Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy, stwierdzając, że normy określone w art. 102 ust. 1 pkt 4 u.k.p. oraz art. 135 p.r.d. zostały prawidłowo zastosowane, a skarga kasacyjna nie podważa prawidłowości proceduralnych rozstrzygnięć dotyczących zatrzymania uprawnień.

Uchwała gminy, przewidująca 10-metrową szerokość drogi wewnętrznej, narusza konstytucyjne zasady proporcjonalności oraz równości prawa, uznając nadmierną ingerencję w prawo własności; NSA uchyla wyrok WSA i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.

Umorzenie postępowania karnego wszczętego wobec pracownika ochrony nie uzasadnia wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego decyzją o skreśleniu z listy kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego, gdyż nie stanowi przesłanki z art. 145 §1 pkt 8 k.p.a.

Postanowienie organu administracyjnego dotyczące uznania podmiotu za stronę w postępowaniu o środowiskowych uwarunkowaniach, nie przewidziane przez kodeks postępowania administracyjnego, jest niezaskarżalne zażaleniem; postępowania nie poddano nieprawidłowej ocenie.

Wspólnik spółki jawnej podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z dniem nabycia ogółu praw i obowiązków w spółce, które następuje z otwarciem spadku po zmarłym wspólniku, niezależnie od późniejszych formalnych aktów stwierdzenia dziedziczenia.

Prowadzenie działalności aptecznej bez wymaganego zezwolenia nie stanowi per se naruszenia art. 120 ust. 2 Pr. farm., o ile brak jest dowodów na realne i bezpośrednie zagrożenie zdrowia ludzkiego. Unieruchomienie apteki musi opierać się na dowodach potwierdzających bezpośrednie zagrożenie, nie zaś wyłącznie na formalnych naruszeniach prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że opłaty planistyczne nałożone po wszczęciu postępowania w terminie prawa materialnego są zgodnie z prawem, zaś omyłki pisarskie oraz kwestie kosztów pomocy prawnej nie wpływają na legalność postępowania administracyjnego.

Prawidłowe włączenie karty ewidencyjnej zabytku do ewidencji wojewódzkiej jest czynnością administracyjną wymagającą zgodności z przepisami prawa materialnego, co nie zostało zanegowane przez skargę kasacyjną. Sąd uznał wartość historyczną, artystyczną i naukową obiektu za wystarczającą dla jego ochrony poprzez wpis do ewidencji.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, odmowa udostępnienia informacji publicznej przetworzonej wymaga konkretnego uzasadnienia wskazującego na niewykonalność przygotowania informacji bez zakłócenia działalności organu.

Rada Gminy Luzino, uchwalając zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie naruszyła interesu prawnego właścicieli sąsiedniej nieruchomości; plan miejscowy zgodny z ustaleniami Studium, nie stanowi nadużycia władztwa planistycznego i respektuje zasadę proporcjonalności.

W przypadku prowadzonym przez Polskie Koleje Państwowe S.A., brak możliwości spełnienia przesłanki posiadania gruntu uniemożliwia uznanie nabycia prawa użytkowania wieczystego na mocy ustawy z dnia 8 września 2000 r. dotyczącej restrukturyzacji PKP.

Audyt przeprowadzony w jednostce samorządowej stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, jeżeli dotyczy spraw publicznych i nie jest objęty wyjątkiem prawnym umożliwiającym jego nieudostępnienie.

Niezgłoszenie pojazdu do licencji oraz niespełnienie wymogów przewozu okazjonalnego sankcjonuje nałożenie kary. Fakt, że zdarzenia wynikały z braku kontroli nad pojazdem nie wyłącza odpowiedzialności przewoźnika.

Formalne pozostawanie wspólnikiem spółki jawnej powoduje, iż taka osoba podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności i osiągania przychodów przez spółkę.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje od chwili uchylenia konkurencyjnego świadczenia, nawet jeśli decyzja uchylająca staje się ostateczna później. Formalne wymogi nie mogą prowadzić do opóźnienia realizacji słusznego prawa.

Kształt ustawowych rozwiązań prawnych wynikających z Rozdziału 9 ustawy Kodeks wyborczy i innych przepisów tej ustawy stanowiących ich rozwinięcie pozwala zakwalifikować urzędnika wyborczego do osób pełniących funkcję publiczną w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Wyrok NSA potwierdza, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ma pierwszeństwo przed innymi interpretacjami prawa, a określone w nim parametry zabudowy są bezwzględne. Inwestycje muszą być zgodne z m.p.z.p., a niespełnienie wymogów formalnych, jak wyłączenie gruntów z produkcji rolnej, stanowi podstawę do odmowy wydania pozwolenia na budowę.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w świetle art. 17 ust. 2 ustawy o zwalczaniu zakażeń decyzja o kwalifikacji do szczepienia pozostaje w gestii lekarza. Zaświadczenie o braku przeciwwskazań po kwalifikacyjnym badaniu lekarskim skutkuje wymagalnością obowiązku szczepienia ochronnego.

Nabycie nieruchomości przez Skarb Państwa w trybie prawa pierwokupu na podstawie przepisów ustawy z 1961 roku nie podlega zwrotowi w trybie art. 136 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Przepisy dotyczące wywłaszczenia stosuje się wyłącznie do przypadków enumeratywnie wskazanych w ustawie i nie podlegają wykładni rozszerzającej.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje w sytuacji, gdy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną nie wyklucza realnej możliwości podjęcia jakiejkolwiek działalności zarobkowej, a zaskarżone ustalenia faktyczne nie zostały skutecznie podważone przez skarżącego.

Jeżeli roboty budowlane nie są przerwane na okres dłuższy niż trzy lata, decyzja o pozwoleniu na budowę nie wygasa z mocy prawa zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane.

Decyzja o wymeldowaniu powinna być oparta na wyjaśnionych i jednoznacznych przesłankach dotyczących trwałego i dobrowolnego opuszczenia lokalu przez zameldowanego. Brak dobrowolności uniemożliwia wymeldowanie z powodu niezgodności z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że awaria pojazdu transportującego odpady nie stanowi siły wyższej wyłączającej odpowiedzialność administracyjną za niedostarczenie odpadów do miejsca przeznaczenia, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej zgodnie z ustawą o odpadach.

Brak definicji pojęcia "nieruchomości ziemskiej" w dekrecie z 1949 r. uniemożliwia rażące naruszenie prawa, co uzasadnia odmowę stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych z 1950 r. NSA uznaje za nieskuteczne zarzuty kasacyjne dotyczące wykładni przepisów materialnych i proceduralnych.