Szczególne okoliczności, o których mowa w art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, mogą obejmować wszelkiego rodzaju sytuacje, które czynią daną osobę niezdolną do podjęcia pracy, nawet jeśli nie legitymuje się ona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy, ale jej stan zdrowia stawia ją na pozycji dużo gorszej niż osobę zdrową. Teza od Redakcji
Wstrzymanie pobierania wynagrodzeń, o którym mowa w art. 15l ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, nie skutkuje zwolnieniem z obowiązku zapłaty tych wynagrodzeń. W przypadku zaprzestania lub ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej
Organ rentowy jest uprawniony do weryfikacji podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w sytuacji, gdy ubezpieczony rozpoczynający działalność gospodarczą deklaruje podstawę wymiaru składek na poziomie nie odzwierciedlającym rzeczywistych przychodów z tej działalności, w celu zapobieżenia nabywania nienależnych lub zawyżonych świadczeń z ubezpieczenia społecznego.
Organ administracji publicznej powinien zawiadomić stronę o uchybieniu terminu do złożenia wniosku o przyznanie pomocy finansowej w związku z COVID-19 i wyznaczyć nowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie uchybionego terminu, jeśli uchybienie to miało miejsce w okresie obowiązywania stanu epidemii.
Pracodawca nie ponosi odpowiedzialności za nieprzechowywanie dokumentacji płacowej dłużej niż określony w przepisach okres przechowywania, jeżeli ubezpieczony miał możliwość udokumentowania swoich zarobków innymi dowodami w postępowaniu o wymiar świadczeń emerytalnych.
Zaniechanie przez pracodawcę obowiązków związanych z zapewnieniem bezpiecznych warunków pracy, które przyczyniły się do wypadku przy pracy, obliguje pracodawcę do odpowiedzialności. Jednak roszczenia pracownika o zadośćuczynienie mogą być uznane tylko w takim zakresie, jaki jest adekwatny do rozmiarów doznanej krzywdy i niewykluczający przyczynienia się pracownika do zwiększenia szkody.
Sąd ma obowiązek oceny konstytucyjności przepisu ustawy w celu zapewnienia, że norma stosowana do rozstrzygnięcia indywidualnej sprawy nie narusza praw konstytucyjnych jednostki, a możliwość takiej oceny nie przeszkadza kompetencjom Trybunału Konstytucyjnego.