co czyni skargę niedopuszczalną i uzasadnia jej odrzucenie. Mandat członka zarządu powiatu nie został skutecznie zrezygnowany ani cofnięty. Uchwała podjęta przez Zarząd w dniu 13 kwietnia 2021 r. jest sprzeczna z prawem.

Kompetencja Prokuratora Generalnego do wydania decyzji w sprawie dodatku wyrównawczego dla prokuratorów do spraw wojskowych w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury nie ma charakteru przejściowego i jest jedyną właściwą. Decyzje wydane przez inne organy bez kompetencji podlegają stwierdzeniu nieważności.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej i art. 115a ustawy o Policji muszą być interpretowane z uwzględnieniem zasad ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, co wyklucza wtórną niekonstytucyjność, a decyzja organu o odmowie wyrównania ekwiwalentu jest bezzasadna. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.