Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop policjanta za okres przed 6 listopada 2018 r. ustala się według zasad obowiązujących przed tą datą, ale z pominięciem niekonstytucyjnego współczynnika 1/30, zgodnie z interpretacją Trybunału Konstytucyjnego (K 7/15).

NSA potwierdził, że ekwiwalent za niewykorzystany urlop dla policjantów zwolnionych przed wyrokiem TK musi uwzględniać jego skutki i być obliczany wg nowych zasad (1/21), mimo intertemporalnej regulacji ustawy nowelizującej wyłączającej ich stosowanie od 2018 r.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop należy obliczać według ułomku 1/21, zgodnie z brzmieniem art. 115a ustawy o Policji po wyroku TK w sprawie K 7/15, co wyklucza przyjęcie wcześniejszego przelicznika 1/30, uznanego za niekonstytucyjny.

Wydanie kolejnego wyroku łącznego obejmującego te same skazania, co wcześniejsze prawomocne orzeczenie, narusza zasadę res iudicata i skutkuje koniecznością umorzenia postępowania z negatywną przesłanką procesową określoną w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Apelacyjnego w odniesieniu do oskarżonego L. W., gdyż rozpoznanie apelacji prokuratora było niedopuszczalne w świetle prawa procesowego i skutkowało bezpodstawnym pogorszeniem sytuacji procesowej oskarżonego.

Sąd Najwyższy uznał, że uchylenie wyroku Sądu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania było bezpodstawne, gdyż brak było przesłanek do przeprowadzenia postępowania od nowa; sąd odwoławczy powinien samodzielnie uzupełnić dowody.

Dla przypisania odpowiedzialności z art. 160 § 2 k.k. nie jest konieczne ustalenie związku przyczynowo-skutkowego zgonu, wystarczy zagrożenie zdrowia. Błędy w ocenie dowodów uzasadniają uchylenie wyroku uniewinniającego.

Pomoc z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na ochronę miejsc pracy nie może być przyznawana przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji finansowej według unijnego rozporządzenia nr 651/2014, nawet jeśli ustawodawstwo krajowe przewiduje możliwość wsparcia w związku z pandemią COVID-19.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2025 r., sygn. akt I OSK 3050/23, stwierdził, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego o umorzeniu postępowania w sprawie aktualizacji opłaty rocznej gruntów była zgodna z przepisami ustawy przekształceniowej, a od decyzji tej przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, gdy nie wykazano naruszenia przepisów proceduralnych istotnego dla sprawy. SKO przekazało błędne pouczenie odnośnie środka zaskarżenia; jednakże wniesienie skargi do WSA jest uznane za terminowe w świetle art. 112 k.p.a., eliminując potrzebę przywrócenia terminu.

Sąd NSA uchyla wyrok WSA oraz decyzje administracyjne, uznając istnienie związku przyczynowego między rezygnacją z pracy a koniecznością opieki nad niepełnosprawnym, co przywraca prawo skarżącego do świadczenia pielęgnacyjnego.

Umieszczenie tablicy reklamowej na rusztowaniu bez wymaganych zgłoszeń lub przy wniesionym sprzeciwie narusza uchwałę krajobrazową; kara pieniężna za niezgodne z przepisami umiejscowienie jest zasłużona.

NSA uznał część zarzutów skargi kasacyjnej, stwierdzając niewystarczające dowody na złą wiarę zgłaszającego znak towarowy, sugerując dalsze działania wyjaśniające oraz powództwo o ustalenie praw do znaku, uchylając decyzję unieważniającą.

Decyzja o nacjonalizacji majątku [...] w kontekście dekretu z 1944 r. wymaga wszechstronnej analizy dowodowej w zakresie faktycznej powierzchni gruntów na dzień 1 września 1939 r., przy uwzględnieniu rzeczywistego stanu i związku funkcjonalnego części rolnych i leśnych, zgodnie z zasadami wykładni prawa materialnego.

Postanowienie organu administracyjnego było sprzeczne z art. 138 k.p.a., naruszając przepisy proceduralne oraz konstytucyjne wymogi dotyczące regulacji obowiązków szczepień, co uzasadnia uchylenie rozstrzygnięcia w całości.

Dopuszczenie organizacji społecznej do udziału w postępowaniu, na podstawie art. 31 § 1 Kpa, wymaga wykazania interesu społecznego. Niedookreślone wpływy ekonomiczne i lokalne nie spełniają tych kryteriów. Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza, że interes społeczny musi być rzeczywisty i odpowiadać celom statutowym organizacji.

NSA oddalił skargę kasacyjną, podnosząc, iż wiata jako budowla nie spełnia wymogów miejscowego planu zagospodarowania i ochrony układu urbanistycznego, stanowiąc naruszenie prawa budowlanego i powodując konieczność jej rozbiórki.

Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że postępowanie w sprawie aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, wszczęte przed dniem 1 stycznia 2019 r. bez skutecznego doręczenia wypowiedzeń, podlega umorzeniu na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej z 2019 r.

Sąd II instancji potwierdził obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę dla obiektów trwale związanych z gruntem, odrzucając argumenty skargi kasacyjnej dotyczące braku takiego wymogu dla kontenera usługowego.

Zakaz wprowadzania ścieków do ziemi wprowadzony miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obejmuje także ścieki oczyszczone z oczyszczalni przydomowych. Organ administracyjny może wnosić sprzeciw wobec takich inwestycji na tej podstawie.

Skarga kasacyjna na wyrok WSA oddalona; brak wykazania szczególnego interesu publicznego uzasadnia odmowę udostępnienia informacji publicznej przetworzonej.

Organ administracyjny stosujący prawo winien dokonywać wykładni przepisów ustawy o Policji w sposób respektujący wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., sygn. K 7/15, eliminując niekonstytucyjny przelicznik ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, ograniczający stosowanie normy prawnej wynikającej z art. 115a ustawy o Policji do przypadków po dacie wyroku Trybunału Konstytucyjnego, narusza konstytucyjne prawo do rekompensaty za niewykorzystany urlop, pozostając w sprzeczności z wyrokiem TK z 30 października 2018 r.

Organy administracyjne zobligowane są do stosowania prokonstytucyjnej wykładni przepisów, które zostały zrekonstruowane w wyniku wyroku Trybunału Konstytucyjnego, a ekwiwalent za niewykorzystany urlop winien być obliczany według zmienionych po 1 października 2020 r. norm, z wyłączeniem elementów uznanych za niekonstytucyjne.