Ustalenie braku winy w uchybieniu terminu wymaga wykazania, że przy zachowaniu należytej staranności uchybienie nie mogło zostać przezwyciężone; samo powoływanie się na ogólnospołeczne okoliczności, takie jak pandemia, bez wykazania indywidualnych przeszkód, nie jest wystarczające.

Przywrócenie terminu na podstawie art. 58 § 1 k.p.a. wymaga uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu, a ogólnokrajowe zjawiska jak pandemia COVID-19 nie stanowią same przez się przesłanki do przywrócenia terminu bez wykazania indywidualnych prób jego dochowania.

Uznanie przeszkody jako niemożliwej do przezwyciężenia wymaga udokumentowania przez stronę braku winy w uchybieniu terminu. W sytuacji pandemii COVID-19, ogólnie dotykającej populację, powoływanie się na nią bez szczegółowych dowodów działań mających na celu dochowanie terminu, nie może skutkować przywróceniem terminu.

Przywrócenie terminu na podstawie art. 58 § 1 k.p.a. wymaga uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Niesprecyzowane trudności organizacyjne związane z pandemią COVID-19 bez szczególnego wykazania podjętych działań nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do przywrócenia terminu.

Nie jest wystarczające powołanie się na przepisy szczególne, by ograniczyć udostępnienie informacji jako publicznej, jeśli sama ustawa szczególna nie wyklucza jednoznacznie tego charakteru - zastosowanie mają przepisy u.d.i.p.

Przesłanka wznowieniowa na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. wymaga wykazania nowych okoliczności faktycznych lub dowodów istotnych dla sprawy, które istniały przed wydaniem decyzji ostatecznej i były nieznane organowi, niezależnie od wiedzy strony o tychże okolicznościach.