Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, stwierdzając, że warunki dla częściowego umorzenia kosztów egzekucyjnych zostały spełnione, a pełne umorzenie byłoby nieusprawiedliwionym obciążeniem Skarbu Państwa. Rozstrzygnięcie opiera się na zrównoważeniu interesu publicznego i sytuacji finansowej skarżącego.

Art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu zmienionym przez ustawę nowelizującą z 14 sierpnia 2020 r. ma zastosowanie do obliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop mundurowych, nawet dla okresów przed 6 listopada 2018 r.

Umowa o świadczenie usług, której przedmiotem jest przygotowanie i prowadzenie szkoleń, podlega przepisom dotyczącym umów zlecenia, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach zdrowotnych.

W przypadku poruszania się pojazdami nienormatywnymi, niezależnie od posiadania zezwolenia, można nałożyć odrębną karę administracyjną za brak wymaganej liczby pojazdów pilotujących. Brak zezwolenia nie konsumuje deliktu związanego z naruszeniem przepisów pilotowania.

Brak wymaganej liczby pojazdów pilotujących pojazd nienormatywny bez odpowiedniego zezwolenia stanowi odrębne naruszenie przepisów prawa o ruchu drogowym i może być sankcjonowane niezależnie od zasadności posiadania tego zezwolenia.

Nałożenie kary pieniężnej za brak wymaganej liczby pojazdów pilotujących jest uzasadnione, niezależnie od braku stosownego zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym, albowiem brak zezwolenia i brak pilotowania są odrębnie sankcjonowane.

Stwierdzenie obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umowy o świadczenie usług wymaga kwalifikacji umowy na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie subiektywnej nomenklatury stron. Zastosowanie przepisów o zleceniu wpływa na podleganie ubezpieczeniom społecznym.

Sąd oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając decyzję o ukaraniu L. Sp.k. za nieprawidłowe, niewidoczne oznakowanie pochodzenia warzyw i owoców, uznając rachunek szkody społecznej i spełnienie wymogów informacyjnych dla konsumentów.

Sąd stwierdził, że nałożenie kary pieniężnej za wprowadzenie papryki czerwonej o nieodpowiednim oznaczeniu kraju pochodzenia było zgodne z prawem. Orzekł, że decyzja organu nie naruszała prawa, uznając, że oznaczenie państwa powinno być łatwo dostępne i widoczne dla konsumenta. Kara została uznana za proporcjonalną i adekwatną do popełnionego naruszenia.

Użycie magnesu w celu fałszowania danych rejestrowanych przez tachograf wypełnia znamiona naruszenia lp. 6.1.3 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Brak wyraźnej informacji o państwie pochodzenia produktów na etykietach sprzedażowych w rozumieniu art. 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 543/2011 i art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o organizacji rynków owoców i warzyw uzasadnia nałożenie kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu nieodpowiadających wymaganiom produktów rolnych.

Umowa o przygotowanie i prowadzenie zajęć szkoleniowych jest umową o świadczenie usług, podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, gdyż brak jej elementów charakterystycznych dla umowy o dzieło, tj. weryfikowalnego rezultatu.

NSA uchylił wyrok WSA, uznając przewóz za regularny specjalny wymagający zezwolenia i oddalił skargę, stwierdzając właściwe zebranie dowodów przez inspektora.

Skarga kasacyjna L. Sp. z o.o. Sp. k. dotycząca kary pieniężnej za nieczytelne oznaczenia pochodzenia produktów została oddalona. NSA potwierdził zgodność z prawem decyzji organu administracji i adekwatność zastosowanej kary, podtrzymując brak naruszenia przepisów prawa żywnościowego oraz zasad zaufania do władzy publicznej.

Sąd stwierdził, iż ograniczenie dostępu do informacji o kraju pochodzenia produktów stanowi naruszenie przepisów jakości handlowej, co uzasadniało nałożenie kary. Utrzymanie decyzji organów w mocy było zgodne z prawem, a wymierzona kara pozostawała proporcjonalna do przestępstwa.

Śmierć oskarżonego przed ogłoszeniem wyroku skutkuje bezwzględnym uchyleniem wyroków sądów obu instancji i umorzeniem postępowania karnego na podstawie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że decyzja Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych o nałożeniu kary pieniężnej za niezgodność z wymogami jakości handlowej jest zgodna z prawem, ponieważ produkty były nieprawidłowo oznaczone pod kątem widoczności informacji o kraju pochodzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż przeszkodą do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie może być fakt istnienia innych krewnych zobowiązanych alimentacyjnie względem osoby wymagającej opieki, jeśli faktyczną opiekę sprawuje skarżąca, która zrezygnowała z pracy. (art. 17 ust. 1 u.ś.r.)

Zachodzi możliwość nałożenia osobnych administracyjnych kar pieniężnych za brak wymaganego zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym oraz za brak wymaganej liczby pojazdów wykonujących pilotowanie. Odmienność tych sankcji wynika z różnych podstaw prawnych.