Przedawnienie wykonania administracyjnej kary pieniężnej, zgodnie z art. 189g § 3 k.p.a., stanowi przeszkodę dla umorzenia zobowiązania, a zasada lex mitior agit wymaga stosowania ustawy względniejszej w przypadku intertemporalnych regulacji kary administracyjnej.

Skarga kasacyjna na postanowienie odmowy wszczęcia postępowania egzekucyjnego została oddalona, gdyż zarzuty wniesione były po wyznaczonym terminie, potwierdzając skuteczne doręczenie tytułu wykonawczego. Organy postąpiły zgodnie z ustawowymi przepisami o postępowaniu administracyjnym.

Określona w art. 247 § 1 pkt 3 O.p. przesłanka stwierdzenia nieważności występuje wówczas, gdy treść decyzji pozostaje w oczywistej sprzeczności z przepisem prawa.

Stacje ładowania pojazdów, ze względu na ich fizyczne powiązanie z budowlanym fundamentem, nie stanowią wolnostojących urządzeń technicznych, a zatem nie mogą być uznane za budowle podlegające opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Skarga kasacyjna, podnosząca zarzuty proceduralne wobec wyroku sądu pierwszej instancji, została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny z uwagi na brak wykazania wpływu tych zarzutów na wynik sprawy oraz niewłaściwą konstrukcję skargi.

NSA uznał wszystkie zarzuty skargi kasacyjnej za niezasadne i oddalił ją; postanowienie WSA w Gliwicach zostało utrzymane w mocy. Sąd odstąpił od zasądzenia kosztów kasacyjnych ze względu na trudną sytuację materialną skarżącej.

Zwolnienie podatkowe z art. 21 ust. 1 pkt 131 updof nie przysługuje, jeśli nabyty grunt brak planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy. Przepisy wymagają ścisłej wykładni jako wyjątek od opodatkowania.

Podatnik nie może skorzystać z ulgi mieszkaniowej przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 131 updof, gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy potwierdzających przeznaczenie gruntu na cele mieszkaniowe.

Wszczęcie postępowania egzekucyjnego przed doręczeniem decyzji nadania rygoru natychmiastowej wykonalności jest niedopuszczalne. W celu zapewnienia zgodności postępowania z wyrokami sądu, konieczne jest uchylenie postanowienia wierzyciela, co umożliwia pełne ponowne rozpatrzenie przez organy administracyjne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż skarga kasacyjna była niezasadna, a Wojewódzki Sąd Administracyjny działając zgodnie z prawem, prawidłowo wywiązał się z obowiązku kontroli legalności administracji publicznej w zakresie postępowania egzekucyjnego.

Dokonanie zmian umowy o roboty budowlane poprzez zlecenie wykonawcy dodatkowych, tożsamy rodzajem robót niewspółzwiązanych funkcjonalnie z pierwotnym zamówieniem, w świetle art. 144 ustawy Prawo zamówień publicznych narusza zasady uczciwej konkurencji i wymaga otwartego postępowania przetargowego.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiada za zaległości podatkowe powstałe przed przekształceniem spółki w spółkę komandytową. Przekształcenie nie zrywa sukcesji prawno-podatkowej, a odpowiedzialność oparta jest na zasadach obowiązujących w momencie powstania zaległości.

Stacja ładowania pojazdów elektrycznych nie stanowi budowli w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, gdyż definicja budowli w tej ustawie ma charakter autonomiczny, a przepisy prawa podatkowego nie mogą być interpretowane per analogiam na niekorzyść podatnika.

Czynność prawna dokonana pod pozorem transakcji finansowej, której rzeczywistym celem jest uzyskanie korzyści podatkowej, może zostać uznana za pozorną, a skutki podatkowe wywodzone będą z czynności ukrytej (art. 199a § 2 o.p.). Naczelny Sąd Administracyjny przyznał rację organowi podatkowemu w zakresie pozorności transakcji przeniesienia praw do znaku towarowego.

Prokonstytucyjna wykładnia art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga pominięcia niekonstytucyjnego kryterium, którym jest moment powstania niepełnosprawności, jako przesłanki do odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

Zapisy zawarte w ewidencji gruntów i budynków nie mogą podważać i wyłączać stosowania przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jeżeli podatnik kwestionuje ich poprawność, w szczególności w odniesieniu do powierzchni użytkowej budynku ustalanej według art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l.

Decyzja administracyjna wydana przez osobę bez stosownego upoważnienia jest nieważna z powodu rażącego naruszenia prawa, a statuty i regulaminy wewnętrzne GITD nie mogą zastąpić formalnego upoważnienia wymaganego przez art. 268a k.p.a.

Art. 15zzzzzn² ustawy COVID-19, wprowadzając możliwość przywrócenia terminów prawa materialnego, znajduje zastosowanie także w prawie podatkowym, gwarantując podatnikom ochronę w związku z uchybieniem terminów w czasie pandemii.

Nie jest dopuszczalne określanie w świadectwie jakości paliwa stałego parametrów niezgodnych z rzeczywistym stanem faktycznym sprawdzonym poprzez badania laboratoryjne. Delikt ten skutkuje nałożeniem kary administracyjnej zgodnie z art. 35a pkt 9 lit. b ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.

Brak szczegółowego opisu nieruchomości w decyzji administracyjnej na podstawie dekretów powojennych, o ile umożliwia identyfikację mienia, nie stanowi rażącego naruszenia prawa i nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji.

NSA uchyla decyzje organów niższych instancji z uwagi na naruszenie prawa do korzystania z usług doradczych jako kosztów uzyskania przychodu. W ocenie sądu działania podjęte w celu optymalizacji podatkowej mogą być uznane za koszt podatkowy pod warunkiem, że mają racjonalny charakter.

Wszczęcie karnego postępowania skarbowego przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego miało charakter instrumentalny, co skutkowało jego przedawnieniem.

Naczelny Sąd Administracyjny, uznając skargę kasacyjną organu podatkowego za zasadną, potwierdził, że pod pozorem dokonania czynności prawnych dokonano czynności ukrytych, wykluczając możliwość zaliczenia odpisów amortyzacyjnych oraz kosztów usług doradczych jako podatkowych.

NSA potwierdził, że zezwolenie na umieszczenie nośnika reklamowego na terenie zarządzanym przez miasto Kraków nie mogło zostać wydane, jeżeli uchwała miejscowa wyłączała takie działania dla wskazanej lokalizacji ze względu na przeciwstawność z przepisami prawa miejscowego.