Nie można zgodzić się z poglądem, że argumentacja zawarta w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 kwietnia 1998 r. /OTK 1998 nr 6 poz. 112/, wskazująca na niekonstytucyjność art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w związku z dopuszczalnością stosowania wobec tej samej osoby za ten sam czyn sankcji administracyjnej

Umowa sprzedaży przedsiębiorstwa podlega opłacie skarbowej w wysokości będącej sumą opłat od rzeczy i praw majątkowych składających się na przedsiębiorstwo.

Od rozstrzygnięcia wszystkich zarzutów odwołania organ odwoławczy nie może się zwolnić z tego powodu, że niektórych z tych zarzutów strona nie podnosiła w toku postępowania, również w toku postępowania kontrolnego.

Jeżeli podatnik wystąpił o zwrot różnicy podatku w okresie późniejszym niż był do tego uprawniony nie oznacza to jeszcze, że była to kwota nienależna w rozumieniu art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

W sytuacji, gdy podatnikowi przysługiwało uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego, lecz uprawnienie to utracił na skutek nie przestrzegania rygorów przewidzianych w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, brak jest podstaw prawnych do zaliczenia tego podatku do kosztów uzyskania przychodów.

Skutkiem prawnym niewyłączenia pracownika w przypadku występowania okoliczności, których następstwem - zgodnie z art. 130 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ - powinno być jego wyłączenie od udziału w sprawie jest wadliwość postępowania, która pociąga za sobą - w przypadku decyzji ostatecznej - sankcje w postaci wznowienia postępowania na podstawie

W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 24 września 2000 r., to jest dniem wejścia w życie zmiany do ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. nr 11 poz. 62 ze zm./ działalność zakładu ubezpieczeń polegająca na odsprzedaży przedmiotów ubezpieczenia nie mieściła się w pojęciu działalności ubezpieczeniowej, nie mieściła się również w zakresie "usług ubezpieczeniowych" i

Organ podatkowy nie może odmówić uchylenia decyzji ostatecznej z przyczyn określonych w art. 245 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jeżeli kwota podatku wynikająca z tej decyzji została przez podatnika uiszczona przed upływem przedawnienia.

Skoro zgodnie z przepisami prawa materialnego podatnikiem jest spółka cywilna, to w momencie jej rozwiązania wspólnicy tracą legitymację do występowania w postępowaniu dotyczącym zobowiązań spółki.

Niezgodne z zasadą praworządności byłoby postępowanie organów podatkowych akceptujące w stosunku do sprzedawcy wartość usług /zawyżoną według organów/ i zadeklarowany od nich podatek należny, a kwestionujące prawo nabywcy do uwzględnienia tego podatku jako podlegającego odliczeniu z tej przyczyny, że cena za usługi jest wyższa od tej, którą strony powinny uzgodnić, gdyby kierowały się realiami rynkowymi

Jednym ze skutków wygaśnięcia decyzji o zabezpieczeniu jest niemożność rozpoznawania odwołania od tej decyzji.

Przez koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów należy rozumieć takie wydatki podatnika, które prowadzą do osiągnięcia przychodów oraz dotyczą przychodów otrzymanych lub należnych w danym roku. Wobec tego są to wydatki związane z już istniejącymi źródłami przychodów, a nie z tworzeniem nowych źródeł przychodu.

Decyzja organu celnego dokonującego kwalifikacji importowanego towaru według kodu PCN ma wiążący charakter dla organów podatkowych.

Nie ulega wątpliwości, że wartość nieruchomości ustalona przez biegłych odbiega od ceny sprzedaży o 111,39 procent. W tej sytuacji zachodziła podstawa określona w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ do obciążenia strony kosztami opinii biegłych. Nie miały więc w tym przypadku zastosowania przepisy art. 264 i art

Decyzje wydawane na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ tj.: decyzje określające kwoty, o które chodzi w powołanym przepisie, w innej wysokości aniżeli zadeklarowana przez podatnika mają charakter deklaratoryjny /art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137

Nie można podzielić poglądu skarżącego, iż w sytuacji gdy Urząd Skarbowy określił wartość użytkowania wieczystego dla potrzeb wymiaru opłaty skarbowej to decyzja ta wiąże organy podatkowe na podstawie art. 194 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w zakresie wartości tego prawa określonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992

Organ podatkowy obowiązany jest nie tylko do ustalania, czy zachodzą przesłanki wymienione w art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, lecz także obowiązany jest do wyważenia interesu społecznego z indywidualnym interesem strony, gdyż zobowiązuje go do tego art. 2 Konstytucji RP w każdym przypadku, w którym w sprawie ma zastosowanie norma

Ustawowy zastaw powstały przed dniem 1 stycznia 1998 r., to jest przed datą wejścia w życie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), wygasł z mocy jej art. 327, bez względu na fazę postępowania egzekucyjnego, jeżeli przedmiot zastawu nie został wcześniej sprzedany.

1. Za niedopuszczalne w państwie prawa należy uznać takie zachowanie organów celnych, które na przejściu granicznym aprobują działanie Banku Staropolskiego odsyłają do tego banku osoby dokonujące wpłat gotówkowych związanych z należnościami podatkowymi i celnymi związanymi z odprawa towarów, natomiast skutkami takich skutecznych wpłat gotówkowych próbują obciążyć tylko i wyłącznie stronę. 2. Dokonanie

Rzeczą niedopuszczalną jest, by pracownik organu podatkowego wykonywał jakąkolwiek odpłatną /nieformalną/ obsługę podległych podatników i fałszował przy tym dokumenty składane w urzędzie skarbowym, posługując się pieczęcią urzędową z datownikiem. Tego rodzaju działanie jest nie tylko przestępstwem przeciwko dokumentom, ale jednocześnie czynnikiem korupcjogennym aparatu podatkowego i powoduje utratę