Skarga kasacyjna zarzucająca naruszenie przepisów postępowania i prawa materialnego przez błędną interpretację art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest zasadna. NSA uchyla wyrok WSA i decyzję ZUS, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem aspektów zdrowotnych skarżącej.

Zakazy wynikające z art. 86a ustawy - Prawo farmaceutyczne, regulujące dystrybucję produktów leczniczych, nie stanowią danin publicznych, co wyklucza możliwość interpretacji na podstawie art. 34 ust. 1 Prawa przedsiębiorców dotyczącej obowiązków daninowych.

NSA oddalił skargę kasacyjną M. Sp. z o.o., uznając, że decyzja WSA była zgodna z prawem, a wykładnia art. 31zo ust. 10 ustawy COVID-19 i stosowanie art. 32 Konstytucji RP w zarzutach nierówności były prawidłowe.

Organ administracyjny ma obowiązek dokładnie wyjaśnić stan faktyczny w zakresie rzeczywistej działalności gospodarczej, której przeważający rodzaj ma kluczowe znaczenie dla przyznania zwolnienia z opłacania składek, z uwzględnieniem dowodów weryfikujących dane z rejestru REGON.

NSA uznał, że niewystarczające uzasadnienie wyroku WSA oraz niepełna analiza prawna skutkują uchyleniem wyroku i koniecznością ponownego rozpoznania sprawy w celu spełnienia wymagań art. 141 § 4 p.p.s.a.

"Składki znane" w art. 31zq ust. 4 uCOVID-19 obejmują składki zadeklarowane przed 30 czerwca 2020 r., w tym z korekt deklaracji, co obliguje organ do ich uwzględnienia przy zwolnieniu. NSA odrzucił węższą interpretację stosowaną przez ZUS.

Zawarcie w uchwale normy prawnej określającej datę wejścia w życie z mocą wsteczną, uznaje się za dopuszczalne, gdy realizuje ona wartości konstytucyjne poprawiające sytuację adresatów, przy równoczesnym nieszkodzeniu innym, wspierając zasadę demokratycznego państwa prawnego.

Postanowienia aktu normatywnego mogą wchodzić w życie z dniem ogłoszenia oraz mieć wsteczną moc obowiązującą, jeśli realizują istotny interes społeczny i nie naruszają podstawowych zasad demokratycznego państwa prawnego.

Za chorobę zawodową można uznać schorzenie wymienione w wykazie chorób zawodowych, jeżeli bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem został wykazany związek przyczynowy z warunkami pracy. Skarga na decyzję stwierdzającą chorobę zawodową jako irracjonalną oddalono.

Brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej schorzeń układu ruchu u K. C. z uwagi na orzeczenia lekarskie wykluczające istnienie jednostki chorobowej wpisanej w wykaz chorób zawodowych oraz brak związku przyczynowego z wykonywaną pracą.

W przypadku zbiegu praw do różnych świadczeń, organ powinien uwzględnić oświadczenie o rezygnacji z jednego z nich, przyznając nowe świadczenie od daty wniosku, chyba że przepisy prawa wyraźnie nakazują inną interpretację.

Związek przyczynowy między niepodejmowaniem zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną należy oceniać na dzień składania wniosku — uprzednie niepodejmowanie zatrudnienia z innych powodów nie wyklucza prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Brak wpisu do Rejestru Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą wyklucza przyznanie preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości, przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d u.p.o.l.

Uchyla się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz decyzje organów administracyjnych, uznając istnienie związku przyczynowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a sprawowaną opieką nad niepełnosprawną, co uzasadnia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.

Przepisy ustawy okołobudżetowej na rok 2022 modyfikujące sposób ustalania wynagrodzenia prokuratorów w sposób dyskrecjonalny i oderwany od obiektywnych kryteriów są niezgodne z zasadą demokratycznego państwa prawa z art. 2 Konstytucji RP. W przypadku kolizji między stabilnym ustawowym standardem wynagradzania prokuratorów przewidzianym w ustawie Prawo o prokuraturze a przepisami epizodycznymi ustawy

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając, że brak ustaleń dotyczących realnej konieczności sprawowania opieki w kontekście niemożności podjęcia pracy jest podstawą do uchylenia decyzji odmawiającej świadczenia pielęgnacyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podtrzymując decyzję SKO i orzeczenie WSA, uznając, że brak było przesłanek do umorzenia nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego.

Organ administracyjny przyznający zasiłek pielęgnacyjny, związany jest określeniami zawartymi w orzeczeniu o niepełnosprawności i nie może samodzielnie ustalać daty powstania niepełnosprawności. Brak ustalenia daty w orzeczeniu implikuje brak prawa do zasiłku.

Zła sytuacja finansowa dłużnika alimentacyjnego, będąc powszechną wśród zobowiązanych, sama w sobie nie uzasadnia zastosowania instytucji umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Rozstrzyganie wniosku w tym zakresie mieści się w granicach uznania administracyjnego.

Użycie w nazwie apteki sformułowania "TANICH LEKÓW" narusza art. 94a ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne, stanowiąc niedozwoloną reklamę, co skutkuje nieważnością decyzji o nadaniu nazwy z uwagi na groźbę administracyjnej kary finansowej.

Umowa o udział muzyka w konkretnych spektaklach, będącą wynikiem artystycznym, spełnia przesłanki umowy o dzieło, co wyklucza obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach, nawet w przypadku interpretacji tych umów jako niematerialne dzieło.

Sporządzenie skargi kasacyjnej musi spełniać wymogi formalne przewidziane dla tego środka zaskarżenia. W sprawie zawieszenia działalności gospodarczej zwolnienie z opłacania składek byłoby zasadne jedynie po spełnieniu minimalnego okresu zawieszenia działalności przewidzianego w art. 23 ust. 1 p.p. Fakt wznowienia działalności przed terminem warunkowym skutkował odmową zwolnienia.

NSA potwierdza, że umowa cywilnoprawna musi być w całości odmiennie kwalifikowana, gdy nie wykazuje cech umowy o dzieło. Organ, nie badając pełnego kontekstu i celu umowy, nie może prawidłowo określić obowiązku składkowego.

W sprawie dotyczącej nienależnie pobranych świadczeń wychowawczych, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że definicja rodziny w przepisach krajowych wyłącza możliwość traktowania ojca dzieci jako jej członka, jeżeli dzieci nie zamieszkują z nim i pozostają na jego utrzymaniu.