Na podstawie art. 56 K.p.a., postanowienie odmawiające zwrotu kosztów dojazdu nie podlega zaskarżeniu zażaleniem. W przypadku wniesienia nieprzysługującego zażalenia, organ stwierdza jego niedopuszczalność na podstawie art. 134 w zw. z art. 144 K.p.a.

Instalowanie nowych urządzeń technicznych na istniejącej stacji bazowej, w tym anten, nie wymaga pozwolenia na budowę ani zgłoszenia, jeżeli odbywa się zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego oraz nie wpływają na bezpieczeństwo publiczne lub środowisko, a ewentualne uchybienia proceduralne nie zmieniają istoty decyzji administracyjnej.

Art. 37at ust. 8 ustawy Prawo farmaceutyczne nie może być podstawą do nałożenia kary pieniężnej poza postępowaniami kontrolnymi, co skutkuje umorzeniem postępowania o nałożenie kary na przedsiębiorcę.

Naczelny Sąd Administracyjny: Uchylenie wyroku WSA z powodu naruszenia zasad procedury sądowoadministracyjnej, skutkującego pozbawieniem strony możliwości obrony swoich praw, w związku z nieprawidłowym skierowaniem sprawy na posiedzenie niejawne.

Faktycznym użytkownikiem gruntów rolnych w rozumieniu przepisów o pomocy rolniczej może być jedynie podmiot wykazujący rzeczywistą odrębność i samodzielność w decydowaniu o użytkowaniu gruntów; formalne podziały nie spełniają tego kryterium.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na brak naruszenia przepisów prawa materialnego i proceduralnego przez organy oceniające formalność wniosków o dofinansowanie w ramach funduszy unijnych, zapewniając jednocześnie równe traktowanie wnioskodawców.

Wielopłaszczyznowe naruszenia wymogu realistyczności WPF, poprzez brak ujawnienia faktycznego długu związanego z dokapitalizowaniem spółki komunalnej, uzasadniają stwierdzenie jej nieważności.

Faktury dokumentujące czynności, które nie zostały dokonane, nie mogą stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w nich wskazany.

Odpowiednie stosowanie przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 2018 r. nie przewiduje miarkowania "w dół" wynagrodzenia tymczasowego pełnomocnika szczególnego ustanowionego z urzędu w postępowaniu podatkowym na podstawie art. 138n § 3 Ordynacji podatkowej.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 i 2 u.p.t.u. nie ma charakteru bezwarunkowego i wymaga, aby faktury odzwierciedlały rzeczywisty przebieg transakcji zarówno w aspekcie podmiotowym, jak i przedmiotowym; w przeciwnym razie faktura nie może stanowić podstawy odliczenia.

Zaskarżona czynność Wójta Gminy Grunwald dotycząca aktualizacji wysokości podstawowej kwoty dotacji oświatowej jest bezskuteczna, z uwagi na nieprzejrzystość i brak pełnego udokumentowania obliczeń, co mogło doprowadzić do zaniżenia kwoty dotacji. Skargi kasacyjne stron zostały oddalone.

Skarga kasacyjna A.M. została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że brak zgody współmałżonka skutkuje niemożliwością nadania numeru identyfikacyjnego producenta, co czyni decyzję organu o odmowie wpisu prawidłową.

Oceniając poprawność i zgodność z prawem procedury oceny wniosku o dofinansowanie, sąd podtrzymuje, że właściwa instytucja spełniła wymogi przejrzystości, rzetelności i bezstronności, a skarżący nie wykazał nieprawidłowości w tym zakresie. Wniosek podlegał obiektywnej ocenie, a brak spełnienia kryteriów wykonalności finansowej oraz wsparcia w obszarze TIK uzasadnia negatywną decyzję.

NSA potwierdził zasadność wyroku WSA, uznając prawidłowość stosowanych metodyk w kontekście art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, oddalając skargi jako niezasadne.

Dokumenty prywatne jako dowody wywozu towarów z UE muszą być wiarygodne, w szczególności uwierzytelnione, aby mogły zastąpić urzędowe potwierdzenia; ich ocena należy do organu celnego, a niewystarczające dowody mogą skutkować unieważnieniem zgłoszenia.

Upływ terminu na złożenie wniosku o zwrot wywłaszczonej nieruchomości prowadzi do wygaśnięcia prawa do wystąpienia z roszczeniem bez względu na szczególne okoliczności, co uzasadnia odmowę wszczęcia postępowania w tym zakresie.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że dokumenty przedłożone jako dowody alternatywne potwierdzające wywóz towarów poza UE muszą w sposób jednoznaczny pozwalać na identyfikację towaru objętego zgłoszeniem celnym, co podlega ocenie organu celnego pod względem ich wiarygodności i dostateczności dla uznania dokonania wywozu.

Dowody przedstawione przez eksportera, aby uznać je za wystarczające, muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację towaru oraz potwierdzać jego wywóz poza obszar celny UE, a ich ocena leży w gestii organu celnego. W przypadku ich braku organ ma kompetencję do unieważnienia zgłoszenia celnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za prawidłowe unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego, z uwagi na brak dostatecznych dowodów potwierdzających wywóz towarów z obszaru Unii Europejskiej. Przedstawione dokumenty nie spełniają wymogów wiarygodności, które nakładają przepisy unijne.

W sprawie dotyczącej umorzenia postępowania administracyjnego w zakresie ustalenia odszkodowania, wniosek o waloryzację odszkodowania powinien być traktowany odrębnie i nie może być uwzględniany przy rozpatrywaniu roszczenia o ustalenie nowego odszkodowania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dla uznania wywozu towaru poza obszar celny UE niezbędne jest przedstawienie dowodów, które umożliwiają jednoznaczną identyfikację towaru, a dokumenty te muszą mieć charakter oryginałów lub poświadczonych kopii, co w badanej sprawie nie miało miejsca.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że dokumenty prywatne mogą potwierdzać wywóz towarów, jednak muszą być ocenione pod kątem wiarygodności i możliwości jednoznacznej identyfikacji towarów. Nieprzedstawienie takich dowodów uzasadnia unieważnienie zgłoszenia celnego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż nieuiszczenie przez zobowiązanego bieżących składek skutkuje rozwiązaniem umowy ratalnej, co uzasadnia wszczęcie postępowania egzekucyjnego przez organ. Formalne uchybienia w skardze kasacyjnej wykluczają skuteczne jej uwzględnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną spółki, uznając, że nie wykazała ona skutecznie naruszenia prawa materialnego ani proceduralnego przez sąd pierwszej instancji, co mogło mieć wpływ na wynik postępowania.