Stosunki pracy tak urzędników państwowych jak i urzędników prokuratury nawiązywane są na podstawie umowy o pracę, natomiast dawniej (przed regulacjami określającymi zasadę umowy o pracę) zawarte stosunki pracy na podstawie mianowania są zachowywane („pozostają w mocy”) i „mogą być zmieniane i rozwiązywane na zasadach określonych w ustawie pracownikach urzędów państwowych”. Wynika stąd, że owe dawniej

Wprawdzie przyjmuje się, że nie ma zakazu stawiania zarzutu przedawnienia roszczeń majątkowych także w postępowaniu apelacyjnym, ale równocześnie istotne jest to, że w sprawach o roszczenia ze stosunku pracy sąd pracy nie uwzględnia z urzędu upływu terminu przedawnienia.

Niezasadny jest pogląd, iż pracownik powinien wykazać jedynie, że nastąpiło zróżnicowanie sytuacji pracowników, a pracodawca powinien udowodnić, że kierował się obiektywnymi przesłankami. Pracownik powinien wskazać fakty uprawdopodobniające zarzut nierównego traktowania w zatrudnieniu, a wówczas na pracodawcę przechodzi ciężar dowodu, że kierował się obiektywnymi powodami (art. 183b § 1 k.p.)

1. Zmiana oznaczenia strony na podstawie art. 350 k.p.c. jest możliwa wtedy, gdy w sentencji orzeczenia sąd oznaczył stronę niezgodnie z zebranym w sprawie materiałem. 2. Placówka naukowa Polskiej Akademii Nauk, zatrudniająca pracowników, jest pracodawcą w rozumieniu art. 3 k.p., a tym samym ma zdolność sądową i procesową na podstawie art. 460 § 1 k.p.c.

Podjęcie się przez pracownika podróży w celu wykonania określonej pracy na podstawie porozumienia zawartego z pracodawcą nie jest podróżą służbową w rozumieniu art. 775 § 1 k.p., chyba że pracownik w ramach podjętej podróży wykonuje na polecenie pracodawcy zadanie służbowe. W takim przypadku podróż służbowa obejmuje okres od rozpoczęcia do zakończenia wykonania tego zadania, o ile nic innego nie wynika

Ustne oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę mimo, iż narusza przepis art. 30 § 3 k.p. o formie pisemnej wypowiedzenia, jest skuteczne. Stanowi jednak podstawę, zgodnie z art. 50 § 3 k.p., dochodzenia przed Sądem pracy żądania przewidzianego w wypadku naruszenia przepisów a wypowiadaniu umów o pracę.

Do członków korpusu służby cywilnej nie będących urzędnikami służby cywilnej stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem.

1. Niedopuszczalne jest przywrócenie do pracy bez wniosku pracownika, albowiem takie rozstrzygnięcie naruszałoby wyrażoną w art. 11 k.p. zasadę wolności pracy. Przepis art. 45 § 2 k.p. należy interpretować ściśle. 2. Dokonanie oceny możliwości i celowości uwzględnienia żądania pozwu w zakresie restytucji stosunku pracy nie może odbywać się bez zgłoszenia przez pracodawcę stosownego zarzutu. W świetle

Urlopu szkoleniowego z art. 34 ustawy o radcach prawnych „udziela” pracodawca, a więc o terminie rozpoczęcia tego urlopu nie może samodzielnie decydować pracownik. Termin ten nie wynika również z przepisu prawa.

Pracodawca ponosi odpowiedzialność za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego (art. 415 k.c.) tylko wtedy, gdy jego działanie polegało na zamierzonym naruszeniu przepisów o rozwiązaniu umowy o pracę w tym trybie.

Na podstawie art. 390 § 2 k.c. nie można dochodzić zawarcia przyrzeczonej w umowie przedwstępnej umowy o pracę na czas określony, który już upłynął.

Jeżeli pracodawca nie zapewni pracownikowi dobowego lub tygodniowego odpoczynku od pracy, pracownik może żądać zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych [art. 448 k.c. w zw. z art. 24 k.c. w zw. z art. 300 k.p.].