Stwierdzenie naruszenia terminu likwidacji szkód przez zakład ubezpieczeń i nałożenie kary pieniężnej przez organ nadzoru jest dopuszczalne i skuteczne bez względu na datę zawarcia umowy ubezpieczenia, a wiele stwierdzonych naruszeń w ramach jednego postępowania likwidacyjnego może być podstawą do nałożenia jednej kary pieniężnej, jeśli tworzą one łącznie jeden delikt administracyjny.

Brak bezpośrednich dowodów wypłaty odszkodowania po upływie znacznego okresu nie jest jednoznaczny z brakiem realizacji świadczenia, w szczególności gdy istniały uzgodnienia kwotowe pomiędzy stronami. Teza od Redakcji

Odszkodowanie za utracony zarobek oraz renta wyrównawcza przysługują poszkodowanemu, który wykaże z dostatecznym prawdopodobieństwem utratę tych zarobków oraz realną możliwość ograniczonego zatrudnienia, mając na uwadze faktyczny kontekst zawodowy i zdrowotny, w jakim znajduje się po wypadku przy pracy.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ogranicza liczby nieruchomości, które podatnik może nabyć w ramach realizacji własnych celów mieszkaniowych, lecz każdorazowo wymaga indywidualnej oceny, czy zakup ten rzeczywiście służył zaspokojeniu tych celów.

Brak winy, o którym mowa w art. 116 Ordynacji podatkowej jest kategorią obiektywną i można się na niego powoływać jedynie w sytuacji, gdy członek zarządu nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a brak tych możliwości wynikał z przyczyn od niego całkowicie niezależnych. Teza od Redakcji

Zmniejszenie policyjnych emerytur i rent do poziomu przeciętnej emerytury powszechnej, gdy większość stażu pracy funkcjonariusza przypada na okres po 1990 r., a jego służba w instytucjach uznawanych za wspierające totalitarne państwo miała charakter pomocniczy, narusza zasady proporcjonalności i równości wobec prawa, jak również prawo do zabezpieczenia społecznego wynikające z Konstytucji RP.

Regionalny dyrektor ochrony środowiska może składać odwołania w postępowaniach dotyczących decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, bez konieczności kierowania uprzedniego 'wystąpienia' do organu administracyjnego.

Przedsiębiorca transportowy ponosi odpowiedzialność za działania swoich kierowców, również w przypadku naruszeń przepisów o transporcie drogowym wynikających z niewłaściwej obsługi tachografu, chyba że wykaże brak wpływu na powstanie takich naruszeń, co wymaga dowodów na obiektywne, nieprzewidywalne i nadzwyczajne okoliczności.

Przedsiębiorca transportowy ponosi odpowiedzialność za zapewnienie właściwej organizacji pracy i nadzoru nad pracownikami, w tym odpowiedzialność za prawidłowe działanie tachografów oraz przestrzeganie przepisów o czasie pracy kierowców, nawet jeżeli naruszenia przepisów dokonali kierowcy wskutek własnych działań.

Przedsiębiorstwo transportowe ponosi odpowiedzialność administracyjną za stan techniczny pojazdu, w tym za działanie tachografu, nawet jeśli przedsiębiorca twierdzi, że nie miał wiedzy o dokonanych manipulacjach, o ile nie przedstawi dowodów obalających takie domniemanie odpowiedzialności.

Nałożenie kary pieniężnej na przedsiębiorcę za naruszenie przepisów o transporcie drogowym jest uzasadnione, jeśli przedsiębiorca nie wykaże skutecznie właściwej organizacji i dyscypliny pracy, a odpowiedzialność ta ma charakter obiektywny z wyjątkiem przypadków, gdy przedsiębiorca udowodni brak wpływu na powstałe naruszenia.