Sąd orzeka, że umowy o przygotowanie i wygłoszenie wykładów zawarte między S. a I. S. stanowią umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło. W związku z tym I. S. podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Osoba składająca oświadczenie o posiadaniu prawa do świadczeń zdrowotnych, działająca w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że jest ubezpieczona, nie jest zobowiązana do zwrotu kosztów udzielonych świadczeń opieki zdrowotnej.

Sąd Najwyższy wskazał, że orzeczenie środka kompensacyjnego w postępowaniu karnym, w sytuacji gdy to samo roszczenie było już prawomocnie orzekane w postępowaniu cywilnym, narusza zasadę zakazu kumulacji tytułów egzekucyjnych, określoną w art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k.

W razie niewystarczającego uzasadnienia decyzji sądu administracyjnego, kwestia istnienia interesu społecznego jako przesłanki dopuszczenia do postępowania wymaga ponownego zbadania przez sąd I instancji.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na niewystarczający materiał dowodowy uzasadniający prawo do rekompensaty za pozostawione nieruchomości poza granicami RP, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 8 lipca 2005 r., o realizacji prawa do rekompensaty.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego była nieprawidłowa. Organ ten powinien zakończyć postępowanie merytorycznie, samodzielnie uzupełniając materiał dowodowy, zamiast przekazywać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Członek zarządu spółki odpowiada solidarnie za zaległości w płaceniu zaliczek na podatek dochodowy, jeśli spółka utraciła zdolność do wykonywania zobowiązań, a wniosek o upadłość nie został złożony mimo istniejącego ku temu obowiązku. Posiadanie jedynego wierzyciela nie wyłącza tej odpowiedzialności.

Sąd stwierdza, że wstrzymanie robót budowlanych uzasadnione jest brakiem wymaganej decyzji o pozwoleniu na budowę, niezależnie od ustalenia konkretnej daty wykonania budynku oraz rzekomych błędów proceduralnych, które nie wpływały na wynik sprawy.

Przeznaczenie gruntów rolnych klasy I-III na cele nierolnicze w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego bez wymaganej zgody ministra stanowi istotne naruszenie trybu i zasad sporządzania planu, powodujące jego nieważność w zaskarżonej części.

Decyzje organów polskich związków sportowych w sprawie przyznawania licencji sportowych są aktami sui generis, niepodlegającymi przepisom k.p.a. w zakresie umorzenia postępowania z uwagi na bezprzedmiotowość.

Obowiązek poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym jest wymagalny na mocy przepisów prawa, a brak zaświadczenia o przeciwwskazaniach zdrowotnych do szczepień nie zwalnia z tego obowiązku. Zarzuty proceduralne dotyczące doręczenia upomnień nie wpływają na jego wymagalność.

Odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie zwolnienia biegłego sądowego z funkcji wymaga szczegółowego i należycie uzasadnionego wykazania braku interesu społecznego. Brak właściwej analizy i wyjaśnienia okoliczności stanowi naruszenie zasad postępowania.

Ciężar wykazania przesłanek egzoneracyjnych określonych w art. 116 § 1 O.p., w tym braku winy w niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie, spoczywa na członku zarządu; organ podatkowy nie ma obowiązku udowadniać braku tych przesłanek.

Zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej według art. 65 pkt 3 ustawy Prawo o adwokaturze wymagają nostryfikacji, jeżeli brak jest umowy międzynarodowej stwierdzającej równoważność dyplomu z polskim odpowiednikiem.

Decyzja Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdza prawo organizacji społecznej do uczestnictwa w postępowaniu administracyjnym jako strony, jeżeli działa w interesie społecznym, co wyjaśnił Wojewódzki Sąd Administracyjny, uchylając decyzję umarzającą postępowanie.

Podmiot prowadzący działalność oświatową, wyłączoną z definicji działalności gospodarczej, nie może być pozbawiony dostępu do świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, kiedy w praktyce prowadzi działalność zarobkową zgodnie z art. 15g ust. 1 ustawy COVID-19, co wymaga formalnej i merytorycznej oceny przez organ administracyjny.

Dla celów zwolnienia z opłacania składek na ubezpieczenia, organ i sąd prawidłowo przyjęli, że decydujące jest rzeczywiste prowadzenie działalności objętej właściwym kodem PKD, a nie wpis w rejestrze REGON. Skarga kasacyjna oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że organy administracji publicznej prawidłowo dokonały oceny stanu faktycznego oraz spełnienia kryteriów formalnych przy cofnięciu uznania organizacji producentów. Skarga kasacyjna nie została uwzględniona, wobec braku naruszeń prawa materialnego ani proceduralnego.

W sprawie ustalenia warunków zabudowy, jeżeli znani są potencjalni spadkobiercy zmarłej strony, nie istnieje przesłanka zawieszenia postępowania administracyjnego na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 KPA; wydanie decyzji nie zależy od rozstrzygnięcia spadkowego przez sąd cywilny.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną w sprawie braku spełnienia warunków przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, uznając, że ciężar dowodu spoczywa na stronie ubiegającej się o płatność, która nie wykazała spełnienia wymaganych norm.

Członek zarządu spółki, który nie złożył wniosku o ogłoszenie upadłości pomimo istnienia przesłanek niewypłacalności, ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, o ile nie wykaże, że podjął wszelkie staranne działania, by uniknąć szkody dla wierzycieli.

Ciężar wykazania przesłanek egzoneracyjnych z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej spoczywa na członku zarządu, a brak wiedzy o sytuacji finansowej spółki, wynikający z faktycznego pozostawienia zarządzania innym osobom, nie wyłącza winy w niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości i nie zwalnia z odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki.

Zarządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które nie stoi w sprzeczności z dopuszczalnymi kierunkami określonymi przez studium uwarunkowań, jest zgodne z prawem. Doprecyzowanie przeznaczenia terenów w planie miejscowym może wykorzystywać wachlarz dopuszczalnych opcji ustalonych w studium, bez naruszenia zasady ich zgodności, co potwierdza legalność przyjętych w nim norm.