Organ egzekucyjny, dokonując przyznania własności nieruchomości "D." sp. z o.o., nie wziął pod uwagę, iż nieruchomości te przeszły już na własność Skarbu Państwa z mocy decyzji administracyjnej, co stanowiło rażące naruszenie prawa w rozumieniu procedury administracyjnej.

Skarga kasacyjna dotycząca opłaty adiacenckiej została oddalona; orzeczono, że decyzje organów administracyjnych oraz sporządzony operat szacunkowy są zgodne z przepisami, brak podstaw do ich podważenia.

W przypadku, gdy skarżący w wyniku konieczności sprawowania opieki nad osobą całkowicie zależną nie jest w stanie podjąć zatrudnienia, przysługuje mu świadczenie pielęgnacyjne. Organy administracyjne są zobowiązane do uwzględnienia wszystkich istotnych okoliczności faktycznych oraz do rzetelnej oceny dowodów, z wykluczeniem możliwości częściowego zatrudnienia.

Nagła choroba kierowcy wykonującego przewóz drogowy nie wyłącza odpowiedzialności przedsiębiorcy za naruszenie przepisów transportowych, jeżeli przedsiębiorca przy dołożeniu należytej staranności mógł uniknąć naruszenia. Okoliczności sprawy muszą obiektywnie wykluczać możliwość zapobieżenia naruszeniu.

Sprzeciw przedsiębiorcy wobec czynności kontrolnych, wniesiony po zakończeniu kontroli, staje się bezprzedmiotowy i nie skutkuje wstrzymaniem kontroli, co uzasadnia umorzenie postępowania wszczętego takim sprzeciwem.

Obowiązek poddania małoletniego dziecka obowiązkowym szczepieniom ochronnym jest wymagalny, gdy lekarz w badaniu kwalifikacyjnym nie stwierdzi przeciwwskazań, a doręczenie upomnienia przedegzekucyjnego spełnia wymagania prawne, nawet jeśli brak wpisania numeru PESEL zobowiązanego jest formalnością fakultatywną.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając prawidłowość orzeczeń w zakresie odmowy uwzględnienia wniosku o wyłączenie informacji z uwagi na uchybienie ustawowemu terminowi, dokonując wykładni przepisów jako materialnoprawnych.

Przedsięwzięcie polegające na eksploatacji zakładu do odzysku energii z odpadów medycznych i weterynaryjnych winno być kwalifikowane jako spalarnia odpadów, co wyklucza jego lokalizację w terenach produkcyjnych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zagospodarowanie przestrzenne nadane uchwałą, zgodnie z uwarunkowaniami technicznymi i prawnymi, nie stanowi nadużycia władztwa planistycznego, o ile jest usankcjonowane istniejącymi ograniczeniami przestrzennymi oraz interesem publicznym.

Sąd orzeka, że skarga kasacyjna na decyzję o odszkodowaniu za nieruchomość przeznaczoną pod drogę publiczną jest niezasadna. Operat szacunkowy sporządzony zgodnie z prawem nie został skutecznie zakwestionowany. Skarga kasacyjna oddalona.

Skarga kasacyjna W.Ł. od orzeczenia w przedmiocie zarzutów egzekucyjnych została oddalona, jako że na dzień wydania zaskarżonych rozstrzygnięć obowiązek administracyjny był wymagalny i zgodny z przepisami, co potwierdziły dowody i ustalenia organów administracji.

Sprzeciw organu wobec zgłoszenia zamiaru usunięcia drzew jest uzasadniony, gdy drzewa rosną na terenie przeznaczonym na zieleń w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, pełniąc istotne funkcje przyrodnicze. Uzyskanie zgody na wcześniejsze wycinki nie warunkuje każdorazowej akceptacji kolejnych zgłoszeń.

Brak tytułu prawnego do zarządu nieruchomością przez PKP w dniu 27 maja 1990 r. stanowił podstawę uznania nieruchomości za mienie komunalizowane na rzecz gminy, zgodnie z ustawą z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym.

Skarga kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego podlega oddaleniu z uwagi na prawidłowość wykładni i zastosowania przepisów prawa środowiskowego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, uznającego, że rozpatrywane przedsięwzięcie wymagało decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Niepewność pomiarowa w wynikach z badan laboratoryjnych odprowadzanych ścieków, wykazywana przez podmiot przeprowadzający badania, powinna być uwzględniana na korzyść podmiotu odprowadzającego ścieki, gdy przepisy nakładają na niego sankcje finansowe.

Sąd oddalił skargę kasacyjną, uznając, że zaniechanie czynnego udziału strony w postępowaniu administracyjnym nie wpłynęło istotnie na rozstrzygnięcie, a interes publiczny wymagał szybkiego załatwienia sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, potwierdził zasadność rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wykazał prawidłowość procedur i oznaczeń stosowanych przez organy administracji oraz wskazał na formalne deficyty skargi kasacyjnej.

Jeśli wyrok TK uzna przepis za niekonstytucyjny, decyzje wydane na tej podstawie mogą podlegać wznowieniu pod warunkiem prawidłowego rozpatrzenia przesłanek wznowieniowych przez organ podatkowy.

Wniosek o wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej wymaga udowodnienia, że nowe okoliczności faktyczne lub dowody nie były znane organowi podatkowemu w chwili wydania decyzji i są istotne dla sprawy. Brak spełnienia tych warunków prowadzi do oddalenia skargi kasacyjnej.

Skarga kasacyjna oddalona. Brak podstaw do umorzenia składek ZUS w oparciu o przesłanki całkowitej nieściągalności i sytuacji życiowej dłużnika, który nie przedłożył aktualnych dokumentów wykazujących niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb. ZUS prawidłowo zawiesił bieg przedawnienia należności.

Nie jest dopuszczalne wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji już zrealizowanej, chyba że wynika to z postępowania legalizacyjnego lub naprawczego. Wydanie takiej decyzji bez przesłanek prawnych stanowi rażące naruszenie przepisów.

Uzasadnienie wyroku sądu administracyjnego powinno w pełni wyjaśniać podstawę prawną rozstrzygnięcia, z uwzględnieniem przepisów prawa materialnego i proceduralnego; brak dostatecznego uzasadnienia stanowi podstawę do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Zaliczanie wpłat na podstawie decyzji administracyjnych uchylonych i wstrzymanych jest nieskuteczne, gdyż niweczy ochronny efekt tych orzeczeń sądowych, co narusza interesy podatnika gwarantowane prawem.

Ustanowienie obiektu w pasie drogowym po wejściu w życie ustawy o drogach publicznych wymaga uzyskania stosownego zezwolenia od zarządcy drogi, brak którego skutkuje nałożeniem kary pieniężnej.