Naczelny Sąd Administracyjny stanowczo stwierdza, że ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop powinien odpowiadać przelicznikowi 1/21 części miesięcznego wynagrodzenia policjanta za dzień roboczy, zgodnie z obowiązującymi zasadami ustalania ekwiwalentu.

NSA potwierdził obowiązek stosowania w procesie ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop zasad określonych w wyroku TK z dnia 30 października 2018 r., co wyklucza stosowanie przelicznika 1/30 części uposażenia. Skarga kasacyjna została oddalona.

W świetle wyroku TK K 7/15, brak podstaw do stosowania dyskusyjnego art. 9 ust. 1 w zw. z art. 115a ustawy o szczególnych rozwiązaniach w sposób powielający normę uznaną za niezgodną z Konstytucją. Organy policyjne winny stosować się do zrealizowanego wyroku TK, uwzględniającego ekwiwalent 1/21 dla należnego za niewykorzystany urlop wypłaty za okres sprzed 6 listopada 2018 r.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy policjanta winien być ustalany według przelicznika 1/21, zapewniając zgodność z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego oraz Konstytucją RP, co eliminuje niekonstytucyjność wcześniejszych regulacji.

Niedotrzymanie terminu z przyczyn niezależnych od obwinionego, związane z zaniedbaniem obrońcy, uzasadnia przywrócenie terminu na wniesienie odwołania, co powinno być oceniane zgodnie z art. 126 § 1 K.p.k., a nie przepisami postępowania administracyjnego.

Należności z tytułu udzielenia licencji na oprogramowanie komputerowe nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu umowy polsko-niemieckiej o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie podlegają opodatkowaniu w Polsce jako przychody z praw autorskich.

Skarga kasacyjna dotycząca ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy odrzucona, gdyż nie wykazano przesłanki z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej. NSA uznał decyzję organu administracji skarbowej za prawidłową, a skargę kasacyjną za niezasadną.

Postanowienia art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej dotyczące przypisania dochodu z gospodarstwa rolnego mają charakter bezwzględny i organ administracyjny nie jest zobowiązany do oceny rzeczywistego dochodu z tego źródła. Fikcja prawna przewiduje uzyskiwanie dochodu miesięcznego przez właściciela lub posiadacza 1 ha przeliczeniowego gruntu.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną M.P., uznając, że ustalenia organów administracyjnych były zgodne z art. 8 ust. 9 u.p.s., nakazującym przyjęcie dochodu z gospodarstwa rolnego. Przyznany zasiłek celowy w kwocie 210 zł był adekwatny do przyjętej polityki i możliwości finansowych organu.

Sąd kasacyjny oddala skargę kasacyjną, uznając za prawidłowe decyzje organów administracyjnych oparte na fikcji prawnej zaliczania dochodu z gospodarstwa rolnego do dochodu wnioskodawcy. Przepisy nie przewidują ustalania dochodu na podstawie faktycznego korzystania z gruntów, lecz na podstawie posiadania. Rozstrzygnięcia dotyczące przyznania zasiłku celowego były zgodne z prawem i polityką pomocy społecznej

Informacje dotyczące podstaw prawnych działania organów władzy publicznej oraz ich interpretacja nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej; zatem brak bezczynności organu w przypadku nieudzielenia ich w tym trybie.

Wniosek o udostępnienie danych, gdy nie wskazuje wiarygodnie żądania informacji publicznej, nie zobowiązuje organu do udostępnienia informacji na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, o ile nie zostały spełnione minimalne wymogi kwalifikacji tego żądania jako wniosku w rozumieniu ustawy.

Zanonimizowane uzasadnienie postanowienia sądu, jako informacja publiczna, podlega udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Brak uzasadnienia odmowy na gruncie Kodeksu postępowania karnego. Odmowa udostępnienia uchylona, a kosztami obciążono organ.

Zaliczenie kaucji gwarancyjnej na poczet zaległości podatkowych jest dopuszczalne z mocy prawa z dniem powstania zaległości, bez potrzeby złożenia wniosku przez składającego kaucję, a przepis art. 9 ust. 6 ustawy nowelizującej nie wymaga wcześniejszego wniosku o zwrot kaucji.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że przy wyliczeniu limitu dla kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p., przychody i koszty związane z działalnością zwolnioną z podatku w specjalnej strefie ekonomicznej są wyłączone.

Umowy Shadow Share Agreement, związane z wynagrodzeniem członka zarządu, nie są instrumentami pochodnymi, lecz potencjalnie stanowią część wynagrodzenia ze stosunku pracy; brak podstaw do zastosowania klauzuli GAAR. Rozstrzygnięcie wymaga ponownego rozpatrzenia przez właściwy organ podatkowy zgodnie z prawidłową klasyfikacją przychodów.

Wyrok TSUE w sprawie C-587/10 może wpływać na decyzje krajowe dotyczące VAT poprzez rozważenie wymogów formalnych i materialnych, co uzasadnia wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej.

Przywrócenie terminu do wniesienia odwołania jest uzależnione od braku jakiejkolwiek winy strony, w tym niedbalstwa. Schorzenie, nawet potwierdzone zaświadczeniem lekarskim, nie zwalnia z obowiązku należytej staranności, jeśli nie uniemożliwia ono formalnych czynności.

Ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości na cele publiczne, zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jest dopuszczalne, nawet bez zgody właściciela, jeśli plan dopuszcza realizację inwestycji liniowej niskiego napięcia. Decyzja nie naruszała prawa materialnego ani procesowego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną i uznał, że cele wywłaszczenia nieruchomości zostały zrealizowane, a proceduralne uchybienia nie miały wpływu na wynik postępowania.

Przepisy art. 100c i 100d specustawy ukraińskiej mają zastosowanie do wszystkich cudzoziemców i w okresie ich obowiązywania wstrzymują bieg terminów administracyjnych, co wyklucza możliwość uznania bezczynności organu w przypadkach postępowań o pobyt czasowy.

Postępowanie administracyjne, które zostało wszczęte po upływie 30 lat od doręczenia decyzji administracyjnej, nie może być kontynuowane i musi zostać umorzone z mocy prawa, zgodnie z art. 2 ustawy nowelizującej.

NSA uznał za prawidłowe uwzględnienie szczególnych okoliczności, takich jak niepełnosprawność, które mogą stanowić podstawę do przyznania renty w drodze wyjątku, pomimo niespełnienia wszystkich formalnych warunków ustawowych. Skarga kasacyjna została oddalona.