Nienależnie wypłacone przez pracodawcę wynagrodzenie chorobowe, nie będąc przedmiotem decyzji organu rentowego, nie mogło być przedmiotem sporu w sprawie zainicjowanej odwołaniem od decyzji tego organu, dotyczącej obowiązku zwrotu przez płatnika składek nienależnie wypłaconego pracownikowi zasiłku chorobowego, ani przedmiotem zaskarżania apelacyjnego i kasacyjnego od zapadłych w procesie wyroków sądowych

Zwrot nienależnie pobranego świadczenia nie może pogarszać sytuacji prawnej ubezpieczonego w tym sensie, że jeśli ubezpieczony byłby uprawniony do świadczenia w niższej wysokości, a wskutek przedłożenia fałszywych dokumentów uzyskał wyższe świadczenie, to na podstawie art. 138 ustawy o emeryturach i rentach byłby zobowiązany do zwrotu całego wypłaconego mu świadczenia. W istocie nakazanie ubezpieczonemu

Roszczenie niebędące przedmiotem decyzji organu rentowego oraz rozpoznania sądu nie może podlegać uwzględnieniu przy ocenie dopuszczalności skargi kasacyjnej ani stanowić podstawy określenia wartości przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną.

Emerytura jest indywidualnym świadczeniem, zależnym od wskazanych składowych, co oznacza, że ustalenie wartości przedmiotu zaskarżenia musi być zindywidualizowane i konkretne, a nie przedstawiane na podstawie świadczeń innych ubezpieczonych.