Grzywna w celu przymuszenia nałożona na podstawie art. 121 § 4 u.p.e.a. jest zgodna z prawem, jeśli dotyczy przymuszenia do rozbiórki obiektu budowlanego zakwalifikowanego jako budowla, a nie budynek, nawet jeśli obiekt jest użytkowany jako budynek magazynowy.

Zobowiązanie do rozbiórki obiektu budowlanego może być egzekwowane, nawet gdy obiekt jest częściowo posadowiony na działce, do której zobowiązana spółka nie ma tytułu prawnego, pod warunkiem że tożsamość obiektu budowlanego jest jednoznacznie ustalona w decyzji i brak jest sprzeciwu właściciela działki co do przeprowadzenia rozbiórki.

Decyzja o warunkach zabudowy odnosi się do całej działki ewidencyjnej, a nie jedynie do jej części; organ nie może zawężać swoich ustaleń tylko do wyznaczonego fragmentu działki inwestycyjnej, ponadto musi ocenić, czy teren wymaga zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne (art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p.).

Wartość nieruchomości przejętych na cele inwestycji drogowych powinna być ustalana zgodnie z ich przeznaczeniem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a nie ze zmianą ich przeznaczenia wynikającą z decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Oświadczenie o rezygnacji z jednego z konkurencyjnych świadczeń, aby uzyskać inne świadczenie (m.in. pielęgnacyjne), musi być definitywne, nie zaś hipotetyczne lub uzależnione od warunku przyszłego. Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane dopiero po bezwarunkowej rezygnacji z dotychczasowego świadczenia.

W przypadku zbiegu uprawnień do specjalnego zasiłku opiekuńczego i świadczenia pielęgnacyjnego, przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wymaga uprzedniego definitywnego zrezygnowania z przysługującego specjalnego zasiłku opiekuńczego, co wyklucza jednoczesne przyznanie obu świadczeń za ten sam okres oraz konieczność całkowitego uchylenia decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy.

Obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wywołany uzyskaniem świadczenia nienależnego nie wygasa jedynie z tego powodu, że ten, kto korzyść uzyskał z tego tytułu zużył ją lub utracił.

Spółka powstała w wyniku podziału innej spółki, obejmująca zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej, które są związane z majątkiem przydzielonym jej w planie podziału. W konsekwencji spółka ma prawo dochodzić zwrotu nadpłat podatku dotyczącego okresu sprzed jej wydzielenia.

Na mocy art. 191 Ordynacji podatkowej to organy podatkowe na podstawie całego zgromadzonego materiału dowodowego oceniają, czy dana okoliczność została udowodniona. Samo przeświadczenie podatnika co do tego, że okoliczności sprawy można byłoby ocenić odmiennie, nie jest wystarczające do zakwestionowania w postępowaniu sądowoadministracyjnym innego poglądu organu podatkowego.

Klauzule indeksacyjne w umowie kredytu walutowego, pozwalające bankowi jednostronnie ustalać kurs waluty, są niedozwolonymi postanowieniami umownymi, które naruszają dobre obyczaje i interesy konsumenta, co skutkuje nieważnością umowy, jeśli ich eliminacja uniemożliwia dalsze obowiązywanie umowy.

Udzielenie przez spółkę zależną poręczenia na wekslu wystawionym przez członka zarządu dominującej spółki z o.o. wymaga zgody zgromadzenia wspólników tej spółki (art. 15 § 2 k.s.h.). Towarzyszący temu interes prawny w ustaleniu nieważności czynności prawnych ustanowienia zabezpieczeń może być dochodzony w drodze powództwa o ustalenie pomimo możliwości wytoczenia powództwa o uzgodnienie treści księgi

Interes prawny w postępowaniu administracyjnym musi wynikać z konkretnej normy prawa materialnego i bezpośrednio dotyczyć sytuacji danego podmiotu; prawa obligacyjne nie mogą stanowić źródła interesu prawnego strony w takim postępowaniu.