Umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, w odróżnieniu od umów o dzieło, wymagają starannego działania, a nie uzgodnienia konkretnego, jednorazowego, samoistnego i weryfikowalnego rezultatu. W przypadku umów, których celem jest wykonywanie zadań wymagających określonej staranności i osobistych umiejętności, nawet jeśli obejmują one elementy twórcze, należy stosować

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznego stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie. Takie decyzje podlegają wzruszeniu w trybie administracyjnym, ale nie nieważności.

"Umowa o przygotowanie i wykonanie układu choreograficznego do celów ćwiczeń fitness może zostać uznana za umowę o świadczenie usług, a nie za umowę o dzieło, jeśli nie obejmuje wyraźnie określonego, samoistnego i weryfikowalnego rezultatu."

Świadczenia wykonywane przez wspólników spółki z o.o. w ramach działalności zarządczej, cechujące się charakterem ciągłym i stałym, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z ustawą o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych.

Bezczynność organu administracji w kontekście koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, wynikająca z niewłaściwego stosowania przepisów unijnych, może stanowić rażące naruszenie prawa, uzasadniające przyznanie sumy pieniężnej skarżącemu.

Umowa, której przedmiotem jest wykonywanie czynności dla innej osoby i w jej interesie, mająca charakter starannego działania bez uzgodnienia konkretnego, jednorazowego rezultatu, powinna być kwalifikowana jako umowa o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, co powoduje obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego wykonawcy na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie prowadzi automatycznie do nieważności wydanych na jego podstawie rozstrzygnięć w sprawach indywidualnych; takie decyzje podlegają jedynie wzruszeniu w trybie postępowania administracyjnego zgodnie z art. 147 § 2 ppsa.

Dla skuteczności nałożenia kary administracyjnej konieczne jest zapewnienie stronie czynnego udziału w całym postępowaniu, w tym możliwości wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji. Brak takiej możliwości, spowodowany np. brakiem dalszej komunikacji organu z uczestnikiem, stanowi naruszenie art. 10 § 1 k.p.a. i może prowadzić do uchylenia decyzji administracyjnej.

W przypadku nadzwyczajnej zmiany stosunków, poszkodowany może dochodzić przed sądem podwyższenia sumy gwarancyjnej z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, mimo wejścia w życie nowych przepisów o możliwościach kontynuacji świadczeń, jeżeli wcześniejsze przepisy mogą prowadzić do rażącej straty.

Rodzicielskie świadczenie uzupełniające powinno być przyznawane na podstawie dochodu faktycznie uzyskiwanego, zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym, bez stosowania analogii do innych przepisów dotyczących pomocy społecznej, ponieważ intencją ustawodawcy jest zapewnienie rekompensaty osobom rezygnującym z pracy zarobkowej ze względu na wychowywanie dzieci.

Wniosek o przyznanie rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego należy rozpatrywać indywidualnie, uwzględniając wszystkie okoliczności faktyczne dotyczące kształtwania stosunków wychowawczych, bez wymogu nieprzerwanego wykonywania obowiązków rodzicielskich od urodzenia dzieci, a organ administracyjny powinien szczegółowo uzasadnić swoją decyzję, uwzględniając empatię i doświadczenie życiowe.

Umorzenie należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne w trybie art. 28 ust. 3a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych jest uzależnione od wykazania przez zobowiązanego, że ze względu na stan majątkowy, sytuację rodzinną oraz zdrowotną, opłacenie tych należności pociągnęłoby zbyt ciężkie skutki dla niego i jego rodziny, przy czym to na zobowiązanym spoczywa ciężar dowodu wykazania istnienia

W przypadku rozpatrywania wniosku o umorzenie należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego, sytuacja dochodowa i rodzinna dłużnika musi go wyróżniać spośród innych dłużników alimentacyjnych i być efektem wpływu obiektywnych czynników. Sama zła sytuacja finansowa i zdrowotna, typowa dla wielu dłużników, nie stanowi wystarczającej przesłanki do udzielenia ulgi, a decyzja o umorzeniu

Z ograniczonych możliwości płatniczych zobowiązanego wobec ZUS nie można wywodzić przesłanki do umorzenia zaległości składkowych, jeśli nie wystąpiły przesłanki całkowitej nieściągalności lub przesłanki szczególne określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej.

W postępowaniu dotyczącym umorzenia nienależnie pobranych świadczeń przez KRUS ciężar dowodowy spoczywa na wnioskodawcy, który musi wykazać przesłanki umorzenia, gdyż organ nie jest zobowiązany do aktywnego poszukiwania dowodów na poparcie uprawnienia wnioskodawcy, co stanowi odejście od zasady prawdy obiektywnej.

Art. 37at ust. 8 ustawy Prawo farmaceutyczne nie daje organowi prawa do żądania od przedsiębiorcy dokumentacji poza prowadzoną kontrolą lub inspekcją działalności i nie może stanowić podstawy nałożenia kary pieniężnej określonej w art. 127b ust. 1a ustawy w takich warunkach.

Złożenie odwołania przez stronę, która została dopuszczona do udziału w postępowaniu po wydaniu ostatecznej decyzji, jest niedopuszczalne; taka strona ma prawo wnioskować o wznowienie postępowania zgodnie z przepisami k.p.a.

Umorzenie należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne ma charakter wyjątku i wymaga wykazania przesłanek całkowitej nieściągalności lub nadzwyczajnych okoliczności życiowych. Organ administracji musi dokonać szczegółowej oceny sytuacji życiowej zobowiązanego i wyważyć interes społeczny oraz interes jednostki, jednakże decyzja w tej kwestii nie może być dowolna i musi opierać się na kompletnym

Stwierdzenie nieważności uchwał Rady Gminy z mocą ex tunc nie powoduje automatycznej nieważności decyzji administracyjnych wydanych na ich podstawie. Rozstrzygnięcia podejmowane w oparciu o takie uchwały wymagają odrębnego trybu wzruszenia, a podstawa prawna do ich wydania wynikająca z ustawy pozostaje bez zmian.

Organy administracyjne mają obowiązek wnikliwego i wyczerpującego ustalenia stanu faktycznego, w szczególności istotnego dla ustalenia uprawnień do świadczeń, oraz uwzględnienia wiarygodnych dowodów wskazanych przez stronę.

Art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej pozwala na uznanie służby w jednostkach podporządkowanych Służbie Bezpieczeństwa za 'służbę na rzecz totalitarnego państwa', o ile istnieją przesłanki potwierdzające ten charakter. Jednakże przepisy art. 15c ust. 3 oraz art. 22a ust. 3 ustawy są niezgodne z Konstytucją RP w zakresie, w jakim prowadzą do arbitralnego obniżenia świadczeń funkcjonariuszy za okres

Przesłanki całkowitej nieściągalności majątku jako podstawa umorzenia zaległości składkowych muszą być badane z uwzględnieniem kompletnego materiału dowodowego. Zapewnienie stronie możliwości przedstawienia stanowiska w sprawie jest kluczowe dla rzetelności procesu sądowego.

Artykuł 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, ograniczający wysokość emerytury do przeciętnej emerytury w systemie powszechnym, nie powinien być stosowany wobec funkcjonariuszy, którzy nie nabyli emerytury z tytułu służby na rzecz totalitarnego państwa, a okres tej służby jest dodatkowy i nie wpływa na nabycie prawa do tego świadczenia.

Stwierdzenie nieważności uchwały organu samorządu terytorialnego nie skutkuje automatycznym unieważnieniem decyzji administracyjnej wydanej na jej podstawie, lecz wymaga przeprowadzenia odrębnego postępowania w celu wzruszenia tej decyzji.