Orzeczenie stwierdzające u pracownika chorobę zawodową nie jest wystarczającą podstawą do przeniesienia mianowanego urzędnika państwowego na inne stanowisko w trybie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.

Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ gdy podatnik nie zapłacił w całości lub w części podatku lub wykazał w deklaracji podatek w wysokości niższej, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zaległości podatkowej.

Opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian stanowią niepodatkową należność budżetową w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./. Zwolnienie z tych opłat ma charakter podmiotowy /Zakłady Pracy Chronionej/ i jest zwolnieniem generalnym. Zatem w odniesieniu do każdego podmiotu

Organ ten wydając uznaniowe rozstrzygnięcie, na podstawie art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, dokonał analizy obu przesłanek, o których mowa w tym przepisie i dopiero, po wyjaśnieniu tej kwestii, skorzystał z uznania administracyjnego.

1. Stosunek pracy kierowników jednostek organizacyjnych powstaje i podlega rozwiązaniu na podstawie uchwały zarządu. Do kompetencji wójta w stosunku do tych osób należą pozostałe czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, stosownie do art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./. 2. Rada gminy może podejmować uchwały obowiązujące wyłącznie