Nie jest możliwe uchylenie decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy na podstawie art. 155 k.p.a. po jej wygaśnięciu, gdy decyzja nie kształtuje już sytuacji prawnej strony. Uchylenie decyzji w tym trybie nie prowadzi do uznania świadczeń za nienależnie pobrane.

Decyzja ostateczna, która wygasła z uwagi na upływ terminu, nie może być wzruszona w trybie art. 155 k.p.a., gdyż nie kształtuje już sytuacji prawnej strony. Rozstrzygnięcie obciążeniowe nie może być przedmiotem późniejszej modyfikacji na korzyść strony.

W przypadku równoczesnego pobierania świadczenia pielęgnacyjnego i renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy osoba uprawniona musi zawiesić pobieranie renty, aby uzyskać świadczenie pielęgnacyjne, co eliminuje wynikającą z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych negatywną przesłankę uniemożliwiającą przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego istotne jest ustalenie, że opieka nad osobą niepełnosprawną jest stała i długotrwała, co uniemożliwia opiekunowi podjęcie zatrudnienia. Fakt wcześniejszej rezygnacji z pracy z innego powodu nie wyklucza przyznania świadczenia, jeśli aktualnie istnieje potrzeba całodobowej opieki uniemożliwiającej kontynuowanie pracy.

Nienależnie pobrane świadczenia rodzinne z tytułu przekroczenia kryterium dochodowego muszą być zwrócone, gdy świadczeniobiorca został prawidłowo poinformowany o skutkach uzyskania dochodu, a mimo to nie poinformował organu o zmianie sytuacji dochodowej (art. 30 ust. 2 pkt 1 u.ś.r.).

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie, która pobiera świadczenie socjalne o podobnym charakterze przyznane przez inne państwo, co wynika z zasady niedopuszczenia do kumulacji świadczeń o analogicznym charakterze w różnych państwach.

Doręczenie decyzji administracyjnej sporządzonej w formie elektronicznej musi spełniać wymogi formalne przewidziane w art. 393 § 2 k.p.a., a ich niespełnienie skutkuje brakiem skuteczności obrotu prawnego decyzji i uznaniem skargi na taką decyzję za niedopuszczalną.

Sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w decyzji administracyjnej, które nie wpływa merytorycznie na treść rozstrzygnięcia, jest dopuszczalne w trybie art. 113 § 1 k.p.a., o ile omyłka jest techniczna i oczywista, a cały materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje na prawidłowo ustalony stan faktyczny.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że prawidłowo wydane decyzje administracyjne w sprawie umorzenia należności z tytułu składek są zgodne z prawem, jeśli brakuje dowodów na istotne naruszenia prawa, co podkreśla konieczność precyzyjnego formułowania zarzutów w skardze kasacyjnej.

Brak rozwinięcia i precyzyjnego określenia zarzutów w skardze kasacyjnej uniemożliwia ich merytoryczną ocenę przez Naczelny Sąd Administracyjny oraz wyklucza możliwość uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji, nawet gdyby był on obarczony wadami.

Dla uznania świadczeń rodzinnych za nienależnie pobrane, zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, wystarcza spełnienie warunków wskazanych w przepisie, pomijając świadomość beneficjenta co do nienależności poborów.

Długotrwała hospitalizacja osoby wymagającej opieki, nawet z przerwami, może stanowić zmianę sytuacji rodzinnej uzasadniającą uchylenie decyzji przyznającej zasiłek dla opiekuna, jeżeli opieka w tym okresie nie uniemożliwia podjęcia pracy zarobkowej.

Ustawodawca nie ograniczył świadczenia pielęgnacyjnego wiekiem opiekuna, a przesłanki przyznania nie mogą opierać się na domniemanej zdolności do pracy bez uwzględnienia indywidualnych okoliczności związanych z opieką nad osobą niepełnosprawną i możliwościami opiekuna.

W ramach uznania administracyjnego przy umorzeniu zadłużenia z funduszu alimentacyjnego w art. 30 ust. 2 ustawy alimentacyjnej decydujące jest wykazanie przez dłużnika sytuacji dochodowej i rodzinnej, przy czym wykazanie tych przesłanek nie oznacza automatycznie obowiązku umorzenia zadłużenia przez organ.

Kumulatywne pobieranie świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku stałego jest niemożliwe, a prawo do świadczeń rodzinnych ustala się od miesiąca, w którym wnioskodawca spełni wszystkie konieczne warunki uprawniające do ich przyznania, niezależnie od daty złożenia wniosku.

Decyzja o odmowie umorzenia składek na ubezpieczenie społeczne jest zasadna, jeżeli skarżący posiada dochody oraz majątek umożliwiające spłatę należności, nawet w trudnej sytuacji finansowej, a umorzenie należności byłoby przedwczesne bez wystąpienia przesłanek całkowitej nieściągalności.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia istotne jest faktyczne zaprzestanie wykonywania pracy i ustanie stosunku zatrudnienia, a nie samo zawieszenie wykonywania pracy, jak ma to miejsce w przypadku urlopu wychowawczego.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest wykazanie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, gdzie sprawowanie opieki jest przyczyną, a jednocześnie przeszkodą w podejmowaniu pracy zarobkowej.

Zwrot nienależnie pobranego świadczenia rodzinnego, zgodnie z art. 30 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, jest wymagany tylko w przypadku, gdy osoba pobierająca świadczenie działała w złej wierze, a organ właściwie poinformował ją o warunkach utraty prawa do świadczeń i konsekwencjach niewywiązywania się z obowiązku zgłaszania stosownych zmian.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego nie jest uzależnione od obecności innych osób zobowiązanych do obowiązku alimentacyjnego względem osoby niepełnosprawnej; istotne jest osobiste sprawowanie opieki i rezygnacja z zatrudnienia wnioskodawcy, niezależnie od możliwości wsparcia przez inne osoby zobowiązane.

Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane najwcześniej od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, a rezygnacja z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną jest koniecznym warunkiem jego przyznania.

Pełnienie służby w jednostkach wymienionych w art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy samoistnie kwalifikuje daną osobę jako funkcjonariusza służącego na rzecz totalitarnego państwa, skutkując obniżeniem świadczeń emerytalno-rentowych, bez konieczności wykazania indywidualnych działań naruszających prawa człowieka.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie jest wymagana czasowa korelacja między rezygnacją z zatrudnienia a wystąpieniem niepełnosprawności, wystarcza ustalenie, że brak zatrudnienia wynika wyłącznie z konieczności sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną. Obowiązek alimentacyjny pozostałych członków rodziny nie wpływa na prawo wnioskodawcy do świadczenia.

Ustalenie podlegania przez polskiego pracownika objętego dotychczas zaświadczeniem A1, ubezpieczeniu społecznemu w innym kraju może być dokonane tylko przez właściwą instytucję ubezpieczeniową tego kraju, zgodnie z przepisami tytułu II rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, a nie – przez Zakład