Wojewódzki inspektor farmaceutyczny jest uprawniony do przeprowadzania planowej kontroli apteki, jeśli zakres i podstawa kontroli różnią się od uprzednio zakończonej kontroli. Skarga kasacyjna dotycząca naruszenia przepisów materialnych została oddalona.

Zakaz reklamy aptek wykraczający poza konieczne środki ochrony zdrowia publicznego jest sprzeczny z prawem unijnym; nakładanie kar administracyjnych na tej podstawie jest niedopuszczalne. Decyzje administracyjne przekraczające tę normę podlegają uchyleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje zasadność skargi kasacyjnej Prezesa NFZ, uchyla wyrok WSA w Warszawie i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na konieczność właściwego ustalenia stanu faktycznego.

Dla przyznania świadczenia rentowego w drodze wyjątku wymagane jest spełnienie wszystkich przesłanek z art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej, w tym wykazanie braku niezbędnych środków utrzymania. Dochód przewyższający najniższą emeryturę wyklucza uznanie, że wnioskodawca nie posiada niezbędnych środków utrzymania, co uniemożliwia przyznanie świadczenia specjalnego.

Umowa polegająca na sporządzeniu pisemnej oceny technicznej konkretnego pojazdu stanowi umowę o dzieło i nie powoduje powstania obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego. Brak staranności w działaniu nie pociąga za sobą rezultatów właściwych dla umowy o świadczenie usług.

Istnienie jednego wierzyciela spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie stanowi przesłanki egzoneracyjnej zwalniającej członka zarządu z odpowiedzialności za zaległości składkowe na podstawie art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej w związku z art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, gdyż takie rozumienie prowadziłoby do uprzywilejowania niektórych członków zarządu i mogłoby zachęcać

Ustalenie wysokiego stopnia przyczynienia się poszkodowanego do wypadku komunikacyjnego i związanej z tym znacznej redukcji odszkodowania wymaga dokonania stanowczych ustaleń faktycznych co do prawidłowej obserwacji drogi przez kierowcę i adekwatności jego reakcji na zagrożenie. Brak takich ustaleń, przy jednoczesnym przyjęciu odpowiedzialności sprawcy na zasadzie ryzyka, czyni znaczną redukcję świadczeń

Zmiana kodu PKD nie wyklucza automatycznie prawa do zwolnienia z opłacania składek, a organ administracji jest zobligowany do rzetelnego wyjaśnienia faktycznego stanu przeważających przychodów w kontekście przyznawania wsparcia z COVID-19.

NSA utrzymał w mocy wyrok WSA, podkreślając, iż umorzenie składek na ubezpieczenia społeczne ma charakter wyjątkowy i uznaniowy. ZUS poprawnie zastosował przepisy materialne, odmawiając umorzenia wobec braku wykazania przez skarżącego okoliczności uzasadniających takie umorzenie.

NSA uznał za zasadne zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące niewyciągnięcia pełnych wniosków z dowodów w sprawie odmowy umorzenia składek ZUS, wskutek czego uchylił wyrok WSA i decyzję ZUS w całości.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna musi być precyzyjna co do podstaw prawnych, a brak szczegółowego wskazania naruszonych przepisów powoduje niemożność jej uwzględnienia; w konsekwencji skarga Zakładu Ubezpieczeń Społecznych została oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż w postępowaniu dotyczącym umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne ciężar dowodu wykazującego spełnienie przesłanek umorzenia spoczywa na wnioskodawcy, a niekompletność materiału dowodowego skutkuje oddaleniem skargi.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek, zarzucająca naruszenie przepisów prawa materialnego i procesowego, jest bezzasadna, jeżeli nie wykazano istotnego wpływu naruszeń na wynik sprawy.

Decyzja administracyjna o stwierdzeniu choroby zawodowej, oparta na wysokim prawdopodobieństwie wynikającym z narażenia zawodowego, jest zgodna z prawem, jeśli brak jest dowodów na przyczyny pozazawodowe. Stwierdzona choroba zawodowa może być uzasadniona nawet bez pomiarów z okresu zatrudnienia, jeśli istnieją dowody na narażenie na czynniki szkodliwe.

Złożenie ponownego wniosku dotyczącego choroby zawodowej, której przypadek został już prawomocnie rozstrzygnięty, stanowi przesłankę do odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego z uwagi na zasadę res iudicata, co wyklucza powtórne postępowanie w tej samej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzję, uznając, iż decyzja organu została wydana bez wyczerpującego rozważenia sytuacji majątkowej i rodzinnej skarżącego, co naruszyło przepisy o umorzeniu należności składkowych.

Pobrane przez B.K. świadczenia rodzinne na córkę były nienależne z powodu braku wspólnoty dochodów. Skarga kasacyjna jest bezzasadna; obowiązek zwrotu świadczeń został prawidłowo orzeczony.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń rodzinnych, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje od daty ustania uprawnienia konkurencyjnego; skutkuje to niedopuszczalnością przyznania obu świadczeń równolegle.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego wymaga uprzedniego wygaśnięcia lub uchylenia prawa do konkurencyjnego świadczenia. W sytuacji zbiegu praw do świadczeń, uprawnionemu przysługuje wybór tylko jednego świadczenia.

Przyznanie renty w drodze wyjątku wymaga spełnienia wszystkich przesłanek ustawowych, a trudna sytuacja osobista i niezadowalający staż pracy nie stanowią dostatecznych przesłanek. NSA oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość decyzji organu.

NSA uznał za prawidłowe uwzględnienie szczególnych okoliczności, takich jak niepełnosprawność, które mogą stanowić podstawę do przyznania renty w drodze wyjątku, pomimo niespełnienia wszystkich formalnych warunków ustawowych. Skarga kasacyjna została oddalona.

Przywrócenie terminu do wniesienia odwołania jest uzależnione od braku jakiejkolwiek winy strony, w tym niedbalstwa. Schorzenie, nawet potwierdzone zaświadczeniem lekarskim, nie zwalnia z obowiązku należytej staranności, jeśli nie uniemożliwia ono formalnych czynności.

Rodzicielskie świadczenie uzupełniające nie przysługuje osobie, której suma dochodów z emerytury i innych źródeł przekracza wysokość najniższej emerytury, co należy ustalać również poprzez uwzględnienie diet niewyłączonych z opodatkowania.

Osoba, która pobrała świadczenie z funduszu alimentacyjnego, jest zobligowana do jego zwrotu, gdy decyzja przyznająca świadczenie zostaje uchylona w wyniku wznowienia postępowania, niezależnie od jej subiektywnej świadomości co do zasadności pobranego świadczenia.