Podatnik, posiadający zaległości podatkowe o upływającym terminie płatności, nie może wskazać okresu zarachowania wpłaty; wpłata zaliczana jest na zaległość o najwcześniejszym terminie, zgodnie z art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej.

Nałożenie kar administracyjnych za niezgodność z uchwałą krajobrazową dla wcześniej legalnie umieszczonych tablic reklamowych, przed ustanowieniem mechanizmu odszkodowawczego, jest niezgodne z konstytucją. Przedmiotowe decyzje winny zostać uchylone.

Linie kolejowe uznane za infrastrukturę nieczynną muszą być faktycznie udostępniane przewoźnikom kolejowym, aby korzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l.; potencjalna możliwość ich wykorzystania nie jest wystarczająca.

Oddalenie skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu; NSA potwierdził naruszenie proceduralne przez SKO oraz niekompletną wykładnię przepisów podatkowych, aprobując rozstrzygnięcia WSA Poznań.

Umowa o stworzenie indywidualnych playlist nie musi być zakwalifikowana jako umowa o świadczenie usług. Organy obowiązane są do pełnej analizy charakteru zobowiązania, uwzględniając jego wszelkie okoliczności, by właściwie ustalić obowiązek ubezpieczeniowy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając niewystarczające ustalenia faktyczne Prezesa NFZ co do charakteru prawnego umowy o stworzenie playlisty, uznając, iż istotne uchybienia proceduralne wymagają ponownego rozpatrzenia sprawy z uwzględnieniem pełnego postępowania dowodowego.

Brak dokładnych ustaleń dotyczących charakteru umowy i związanych z nią faktów uniemożliwia prawidłową ocenę obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego; sprawa wymaga ponownego rozpatrzenia.

Za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. można uznać nieruchomości, które wchodzą w skład przedsiębiorstwa podatnika i mogą być potencjalnie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, nawet jeżeli aktualnie nie są faktycznie używane.

Powstanie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości uzależnione jest od faktu zakończenia prac związanych ze wznoszeniem obiektu budowlanego lub od rozpoczęcia jego użytkowania przed ostatecznym zakończeniem robót; nie jest natomiast uwarunkowane uzyskaniem prawa do użytkowania budynku.

Rażące naruszenie prawa materialnego, a nie tylko procesowego, może stanowić podstawę stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, zwłaszcza gdy treść decyzji pozostaje zgodna z prawem.

W przypadku ogłoszenia stanu epidemii, bieg terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 169a ust. 1c ustawy o obrocie, ulega zawieszeniu. W związku z tym nałożenie kary pieniężnej przez KNF było prawnie dopuszczalne.

W przypadkach, gdy realizacja robót budowlanych odbywa się bez uprzedniego pozwolenia, a późniejsza ocena legalizacyjna stwierdza ich zgodność z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego i normami technicznymi, organ nadzoru budowlanego może odstąpić od nałożenia dodatkowych obowiązków na inwestora.

NSA stwierdził, że decyzje organów i sądu I instancji były zgodne z prawem, a nałożona kara pieniężna oparta była na prawidłowo zadeklarowanej opłacie zapasowej przez spółkę, zgodnie z ustaleniami art. 63 ust. 2a ustawy o zapasach.

Wyrok NSA: Przy ocenie obowiązku podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie umów o dzieło lub umów o świadczenie usług organ powinien wnikliwie oceniać treść oraz okoliczności wykonywania umów, a brak wszechstronnej analizy stanowi naruszenie przepisów procesowych.

Posiadane przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością grunty, budynki i budowle należy uznać za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., nawet jeśli są one wykorzystywane do świadczenia usług publicznych na podstawie umowy z gminą.

Dopuszczalne jest dokonanie zmiany ostatecznej decyzji podatkowej w sytuacji zaistnienia nowych, istotnych okoliczności faktycznych dotyczących klasyfikacji nieruchomości, uzasadniających określenie należności podatkowych według stawki innej niż dla budynków mieszkalnych.

Grunty, budynki i budowle używane przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w ramach infrastruktury wodno-kanalizacyjnej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako związane z działalnością gospodarczą, gdyż spółka spełnia kryteria przedsiębiorstwa komercyjnego, i nie może uzyskać zwolnienia przewidzianego dla jednostek samorządowych.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości przewidziane w art. 7 ust. 1 pkt 15 u.p.o.l. ma zastosowanie wyłącznie do gruntów i budynków stanowiących własność gminy, a nie do nieruchomości będących w posiadaniu spółek prawa handlowego, nawet jeśli wykonują one zadania z zakresu zbiorowego odprowadzania ścieków.

Bezzasadna odmowa dostarczenia dokumentacji podatkowej, pomimo prawidłowego wezwania, uzasadnia nałożenie kary porządkowej na podstawie art. 262 Ordynacji podatkowej, z uwagi na brak obiektywnych przeszkód jej realizacji i niewłaściwe ocenianie zasadności wezwań przez podatnika.

Grunty, budynki i budowle wchodzące w skład infrastruktury wodno-kanalizacyjnej użytkowane przez spółkę z o.o., jako przedmioty opodatkowania, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, gdyż są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie spełniają przesłanek do zwolnienia podatkowego.

Osoba trzecia, wobec której orzeka się o odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, nie nabywa statusu podatnika ani płatnika, a więc nie podlega reżimowi ewidencyjnemu przewidzianemu w ustawie o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

Przepis art. 15zzzzzn² ustawy COVID przewiduje możliwość przywrócenia również terminów prawa materialnego, w tym terminów, których niezachowanie prowadzi do wygaśnięcia lub utraty praw i obowiązków podatnika.

Spółka prowadząca działalność w zakresie odprowadzania i oczyszczania ścieków, wykonująca te czynności na podstawie umowy z gminą, jest przedsiębiorcą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych; posiadane przez nią nieruchomości podlegają opodatkowaniu jako związane z działalnością gospodarczą.