Podział nieruchomości w celu wydzielenia działki budowlanej niezbędnej do korzystania z budynku mieszkalnego jest dopuszczalny pod warunkiem, że każdy z wydzielanych budynków może funkcjonować jako odrębny obiekt zgodnie z przepisami prawa budowlanego, przy czym projektowany podział nie musi obejmować pełnego wydzielenia całego budynku mieszkalnego na odrębne działki.

Organ administracji publicznej jest uprawniony do określenia przeznaczenia nieruchomości i sposobu jej zagospodarowania na podstawie przesłanek innych niż miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jeśli taki plan nie obowiązuje.

Wysłanie przez inwestora do właściciela nieruchomości pisma z propozycją porozumienia w sprawie założenia linii kablowej, które nie spotkało się z reakcją pozytywną, wyczerpuje wymóg przeprowadzenia rokowań zgodnie z art. 124 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Brak zgody właściciela zwalnia inwestora z obowiązku podejmowania dalszych negocjacji.

Skierowanie osoby wymagającej całodobowej opieki do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu i zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania jest uzasadnione, chyba że okoliczności sprawy wskazują inaczej, co powinno być dokumentowane w ramach ustaleń faktycznych przyjętych przez odpowiednie organy administracyjne.

Obowiązek ponoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej przez zstępnych osoby przebywającej w placówce jest obowiązkiem publicznoprawnym, który powstaje z chwilą przyjęcia mieszkańca do domu pomocy społecznej i ustalany jest w trybie administracyjnym w oparciu o dochód zobowiązanego. Teza od Redakcji

Użycie uznania administracyjnego w kontekście art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej wymaga dokładnej analizy istnienia przesłanek jak ważny interes podatnika oraz interes publiczny; bez wykazania ich zaistnienia nie jest możliwe skuteczne kwestionowanie negatywnej decyzji organu o umorzeniu zaległości podatkowej.

Prawidłowe powiadomienie oskarżonego o terminie rozprawy jest kluczowe dla uniknięcia naruszenia jego prawa do obrony; niewłaściwe powiadomienie zawsze rodzi konieczność zaniechania przeprowadzenia rozprawy w takim terminie (art. 117 § 2 k.p.k.).