Nie zachowanie przez organ I instancji terminu z art. 200 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, poprzez wcześniejsze wydanie i doręczenie stronie decyzji, nie może stanowić przesłanki z art. 240 par. 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej wyrażającej się w tym, że strona nie z własnej winy nie brała udziału w postępowaniu, a wobec tego brak jest podstaw

Art. 118 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, który przewiduje swoiste przedawnienie prawa do wydania decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej, ma zastosowanie również przy ocenie dopuszczalności orzekania o odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe powstałe przed 1 stycznia 1998 r.

Nie znajduje dostatecznego uzasadnienia wniosek wyprowadzony przez stronę skarżącą z brzmienia art. 10 ust. 3 zdanie drugie in fine ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, o konieczności ustalenia przez organ podatkowy wartości przedmiotu sprzedaży z uwzględnieniem opinii co najmniej dwóch biegłych. Posłużenie się przez ustawodawcę liczbą mnogą w sformułowaniu

Jeżeli Izba Skarbowa nie zakwestionowała ważności umowy o pracę, zarzucając np. zawarcie jej dla pozoru, czy też nie podnosiła działania Rady Nadzorczej na szkodę spółki, które oczywiście musiałoby być potwierdzone w odpowiednim postępowaniu, to brak było podstaw do podważania składników i wysokości wynagrodzenia, ustalonego w umowie o pracę zawartej przez prywatnego pracodawcę ze swoim pracownikiem

Wydanie decyzji umarzającej postępowanie w sprawie podatku od towarów i usług nie powoduje utraty prawa do żądania stwierdzenia nadpłaty.

Użyte w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ określenie nabycie towarów i usług odnosi się również do importu. Pojęcie to należy rozpatrywać w powiązaniu z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 3 tej ustawy. Nabycie musi zatem nastąpić w taki sposób, aby podatnik mógł poniesione wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania

Ustawodawca, mówiąc w art. 240 par. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ o innej decyzji lub orzeczeniu sądu miał na uwadze akt administracyjny lub sądowy, który stanowił podstawę prawną, a nie faktyczną wydania decyzji podatkowej.

Utrata na skutek wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 25 czerwca 2002 r. mocy obowiązującej art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 95 poz. 1101/, oznaczała to, iż przejściowo w stosunku do podatników wymienionych w sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego została "reanimowana" poprzednia treść art. 31 ust. 1 pkt

Z brzmienia art. 116 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wynika, że obowiązek wykazania zaistnienia przesłanek zwalniających z odpowiedzialności za cudze zobowiązania podatkowe członka zarządu spółki, ciąży na tym członku. Jednakże takie brzmienie powołanego przepisu nie przekreśla w zupełności stosowania w postępowaniu podatkowym odnoszącym

Przepis art. 54 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ - wiąże nienaliczanie odsetek za zwłokę z nierozpatrzeniem odwołania w terminie, a nie z wydaniem decyzji organu odwoławczego o określonej treści /wadliwej lub niewadliwej/.

Przekazanie koszulek, parasoli, radia, zegarków i innych materiałów, które nie posiadają logo podatnika, jako nagród w konkursach radiowych w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług

1. W ujęciu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, tak jak i w okresie obowiązywania ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zobowiązania podatkowe, do których obliczenia, pobrania i odprowadzenia na konto właściwego urzędu skarbowego zobowiązany był płatnik, powstawały w sposób przewidziany w

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.

Odmówić wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej.

Jeżeli wniosek o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego zawiera braki, o których mowa w art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287 ze zm./, to pozostawienie tego wniosku bez rozpatrzenia może nastąpić po wezwaniu wnioskodawcy na podstawie art. 169 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.