W przypadku gdy w dniu złożenia wniosku o interpretację indywidualną toczy się kontrola podatkowa dotycząca tych samych elementów stanu faktycznego, organ interpretacyjny jest zobowiązany odmówić wydania interpretacji indywidualnej zgodnie z art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej. Ujawnienie w toku postępowania interpretacyjnego przesłanek, o których stanowi ten przepis, stanowi przeszkodę dla wydania interpretacji

W świetle art. 127 i art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej istota dwuinstancyjnego postępowania polega na tym, że organ odwoławczy zobowiązany jest do rozpoznania sprawy w postępowaniu odwoławczym co do istoty, gdy na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego doszło do dokonania niezbędnych ustaleń dotyczących stanu faktycznego sprawy. Dwukrotność rozstrzygnięcia oznacza konieczność pokrywania się postępowań

Organ administracyjny nie jest zobowiązany do powoływania biegłego, jeżeli posiada wystarczającą wiedzę specjalistyczną do oceny stanu faktycznego, a skarga kasacyjna musi precyzyjnie wskazywać naruszone przepisy prawa wraz z ich uzasadnieniem oraz wpływem na wynik sprawy.

W postępowaniu nieważnościowym organ administracji publicznej ma prawo prowadzić postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia, czy decyzja objęta żądaniem stwierdzenia nieważności rażąco naruszała prawo, a wiedza pracownika urzędu obsługującego organ o istotnych okolicznościach faktycznych jest równoznaczna z wiedzą organu w znaczeniu ustrojowym.

W postępowaniu opartym na art. 29 ustawy Prawo wodne z 2001 roku, organy administracyjne są zobowiązane do dokładnej weryfikacji opinii biegłego, w tym także do ustosunkowania się do zarzutów strony podniesionych wobec tej opinii, gdyż tylko wówczas możliwe jest pełne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy.

Art. 19 ust. 1 oraz art. 5 ustawy nowelizującej z 2003 r. nie przewidują automatycznego przedłużenia ważności zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych wydanych przed dniem 1 stycznia 2001 r.; okres obowiązywania takich zezwoleń może być zmieniany na wniosek przedsiębiorcy na podstawie ogólnych przepisów u.s.s.e.

Przesłanki wynikające z art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego, dotyczące poszanowania uzasadnionych interesów osób trzecich, muszą być interpretowane w sposób obiektywny, z uwzględnieniem obowiązujących przepisów techniczno-budowlanych i miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. O naruszeniu interesu osób trzecich można mówić jedynie wtedy, gdy zostaną naruszone w tym względzie konkretne przepisy

Brak poziomu wynalazczego wynalazku stanowi wystarczającą przesłankę do unieważnienia patentu, jednak ocena ta musi być dokonana na podstawie szczegółowego i wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego oraz uwzględnienia stanu techniki znanego przed datą zgłoszenia wynalazku.

Ogłoszenie upadłości dłużnika nie powoduje utraty przez wierzyciela legitymacji do wytoczenia powództwa o uznanie czynności prawnej dłużnika za bezskuteczną. Przedmiot czynności fraudacyjnej nie wchodzi do masy upadłości przed ewentualnym uznaniem tej czynności za bezskuteczną wobec masy.

Decyzja o uzgodnieniu warunków zabudowy na terenach szczególnego zagrożenia powodzią nie wymaga od Inwestora posiadania decyzji zwalniającej z zakazów z art. 176 ust. 1 Prawa wodnego na etapie uzgodnienia, a ocena zgody wodnoprawnej i zagrożeń powodziowych powinna być dokonana przez organ wydający decyzję o warunkach zabudowy.

Bezczynność w udostępnianiu informacji publicznej dotyczącej środowiska może zostać uznana za nie mającą miejsca z rażącym naruszeniem prawa, jeśli jest konsekwencją błędnej oceny charakteru prawnego złożonego wniosku.

W przypadku, gdy decyzja administracyjna o lokalizacji inwestycji celu publicznego jest ostateczna i prawomocna, badanie interesu prawnego wnoszących odwołanie nie może prowadzić do wzruszenia tej decyzji w zwyczajnym postępowaniu odwoławczym, a ewentualne pominięcie strony postępowania może być skorygowane w trybie nadzwyczajnym poprzez wznowienie postępowania.