W przypadku wniosku o rekompensatę z tytułu pracy w szczególnych warunkach, prawo do świadczenia emerytalnego wypłacane jest począwszy od miesiąca złożenia wniosku o rekompensatę, a nie od wcześniejszej daty, chyba że zachodzą szczególne okoliczności wskazujące na błąd organu rentowego. W sytuacji, gdy wnioskodawca złoży wniosek o rekompensatę dopiero po kilku latach od osiągnięcia wieku emerytalnego

COVID-19, wywołane przez wirusa SARS-CoV-2, może być klasyfikowane jako choroba zawodowa zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, jeżeli na podstawie materiału dowodowego zostanie stwierdzone wysokie prawdopodobieństwo związku przyczynowego między narażeniem zawodowym a wystąpieniem choroby.

W sprawach dotyczących zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych, organ rentowy ma prawo żądać ich zwrotu za okres trzech lat, licząc do momentu ostatniej wypłaty tych świadczeń.

Po raz kolejny ZUS ogłasza konkurs na projekty dotyczące utrzymania zdolności do pracy przez cały okres aktywności zawodowej realizowane w 2025 r. (Konkurs nr 2024.01). Celem konkursu jest poprawa bezpieczeństwa i higieny pracy, zmniejszenie zagrożenia wypadkami przy pracy lub chorobami zawodowymi.

Świadczenie wychowawcze przysługuje na każde dziecko do ukończenia przez nie 18 lat, niezależnie od osiąganych dochodów. Żeby otrzymać świadczenie wychowawcze na nowy okres świadczeniowy, który trwa od 1 czerwca 2024 r. do 31 maja 2025 r., trzeba złożyć wniosek wyłącznie w formie elektronicznej. ZUS rozpoczął przyjmowanie wniosków 1 lutego 2024 r.

Zarówno pracodawca jak i pracownik mogą zdecydować o finansowaniu wpłat dodatkowych do PPK. Decyzja pracownika o finansowaniu wpłaty dodatkowej nie powoduje, że pracodawca także będzie zobowiązany do jej finansowania.

W naszej firmie zatrudniamy pracownika na pół etatu. Od tej umowy nie naliczamy składki na Fundusz Pracy, ponieważ wynagrodzenie tego pracownika jest niższe od minimalnego wynagrodzenia. W trakcie kontroli z ZUS inspektor poinformował nas, że pracownik ten posiada inny tytuł do ubezpieczenia w innej jednostce, osiągając tym samym minimalne wynagrodzenie. W związku z tym inspektor nakazał nam zrobić

Świadczenie 800+ przysługuje na każde dziecko, które nie ukończyło 18 lat, niezależnie od dochodów rodziców lub opiekunów. Żeby otrzymać świadczenie wychowawcze na nowy okres świadczeniowy, który trwa od 1 czerwca 2024 r. do 31 maja 2025 r., trzeba złożyć do ZUS odpowiedni wniosek drogą elektroniczną. 1 lutego 2024 r. ZUS zaczął przyjmować wnioski.

Choroba COVID-19 może być uznana za chorobę zawodową pracownika ochrony zdrowia, jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo związku przyczynowo-skutkowego między wykonaniem pracy w środowisku zwiększonego ryzyka zakażenia wirusem SARS-CoV-2 a wystąpieniem choroby.

COVID-19, wywołana wirusem SARS-CoV-2, może zostać uznana za chorobę zawodową pracowników ochrony zdrowia w sytuacji potwierdzenia narażenia zawodowego na ten wirus, zgodnie z przepisami prawa pracy i rozporządzeniem o szkodliwych czynnikach biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy.

COVID-19 może być uznane za chorobę zawodową pracownika służby zdrowia, jeżeli rozpoznanie lekarskie wykaże wysokie prawdopodobieństwo jego powiązania z warunkami pracy, nawet bez zmian w wykazie chorób zawodowych.

COVID-19 może być uznane za chorobę zawodową pracownika służby zdrowia, jeśli jego praca wiązała się z narażeniem na działanie czynników biologicznych, a rozpoznana choroba oraz jej związek przyczynowy z warunkami pracy może zostać uznana z wysokim prawdopodobieństwem w oparciu o lekarskie rozpoznanie i przeprowadzone postępowanie dowodowe.

Prawidłowe rozpoznanie choroby COVID-19 jako choroby zawodowej może nastąpić, gdy ocena warunków pracy pozwala na stwierdzenie 'z wysokim prawdopodobieństwem', że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych na zdrowie występujących w środowisku pracy.

COVID-19 może być uznana za chorobę zawodową w rozumieniu art. 2351 k.p., nawet jeśli nie jest bezpośrednio wymieniona w wykazie chorób zawodowych, pod warunkiem stwierdzenia z wysokim prawdopodobieństwem związku przyczynowego między warunkami pracy a chorobą.

W przypadku choroby COVID-19 u pracowników ochrony zdrowia zakażenie SARS-CoV-2 może zostać uznane za chorobę zawodową, jeżeli istnieją przesłanki świadczące z wysokim prawdopodobieństwem o jej związku przyczynowym z warunkami wykonywania pracy, nie jest przy tym wymagane bezsporne wykazanie źródła zakażenia.