Ciężar wykazania przesłanek egzoneracyjnych z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej spoczywa na członku zarządu, a brak wiedzy o sytuacji finansowej spółki, wynikający z faktycznego pozostawienia zarządzania innym osobom, nie wyłącza winy w niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości i nie zwalnia z odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki.
Termin do dokonania zwrotu środków z dofinansowania UE jest materialnoprawny i nie podlega przywróceniu na podstawie art. 58 k.p.a. Oddalenie skargi na podstawie art. 151 p.p.s.a. było prawidłowe.
NSA uchylił wyrok WSA, wskazując na niespełnienie unijnych kryteriów uznania organizacji producentów. Sprawa wymaga ponownego rozpoznania z uwzględnieniem przepisów prawa UE dotyczących scentralizowanej księgowości i aktualnych danych.
Zarządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które nie stoi w sprzeczności z dopuszczalnymi kierunkami określonymi przez studium uwarunkowań, jest zgodne z prawem. Doprecyzowanie przeznaczenia terenów w planie miejscowym może wykorzystywać wachlarz dopuszczalnych opcji ustalonych w studium, bez naruszenia zasady ich zgodności, co potwierdza legalność przyjętych w nim norm.
Rozstrzygnięcie jest wynikiem uzasadnionej odmowy wypłaty dotacji celowej z powodu uchybienia terminowi składania wniosków, zgodnie z zasadami ustalania określonymi w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego.
Obowiązek szczepień ochronnych dzieci jest bezpośrednio wykonalny i może być egzekwowany administracyjnie, przy braku przeciwwskazań medycznych, a postępowanie egzekucyjne w tym zakresie jest zgodne z prawem, gdy naruszeń proceduralnych nie stwierdzono.
Służba w Wydziale Śledczym milicji podległej MSW może być zakwalifikowana jako służba na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ustawy zaopatrzeniowej w oparciu o ujęcie "instytucjonalne" (przynależność do struktury SB, opinie służbowe o zaangażowaniu ideologicznym, członkostwo w PZPR, przebieg kariery zawodowej) bez konieczności wykazywania działań represyjnych przez cały okres, gdyż totalitaryzm
Stwierdzenie rażącego naruszenia przepisów o rejestracji pojazdu importowanego wymaga wykazania, iż naruszenie prawa wywołuje skutki społeczno-gospodarcze, niezgodne z zasadami państwa prawa. Oczywiste naruszenie nie zawsze jest tożsame z rażącym.
Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. przez Starostę Wałeckiego miało charakter oczywisty, lecz nie rażący, wykluczając stwierdzenie nieważności decyzji rejestracyjnej pojazdu na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
Stroną postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest podmiot, któremu przysługuje interes prawny wynikający z przepisów prawa materialnego. Interes faktyczny nie uzasadnia statusu strony w postępowaniu dotyczącym stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej. Skarga kasacyjna P w K. została oddalona.
Sąd kasacyjny uznał cofnięcie skargi kasacyjnej za dopuszczalne i umorzył postępowanie, orzekając zwrot kosztów. Cofnięcie nie zmierzało do obejścia prawa ani nie dotyczyło aktu nieważnego.
Decyzja o wygaśnięciu stosunku służbowego jest zgodna z przepisami prawa, gdy funkcjonariusz odmawia przyjęcia propozycji zatrudnienia w ramach nowej struktury Krajowej Administracji Skarbowej, co skutkuje wygaśnięciem stosunku służbowego, traktowanym jako zwolnienie ze służby.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż ustalając ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i czas wolny przed 6 listopada 2018 r., należy stosować wykładnię zgodną z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, eliminując niekonstytucyjny współczynnik 1/30, co uzasadnia poprawkę wypłaconego uprzednio świadczenia.
Art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach nie ogranicza wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, lecz odnosi się jedynie do zasad ustalenia prawa do ekwiwalentu, co podlega wykładni prokonstytucyjnej, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Wojewody Mazowieckiego; potwierdza, że uchwała Rady Miejskiej w Piastowie ustalająca wynagrodzenie Burmistrza zgodnie z obowiązującymi przepisami od 1 listopada 2021 jest prawidłowa i zgodna z prawem.
Dyrektor szkoły może zostać odwołany bez wypowiedzenia w przypadkach szczególnie uzasadnionych, które obejmują praktyki mogące destabilizować funkcjonowanie placówki i rażąco naruszać interes publiczny.
Nieprawidłowe orzeczenie łącznej kary pozbawienia wolności poniżej ustawowego minimum stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k. Kasacja uwzględniona, wyrok w zakresie kary łącznej uchylony, sprawa do ponownego rozpoznania.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nałożenie kary na przewoźnika zgodnie z art. 22 ust. 2a ustawy SENT jest prawidłowe, a przepis ten nie dopuszcza miarkowania kary w oparciu o art. 189d k.p.a., wyłączając jego zastosowanie. Zasada proporcjonalności jest realizowana według mechanizmów przewidzianych w ustawie SENT.
Skarga kasacyjna podlega oddaleniu; decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu w sprawie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej była prawidłowa, a orzeczenie TSUE z 16 października 2019 r. nie wpływa na jej treść.
Wystawienie faktury VAT zawierającej podatek powoduje obowiązek jego zapłaty, niezależnie od korekt, jeśli nie wyeliminowano ryzyka uszczuplenia budżetowego – art. 108 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 203 dyrektywy 112.
Zmniejszenie wkładu komandytariusza poprzez obniżenie zobowiązania do świadczenia pracy, wynikające z przekształcenia spółki komandytowej, nie stanowi opodatkowanego przychodu, a zastrzeżenia WSA dotyczące dodatkowej analizy kosztów są bezzasadne.
Nieuprawnione zarzuty naruszenia art. 151 P.p.s.a. oraz przepisów Ordynacji podatkowej nie wykazały wpływu na wynik sprawy; prawidłowo oddalono skargę kasacyjną.
Przesłanki podmiotowe i przedmiotowe oraz brak nowych okoliczności uniemożliwiają wznowienie postępowania w sprawie podejrzenia choroby zawodowej przewlekłego zapalenia nadkłykcia kości ramiennej rozstrzygniętej w 2010 roku.
Decyzja nakazująca zaprzestanie działalności gospodarczej na podstawie art. 27 ust. 2 u.p.i.s. była bezpodstawna, gdyż nie spełniono wymagań określonych przepisami prawa, naruszając tym samym zasady konstytucyjne wolności gospodarczej.