Kluczowym dla pozytywnego uwzględnienia wniosku strony jest pojęcie szczególnych okoliczności. Termin ten to nie jest zdefiniowany ustawowo a zatem interpretacja tej instytucji prawnej należy do organu orzekającego. Podkreślić przy tym wypada, że pojęcie to doczekało się bogatego orzecznictwa, które jednak odnosiło się zawsze przede wszystkim do stanu faktycznego, w którym był wydawany konkretny wyrok

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do

W konsekwencji stwierdzić należy, że istotą umowy o dzieło jest osiągnięcie określonego, zindywidualizowanego rezultatu w postaci materialnej lub niematerialnej, zaś umowa o świadczenie usług jest umową starannego działania, której celem jest wykonywanie określonych czynności, które nie muszą zmierzać do osiągnięcia rezultatu. Jednym zaś z kryteriów, pozwalających na odróżnienie umowy o dzieło od umowy

Organy NFZ - rozstrzygając kwestię podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie art. 109 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027 ze zm.; dalej: ustawa o świadczeniach) - powinny dążyć do dokładnego ustalenia i wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i w tym zakresie obowiązane są zebrać, wyczerpująco

Podkreślenia wymaga, że NSA niejednokrotnie stwierdzał w orzecznictwie, że wykonanie szeregu powtarzających się czynności jest cechą charakterystyczną dla umów o świadczenie usług. Ponadto, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie wielokrotnie wyjaśniano, że o ile przedmiotem umowy o świadczenie usług, do której stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu jest dokonanie (wykonywanie) określonej czynności

Zgodnie z art. 174 p.p.s.a., skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zgodność zaskarżonego orzeczenia z prawem materialnym i procesowym w granicach skargi kasacyjnej

W myśl art. 174 p.p.s.a., skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zgodność zaskarżonego orzeczenia z prawem materialnym i procesowym w granicach skargi kasacyjnej

W myśl art. 174 p.p.s.a., skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W myśl art. 174 p.p.s.a., skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zgodność zaskarżonego orzeczenia z prawem materialnym i procesowym w granicach skargi

Nie jest zaś rolą Naczelnego Sądu Administracyjnego precyzowanie zarzutów skargi kasacyjnej i ustalanie, z jakim konkretnym uchybieniem strona skarżąca wiąże brak wyczerpującego i wszechstronnego rozpatrzenia sprawy przez organ. Innymi słowy, ogólnikowe twierdzenia skargi kasacyjnej nie zostały przeniesione na grunt niniejszej sprawy, co znacznie utrudnia zrozumienie zarzutów powołanych w skardze kasacyjnej

Senat uchwalił nowelizację ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zakłada ona, że ZUS nie będzie mógł żądać zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, np. zasiłku chorobowego, po upływie pięciu lat od takiego zdarzenia.

Rezultat, o który umawiają się strony, musi być przy tym z góry określony i obiektywnie osiągalny i pewny. Dzieło musi przybrać określoną postać w świecie zjawisk zewnętrznych, musi istnieć w postaci postrzegalnej, pozwalającej nie tylko odróżnić je od innych przedmiotów, ale i uchwycić istotę osiągniętego rezultatu. Rezultat umowy o dzieło musi być konkretny, jednorazowy i indywidualnie oznaczony,

W sytuacji, gdy decyzja związana została wydana w postępowaniu zwykłym (jurysdykcyjnym) zgodnie z obowiązującym prawem, wówczas zmiana lub uchylenie decyzji ostatecznej w tym trybie mogłaby prowadzić do naruszenia prawa.