W sprawie o przyznanie renty z ubezpieczenia społecznego kasacja nie przysługuje, jeżeli ubezpieczony w odwołaniu kwestionował jedynie jej wysokość, a wartość tego przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych (art. 22 k.p.c. w związku z art. 3921 § 1 k.p.c.).

Za pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla potrzeb określenia prawa do zasiłku przedemerytalnego należy uznać prace stanowiące zatrudnienie na kolei w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin, niezależnie od rodzaju tej pracy i zajmowanego stanowiska.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 137 poz. 887 ze zm./, a przede wszystkim art. 83 ust. 2 i 3 tej ustawy w sprawach z zakresu indywidualnych spraw dotyczących ubezpieczeń przykładowo wymienionych w art. 83 ust. 1 ustawy właściwe są sądy powszechne /cywilne/, w tym także w zakresie nie wydania decyzji. Sądy te mając na względzie treść

Wywieranie przez lekarza wpływu na leczonego pacjenta w celu skłonienia go do zachowań leżących w interesie majątkowym tego lekarza, dyskwalifikuje go moralnie i uzasadnia orzeczenie surowej kary dyscyplinarnej.

Odmienna ocena dowodów dołączonych do wniosku o emeryturę lub rentę, przeprowadzona przez organ rentowy po uprawomocnieniu się decyzji przyznającej świadczenie, nie jest okolicznością uzasadniającą wszczęcie z urzędu postępowania o ponowne ustalenie prawa do świadczeń na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162

Zgłoszenie po dniu 31 grudnia 1998 r. wniosku o transfer za granicę emerytury przyznanej na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40 poz. 267 ze zm.) nie uprawnia organu rentowego do dokonywania ponownej oceny, czy emeryt spełnia warunki do przyznania emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach

Pacjent publicznego zakładu opieki zdrowotnej ma uprawnienie do udostępnienia mu dokumentacji medycznej zbiorczej prowadzonej przez zakład, w zakresie dotyczącym jego osoby, wynikające z art. 18 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej /Dz.U. nr 91 poz. 408 ze zm./, a w razie odmowy uznania tego uprawnienia przez zakład, może zaskarżyć czynność zakładu do sądu administracyjnego