Istotnym elementem umowy o pracę nakładczą jest określenie minimalnej miesięcznej ilości pracy, a tym samym zapewnienie wykonawcy określonego wynagrodzenia.

Wysokość odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia 10letniej terminowej umowy o pracę, która podlegała przepisom prawa pracy o umowie na czas nieokreślony, nie powinna przekraczać wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 471 k.p.), jeżeli wypowiedzenie było merytorycznie uzasadnione, choćby jego przyczyny nie zostały wskazane w oświadczeniu pracodawcy rozwiązującym stosunek pracy.

Oświadczenie woli nazwane wypowiedzeniem, złożone pracodawcy przez pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony, w której nie przewidziano możliwości jej wypowiedzenia (art. 33 k.p.), powoduje rozwiązanie umowy o pracę na mocy przepisów o rozwiązaniu przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Wyłączenie umów terminowych spod reżimu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) nie tylko narusza przepisy tej ustawy, ale także prowadzi do nierespektowania dyrektywy Rady nr 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących

Ustawa o emeryturach i rentach nie ogranicza pojęcia "pracownik" tylko do osób, które pozostają w stosunku pracy, ale także do tych, z którymi taki stosunek rozwiązano, ponieważ "pracownikiem" w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych jest osoba, która już po rozwiązaniu stosunku pracy występuje o emeryturę pomostową. Przyjąć zatem należy, że kompetencje określone w art. 11a ustawy o Państwowej

Wpłaty spółki na poczet Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Wysokość odszkodowania za powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej po ustaniu zatrudnienia jest określona samodzielnie w art. 1012 § 3 k.p. i zależy od realnie otrzymywanego wynagrodzenia, a nie od wynagrodzenia urlopowego.

Przyjęcie, że użyte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w komunikacji miejskiej i autobusowej komunikacji międzymiastowej słowo "powinny" nie oznacza obowiązku, lecz stanowi wyłącznie zalecenie, pozostaje w sprzeczności z § 1 ust. 1 tego rozporządzenia.

Obowiązek zapewnienia warunków do higienicznego przechowywania odzieży własnej, roboczej i ochronnej może być także realizowany w formie tzw. szatni podstawowej zamiast osobnych szatni odzieży własnej pracowników oraz szatni odzieży roboczej i ochronnej. Możliwość ta wynika z treści § 14 ust. 1 Załącznika nr 3 do rozporządzenia w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. W szatni podstawowej

Wykładnia postanowień art. 24 b ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym prowadzi do rezultatu, że nie ma żadnego znaczenia status pracownika w urzędzie gminy, w szczególności zaś to, czy jest on urzędnikiem. Nieistotne jest, więc również - z tego punktu widzenia - czy pracownik odgrywa jakąś rolę w procesie formułowania i wyrażania na zewnątrz aktów realizacji kompetencji organu wykonawczego gminy, czy

Termin do wniesienia skargi jest terminem ustawowym, a więc niedopuszczalne jest jego skrócenie lub przedłużenie przez sąd. Jest to również terminem prekluzyjnym w tym znaczenie, że jego upływ sąd uwzględnia z urzędu i z tej przyczyny odrzuca wniesioną skargę. Stosownie bowiem do treści art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a. sąd odrzuci skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.

Nieudzielenie przez zakładową organizację związkową żądanej przez pracodawcę informacji o pracownikach korzystających z jej obrony, nie zwalnia pracodawcy z obowiązku zawiadomienia organizacji związkowej o zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę, jeżeli nieudzielenie tej informacji było uzasadnione ochroną danych osobowych (art. 38 § 1 k.p., art. 30 ust. 21 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o

Podstawą rozstrzygnięć w zakresie refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowisk pracy dla skierowanych bezrobotnych ze środków funduszu pracy może być tylko umowa cywilnoprawna.

Wartość zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników ze stosunku pracy w momencie ich przekazania na ZFRON nie może być zaliczona w ciężar kosztów.

Wpłaty na ZFRON nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu.