Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną M. Sp. z o.o. w S., potwierdzając zasadność nałożenia kary pieniężnej za naruszenie obowiązków określonych w ustawie SENT, uznając brak przesłanek do jej odstąpienia z uwagi na następstwa ekonomiczne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że art. 100d u.o.p. jako lex specialis wykluczał bieg terminów administracyjnych i uniemożliwiał stwierdzenie bezczynności organu, co uzasadniało uchylenie wyroku w zakresie punktów 1, 2 i 4 oraz oddalenie skargi.

Art. 100d u.o.p. ma zastosowanie niezależnie od obywatelstwa i przyczyny przybycia cudzoziemca, zawieszając biegi terminów administracyjnych, przez co zarzut bezczynności jest bezpodstawny.

Przepisy art. 100c i art. 100d u.o.p., zawieszające terminy na załatwienie spraw cudzoziemców, znajdują zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, nie tylko obywateli Ukrainy, wyłączając możliwość stwierdzenia bezczynności organu.

Wniosek o wstrzymanie wykonania orzeczenia wymierzającego karę nagany musi wskazywać potencjalne poważne szkody lub trudne do odwrócenia skutki, by spełniać przesłanki ochrony tymczasowej, niezależnie od interpretacji pojęcia wykonalności.

Gdy organ administracji publicznej należycie i zgodnie z prawem przeprowadzi ocenę zdarzeń w ramach zastosowania art. 4 pkt 15 lit. c ustawy o weteranach, wraz z perspektywą art. 7 i art. 77 KPA, tego rodzaju decyzja nie powinna podlegać uchyleniu przez sąd administracyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że organy nadzoru budowlanego nie mogą ograniczać się wyłącznie do zgłoszonych do nich robót, lecz powinny dokonywać całościowej oceny działań inwestora pod względem zgodności z prawem budowlanym, w tym podejmowanych nieprzewidzianych czynności gruntowych.

Osoba pobierająca stypendium sportowe obowiązkowo podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu, mimo posiadania statusu członka rodziny osoby ubezpieczonej, co potwierdza wykładnia przepisów ustawy o świadczeniach.

W sprawie o sygn. akt II GSK/4565/22, NSA orzekł, że nie jest wymagane uzgodnienie z zarządcą drogi krajowej w przypadku inwestycji budowlanej, której teren nie przylega bezpośrednio do drogi krajowej, o ile obsługa komunikacyjna jest zapewniona poprzez istniejące drogi lokalne zgodnie z obowiązującym planem miejscowym.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna K. T. nie jest zasadna, utrzymując nałożone obowiązki dotyczące montażu nawiewników przez właścicieli lokali, a nie wspólnotę mieszkaniową, w stanie niezmienionym; zobowiązanie dotyczyło więc właściciela lokalu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje odwołanie od decyzji umarzającej postępowanie dotyczące zwrotu nieruchomości za bezpodstawne, podtrzymując prawomocność wcześniejszej decyzji organu administracyjnego dotyczącej tej samej działki i stron.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając w ramach kontroli instancyjnej, oddalił skargę kasacyjną na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, potwierdzając legalność decyzji organu nadzoru budowlanego o obowiązku zapewnienia zgodności ze standardami ochrony przeciwpożarowej, powołując się na zgromadzone dowody i obowiązek ochrony bezpieczeństwa publicznego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że decyzja o nakazie rozbiórki obiektu gospodarczego jako samowoli budowlanej jest prawidłowa, podtrzymując wykładnię formalnoprawną organów nadzoru budowlanego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym, organ musi przeprowadzić kontrolę zgodnie z ustawowymi wymogami, umożliwiając podmiotowi kontrolowanemu pełne prawo do obrony oraz uczestnictwa w postępowaniu.

Brak winy strony w uchybieniu terminowi odwołania zostaje uprawdopodobniony, gdy przeszkoda wynika z błędów technicznych systemu doręczeń, a strona nie miała możliwości ich przewidzenia.

NSA orzekł, że brak wystarczających dowodów na prawidłowe doręczenie decyzji Marszałka z 9 marca 2023 r. uniemożliwia uznanie uchybienia terminu do wniesienia odwołania zgodnie z art. 77 § 1 k.p.a.

Kara pieniężna nałożona na Sąd Rejonowy przez Prezesa UODO za naruszenia RODO była zasadna, proporcjonalna i skuteczna, a Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość zastosowania przepisów europejskich dotyczących ochrony danych osobowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną jako niezasadną, uznając prawidłowość decyzji organu o zwrocie środków unijnych z powodu nieprawidłowości związanych z nadmiernym wymiarem zatrudnienia.

Przekroczenie limitu zatrudnienia pracowników w projekcie finansowanym z funduszy unijnych w sposób niezgodny z umową finansowania uprawnia organ do żądania zwrotu środków. Przesłanki błędnej interpretacji przepisów prawa pracy nie zostały wykazane.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Krakowie dopuścił się bezczynności w kwestii udostępnienia informacji publicznej, jednak bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Uchylono zobowiązanie do dokonania czynności, uwzględniając kontekst pandemiczny i błędne zaadresowanie wniosku.

Stypendium sportowe przyznane przez płatnika składek stanowi samoistny tytuł do objęcia pobierającego je obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, jeżeli nie podlega on temu ubezpieczeniu z innego tytułu. Status studenta ani członkostwo w rodzinie osoby ubezpieczonej nie zwalniają stypendystów sportowych z obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

Stypendysta sportowy, który ukończył 15 lat i nie posiada innego tytułu do ubezpieczenia zdrowotnego, jest obowiązany do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu stypendium, niezależnie od statusu członka rodziny osoby ubezpieczonej.

Osoba pobierająca stypendium sportowe podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, jeśli nie zostało zgłoszone inne tytuły ubezpieczeniowe. Pobieranie stypendium samodzielnie determinuje obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne.

Organ rejestracyjny jest zobowiązany do wyrejestrowania pojazdu z urzędu jedynie wówczas, gdy na dzień wydania decyzji istnieje jednoznaczne ustalenie, że pojazd pozostaje zarejestrowany w innym państwie członkowskim, a jedynie informacja o wcześniejszej rejestracji nie wystarcza.