Organy celne kraju importu nie są uprawnione do ponownej pełnej weryfikacji preferencyjnych dowodów pochodzenia towarów, poza przypadkami ściśle określonymi w Konwencji, w tym przy istnieniu uzasadnionych wątpliwości co do autentyczności dokumentów.

Dla uznania, że procedura wywozu towarów z UE została zakończona, zgłaszający musi przedstawić dowody pozwalające na jednoznaczną identyfikację towarów jako wywiezionych z obszaru celnego Unii Europejskiej. Dokumenty prywatne mogą stanowić takie dowody, jeśli spełniają wymogi wiarygodności i potwierdzają faktyczny wywóz.

Brak przedstawienia wiarygodnych dowodów przez zgłaszającego, potwierdzających opuszczenie przez towar obszaru celnego UE, uzasadnia unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego przez organ. Ocena dowodów leży w gestii organów celnych, które muszą być przekonane o ich wystarczalności.

Dokumenty prywatne bez urzędowego potwierdzenia nie mogą stanowić wystarczających dowodów potwierdzających wywóz towarów poza obszar celny UE. Niezachowanie wymogów wiarygodności dokumentów alternatywnych uniemożliwia stwierdzenie faktycznego wywozu. NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając decyzję o unieważnieniu zgłoszenia celnego za zasadną.

Odpowiedzialność za nieosiągnięcie wymaganego poziomu recyklingu i przygotowania do ponownego użycia odpadów komunalnych, nałożona zgodnie z art. 9x ust. 2 pkt 1 u.c.p.g., ma charakter obiektywny, niezależnie od wykazania zawinienia.

Umowa depozytu nieprawidłowego nie podlega wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 u.p.c.c., jeżeli nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej i nie stanowi odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną uznając, że powołanie sędziów nie narusza standardów prawnych, a odmowa wszczęcia postępowania nadpłatowego była zgodna z obowiązującymi przepisami prawa materialnego i procesowego.

W przypadku braku wystarczających dowodów potwierdzających wywóz towaru z obszaru celnego UE, organ celny ma prawo unieważnienia zgłoszenia celnego, co potwierdza zgodność z art. 335 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego i odpowiednią ocenę materiału dowodowego przez organ władzy.

Śmierć oskarżonego przed wydaniem wyroku skazującego stanowi bezwzględną przyczynę uchylenia orzeczenia i umorzenia postępowania wobec negatywnej przesłanki procesowej, jaką określono w art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.

Stypendia dla studentów, których wysokość i zasady udzielania zostały określone w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego wydanej na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, korzystają w całości ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst

Stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miasta w zakresie ustalania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi z powodu nieprawidłowej analizy kosztów i zastosowania pozaustawowych kryteriów, które uniemożliwiły legalne przyjęcie ustalonych stawek.

Pojazd sprowadzony do Polski jako powypadkowy stanowi odpad w rozumieniu ustawy o odpadach, a jego międzynarodowe przemieszczenie bez wymaganych zgód jest nielegalne. Konieczność zagospodarowania odpadu w sposób ekologicznie racjonalny ciąży na odbiorcy.

Czynność depozytu środków pieniężnych, jeżeli nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej żadnej ze stron, nie stanowi odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Prawo do dostępu do informacji publicznej podlega ograniczeniom wskazanym w art. 5 ust. 1 u.d.i.p., które obejmują ochronę informacji niejawnych oraz tajemnic określonych przepisami prawa krajowego i międzynarodowego.

Uchwała Rady Miasta Chorzów w zakresie ustalenia stawek opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi jest nieważna ze względu na brak rzetelnej kalkulacji kosztów zgodnie z wymogami art. 6k ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Funkcjonariuszowi Służby Celnej, który na podstawie art. 165 ust. 3 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej stał się funkcjonariuszem Służby Celno-Skarbowej pełniącym służbę w jednostkach Krajowej Administracji Skarbowej, a następnie przyjął propozycję zatrudnienia, o której mowa w art. 165 ust. 7 tej ustawy, określającą warunki zatrudnienia

Udział w składzie orzekającym osoby, która po ukończeniu 65 roku życia nie złożyła oświadczenia o chęci kontynuacji orzekania, stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, wymagającą uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

W przypadku braku dowodów na realizację transportu międzynarodowego przez statek, na którym wykonywana jest praca, podatnik nie ma podstaw do skorzystania z ulgi abolicyjnej na podstawie art. 27g u.p.d.o.f. oraz Konwencji z Wielką Brytanią.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dla potwierdzenia wywozu towaru poza obszar celny UE konieczne jest przedłożenie wiarygodnych dokumentów, które jednoznacznie potwierdzają taki fakt, a przedstawione dowody nie spełniały tego wymogu. Unieważnienie zgłoszenia celnego przez organ celny było uzasadnione.

Brak jednoznacznych, wiarygodnych dowodów potwierdzających wywóz towaru poza UE uzasadnia unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego.

Sąd uznał, że rzeczywiste i poważne używanie znaku w kontekście ochrony obejmuje wszystkie towary mieszczące się w klasie 25 (odzież), a nie jedynie wąską, wyspecjalizowaną podkategorię towarów, jak odzież rowerowa, termiczna czy przeciwdeszczowa.

NSA potwierdził uchybienia proceduralne Prezesa NFZ w procesie ustalania charakteru prawnego umowy o playlists, podkreślając potrzebę pełnej analizy okoliczności kontraktu, co uchyla zaskarżoną decyzję w zakresie zakwalifikowania umowy jako oświadczenia usług.

NSA potwierdza uchylenie decyzji Prezesa NFZ przez WSA z powodu proceduralnych uchybień w ustaleniu charakteru umowy jako dzieła, wymuszając przeprowadzenie pełnego postępowania dowodowego celem jej klasyfikacji.

Interpretacja indywidualna podatkowa jest nieważna, jeśli nie zawiera szczegółowego uzasadnienia, które odnosi się do toków rozumowania i przedstawia odmienne stanowisko organu interpretacyjnego, a tym samym nie spełnia wymogów proceduralnych określonych w art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej.