Zgodnie z art. 153 P.p.s.a., organy administracyjne oraz sąd przy ponownym rozpoznawaniu sprawy są związane oceną prawną oraz wskazaniami co do dalszego postępowania wyrażonymi we wcześniejszym orzeczeniu sądu, chyba że doszło do istotnej zmiany stanu prawnego lub faktycznego, która czyni wcześniejszą ocenę prawną nieaktualną.

Odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej z tytułu naruszenia obowiązków zgłoszeniowych w systemie SENT jest możliwe tylko w wyjątkowych przypadkach uzasadnionych 'ważnym interesem podmiotu' lub 'interesem publicznym'. Jednakże, te okoliczności muszą wskazywać na incydentalny charakter uchybienia bez wpływu na interesy fiskalne państwa.

W zastosowaniu art. 22 ust. 3 ustawy SENT, możliwość odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej powinna uwzględniać zasady proporcjonalności oraz cele regulacji ustawy, w tym ochronę legalności handlu towarami wrażliwymi, a nie tylko represyjny charakter przepisów.

Jeżeli naprawa pojazdu przez poszkodowanego stała się niemożliwa, w szczególności w razie zbycia lub naprawienia pojazdu, nie jest uzasadnione ustalenie wysokości odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych jako równowartości hipotetycznych kosztów naprawy.

Domniemanie prawne dotyczące danych zawartych w Krajowym Rejestrze Elektronicznym Przedsiębiorców Transportu Drogowego obliguje zarządzających do dbania o wpisy w ewidencji; brak aktualności badań technicznych pojazdu w rejestrze nie może być uznawany za okoliczność ponadprzeciętną uwalniającą od odpowiedzialności, zgodnie z art. 92c ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym.

Wydanie nowego dokumentu prawa jazdy w celu zmiany danych, związane z dodaniem nowych uprawnień, nie daje podstaw organowi do zmiany terminu ważności wcześniejszych, bezterminowo nabytych uprawnień.

Osoba wykonująca przewóz drogowy pasażerów w ramach krajowego transportu drogowego zobowiązana jest do posiadania aktualnego orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych. Brak takiego orzeczenia stanowi naruszenie skutkujące nałożeniem kary pieniężnej, niezależnie od formalnego posiadania statusu przedsiębiorcy.

Wykonywanie transportu drogowego z wykorzystaniem aplikacji mobilnej przez osobę nieposiadającą odpowiedniej licencji stanowi naruszenie prawa, niezależnie od organizacyjnego czy ciągłego charakteru działalności.

Art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym znajduje zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy naruszenie jest jednocześnie opisane w załączniku nr 3 i nr 4, nie obejmuje sytuacji braku wymaganych orzeczeń lekarskich i psychologicznych jako odrębnych naruszeń.

W świetle art. 149 ust. 1-3 w zw. z art. 283 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych od 1 stycznia 2019 r. daninami publicznymi stały się wszystkie pobierane od tego dnia opłaty egzekucyjne, w tym również na podstawie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji; z tak określonego zakresu niepodatkowych należności budżetowych wyłączono te opłaty egzekucyjne, które zostały prawomocnie ustalone przed dniem

Zastosowanie art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym jest możliwe jedynie wtedy, gdy występuje jednoczesność naruszeń przewidzianych zarówno w załączniku nr 3, jak i załączniku nr 4 do tej ustawy.

W sytuacji gdy różne naruszenia przepisów transportowych nie są tożsame i nie wyczerpują równocześnie znamion deliktów przewidzianych w załączniku nr 3 i nr 4 do ustawy o transporcie drogowym, zastosowanie przepisu art. 92a ust. 10, nakazującego wymierzenie wyłącznie jednej kary, jest wyłączone.