Spółdzielnia Mieszkaniowa nie posiadając interesu prawnego, nie może być stroną w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej. Umowy cywilnoprawne nie kreują interesu prawnego w sferze prawa administracyjnego.

Informacje zawarte w ofertach dotyczące komplementarności działań, udzielania świadczeń i wcześniejszej działalności oferenta nie stanowią tajemnicy przedsiębiorstwa. W związku z tym odmowa ich udostępnienia narusza przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Organ administracyjny pozostający w bezczynności w rażący sposób narusza prawo, gdy nie rozpatrzy sprawy formalnie zgłoszonej w ustawowych terminach, pomimo istnienia podstaw proceduralnych do wszczęcia postępowania.

Przepisy specustawy ukraińskiej dotyczące terminów załatwiania spraw mają zastosowanie do wszystkich cudzoziemców niezależnie od obywatelstwa, a ich stosowanie nie narusza prawa unijnego, co wyklucza bezczynność organu przed 30 czerwca 2024 r.

NSA utrzymał w mocy postanowienie WSA, uznając, że postępowanie egzekucyjne wobec M. sp. z o.o. prowadzone było zgodnie z przepisami prawa, a zarzuty skarżącej dotyczące naruszeń proceduralnych i materialnych są niezasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA z uwagi na błędną ocenę prawidłowości decyzji zabezpieczającej oraz przedawnienia zobowiązań podatkowych; sąd ten powinien przeanalizować legalność decyzji w odniesieniu do przedawnienia zarówno wobec uwag dotyczących art. 70 § 6 pkt 1 i 4 O.p. dokonywanych biorąc pod uwagę istniejące dane i dokumentację.

Osoba zatrudniona na stanowisku ds. architektoniczno-budowlanych pełni funkcję publiczną, co uzasadnia prawo dostępu do informacji publicznej na temat jej wynagrodzenia. Ujawnienie takich danych nie narusza prawa do prywatności, gdyż dotyczy przejrzystości zarządzania środkami publicznymi.

Decyzja o warunkach zabudowy ma charakter decyzji związanej, którą organ wydaje, jeśli zamierzenie inwestycyjne spełnia wszystkie wymagania prawne; wyrok odrzuca zarzuty naruszenia przepisów ochrony zabytków i zasad planowania przestrzennego.

Wydatki związane ze zbyciem przedsiębiorstwa mogą być uznane za koszty ogólne całokształtu działalności opodatkowanej VAT, uzasadniając odliczenie podatku naliczonego, o ile działalność opodatkowana jest kontynuowana po zbyciu. (NSA, wyrok z dnia 13 czerwca 2025 r., sygn. akt I FSK 583/23).

Skarżący, którego przedsiębiorstwo weszło w skład zbycia, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących koszty zbycia jako związanych z działalnością opodatkowaną VAT, gdyż są one uznawane za koszty ogólne działalności gospodarczej.

Dochód z gospodarstwa rolnego winien być uwzględniany przy ocenie prawa do zasiłku celowego, nawet w przypadku braku rzeczywistej działalności rolniczej, co wynika z art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że przy ustalaniu uprawnień do świadczeń z pomocy społecznej przepisy przewidują fikcję prawną uzyskiwania dochodu z gospodarstwa rolnego, wykluczając dodatkowe ustalenia faktyczne, co skutkowało odmową przyznania zasiłku.

W sytuacji, gdy posiadacz gospodarstwa rolnego, będący beneficjentem pomocy społecznej, nie uzyskuje faktycznego zysku z gospodarstwa, organy nadal prawidłowo stosują art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, przyjmując dochód ryczałtowy. Nieprzychylność skargi kasacyjnej wobec przyznanego zasiłku była nieuzasadniona.

W przypadku, gdy uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie spełnia wymogów przejrzystości i pełnego wyjaśnienia w zakresie uzasadnienia decyzji, narusza to zasady postępowania sądowoadministracyjnego, co uzasadnia uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Rodzicielskie świadczenie uzupełniające nie przysługuje osobie, której suma dochodów z emerytury i innych źródeł przekracza wysokość najniższej emerytury, co należy ustalać również poprzez uwzględnienie diet niewyłączonych z opodatkowania.

Dla uznania, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, istotne jest posiadanie odpowiedniej infrastruktury i kontroli nad nią; sama współpraca z innym podmiotem nie stanowi o posiadaniu takiego miejsca.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej, podmiot wywodzący interes prawny z umowy cywilnoprawnej, bez wykazania posiadanego prawa materialnego, nie może być uznany za stronę w postępowaniu, gdy brak normy prawnej przyznającej takie uprawnienie.

W sytuacji przekroczenia kryterium dochodowego, przyznanie specjalnego zasiłku celowego wymaga wykazania szczególnie uzasadnionego przypadku, uzasadniającego udzielenie wsparcia pomocy społecznej, co nie zostało dowiedzione przez skarżącą.

Skarga kasacyjna M.P. od wyroku WSA w Krakowie z dnia 12 grudnia 2022 r. sygn. akt III SA/Kr 1058/22, dotycząca przyznania zasiłku celowego, oddalona. Organy prawidłowo ustaliły sytuację finansową Skarżącej, przyjmując dochód z posiadania 1,64 ha przeliczeniowego, zgodnie z art. 8 ust. 9 u.p.s., legalnie ograniczając przekazane wsparcie.

Dochód przypisywany samoistnemu posiadaczowi gospodarstwa rolnego, określony na podstawie art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, stanowi obligatoryjną przesłankę oceny prawa do świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od rzeczywistego korzystania z gruntu.

NSA utrzymuje, że dla przyznania pomocy społecznej posiadaczowi gospodarstwa rolnego przypisuje się dochód określony art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, niezależnie od faktycznych przychodów. Zatem dochód z gospodarstwa wpływa na ocenę sytuacji dochodowej w ramach przywołanych przepisów.

Pokrycie dachowe w postaci blachy na rąbek stojący stanowi materiał imitujący dachówkę zgodnie z mpzp. Przestrzeń pod dachem budynku mieszkalnego wielorodzinnego jest zgodna z lokalnym planem jako poddasze użytkowe. Zaskarżone decyzje administracyjne, w części dotyczącej infrastruktury postojowej, nie wykazały naruszenia prawa.

Wydatki banku na Fundusz Pomocowy SGB są ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, a więc mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Osoba, która pobrała świadczenie z funduszu alimentacyjnego, jest zobligowana do jego zwrotu, gdy decyzja przyznająca świadczenie zostaje uchylona w wyniku wznowienia postępowania, niezależnie od jej subiektywnej świadomości co do zasadności pobranego świadczenia.