Naliczenie odsetek za zwłokę od zawyżenia zwrotu podatku od towarów i usług, w przypadku rozliczenia faktury VAT niepotwierdzonej kopią u sprzedawcy, jest niezasadne, gdy podatnik wykaże, że nie miał podstaw do powzięcia wątpliwości, że jego kontrahent nie odprowadził należnego podatku.

W każdej sprawie w której zawarto umowę renty nieodpłatnej, organ podatkowy powinien w razie wątpliwości przeprowadzić stosowne podatkowe postępowanie zmierzające do wyjaśnienia celu takiej umowy, a więc praktycznej przyczyny przysporzenia majątkowego na rzecz innej osoby. Dopiero w wyniku takiego postępowania organ podatkowy jest w stanie dokonać właściwej oceny zawartej umowy w aspekcie prawa podatkowego

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ uznawał za wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych przychody uzyskane z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Zwolnienie to jednak nie dotyczyło przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntów, które w związku

Podatnik korzystający z przysługującego mu prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, /z którego może, ale nie musi korzystać/, ma obowiązek przedstawić w trakcie kontroli podatkowej lub skarbowej wszelkie dokumenty, które to prawo potwierdzają. Nie przedstawiając duplikatów skradzionych faktur musi pogodzić się z brakiem tego prawa. Obowiązek zebrania przez organ podatkowy

Podstawę do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowią oryginały faktur albo ich duplikaty. Duplikat wystawia sprzedawca w wypadku zniszczenia lub zaginięcia faktury. Podatnicy obowiązani są przechowywać oryginały faktur w okresie 5 lat, licząc od końca roku, w którym wystawiono fakturę. Jeżeli podatnik nie przedstawia w trakcie kontroli żadnych dokumentów

Nie każda umowa zawierająca w nazwie słowo "stypendium" musi być uznana za spełniającą warunki zaliczenia jej do kategorii trwałego ciężaru. Wszelkie ulgi podatkowe polegające na zmniejszeniu ciężaru podatkowego stanowią wyjątek od zasady sprawiedliwości podatkowej i ich stosowanie nie może odbywać się w oderwaniu od istniejących przepisów prawnych, a swoboda zawierania umów cywilnych nie może służyć

Brak ewidencjonowania sprzedaży powoduje zastosowanie sankcji podatkowych określonych w art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Różnicowanie stawek podatku w zależności od pewnych cech podatników narusza zasadę równości wobec prawa, wyrażoną w art. 32 Konstytucji RP.

Art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala na odliczenie od dochodu rent i innych trwałych ciężarów opartych na tytule prawnym. Przyjmując, że tak w świetle prawa cywilnego jak i podatkowego brak podstaw do uznania, iż osoba fizyczna nie może być fundatorem stypendium, rozważyć należy, czy stypendium takie może

Art. 114 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ stwarza podstawę prawną tylko i wyłącznie do pociągnięcia do odpowiedzialności podatkowej jako osoby trzeciej dzierżawcy i użytkownika nieruchomości stanowiąc: "Dzierżawca /użytkownik/ nieruchomości odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem będącym właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub

Wyłącznie na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że zachodzą przesłanki do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony /art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Opłaty za obsługę gwarancyjną, za usługi udzielone kupującemu przez sprzedawcę w ramach gwarancji, za czysto techniczną pomoc lub za konsultacje udzielone przez inżynierów, adwokatów lub księgowych nie stanowią należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Nienaliczone odsetki od udzielonych bezprocentowych pożyczek zaliczyć należy do kategorii nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez pożyczkobiorcę.

W każdej sprawie, w której zawarto umowę renty nieodpłatnej, organ podatkowy powinien w razie wątpliwości przeprowadzić stosowne podatkowe postępowanie zmierzające do wyjaśnienia celu takiej umowy, a więc praktycznej przyczyny przysporzenia majątkowego na rzecz innej osoby. Dopiero w wyniku takiego postępowania organ podatkowy jest w stanie dokonać właściwej oceny zawartej umowy w aspekcie prawa podatkowego

Konsekwencją deklaratoryjnego charakteru decyzji wydawanych na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ był obowiązek podatnika do obliczenia podatku w sposób i w wysokości określonej prawem i zapłaty w określonym przez prawo terminie, w tym z uwzględnieniem częściowej utraty prawa do obniżenia podatku

Podstawę do ustalania opłaty prolongacyjnej stanowi art. 57 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, który określa nie tylko, że naliczenie nastąpić ma w drodze decyzji ale ponadto, poprzez użycie wyrazu "ustala", wymaga aby opłata prolongacyjna ustalona była za cały okres odroczenia /rozłożenia na raty/ w konkretnej kwocie.

Osoba uprawniona z umowy renty mieści się w ogólnym pojęciu strony zawartym w art. 133 i art. 134 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, gdyż działanie organów podatkowych pośrednio dotyczy jej interesów. Z tego względu wszelkie ustalenia dotyczące jej osoby, sytuacji materialnej i życiowej mają swoją podstawę w ustawie jeżeli ustalenia te zmierzają

Nieracjonalne i nieefektywne byłoby pozbawienie organu kontroli skarbowej do określenia zobowiązania podatkowego w drodze oszacowania. Jeżeli bowiem organ ten z mocy art. 193 par. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ jest uprawniony do stwierdzenia, że księgi podatkowe są nierzetelne, to nie można tego organu pozbawiać możliwości określania zobowiązania

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami wykonawczymi wydanymi do ustawy. Niewprowadzenie środków trwałych albo wartości niematerialnych do ewidencji /wykazu/ powoduje niemożność dokonywania odpisów amortyzacyjnych

Według Klasyfikacji Wyrobów i Usług za działalność usługową uważa się działalność, której przedmiotem są wszelkie czynności świadczone na rzecz podmiotów gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, nie tworzącym bezpośrednio nowych dóbr materialnych jak również czynności świadczone na rzecz podmiotów gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji

Kosztem uzyskania przychodów są tylko takie straty, których występowanie w toku działalności danego rodzaju jest nieuniknione. Innymi słowy chodzi o straty, które są normalnym, chociaż niechcianym następstwem działania w danej branży. Celowi osiągnięcia przychodów służy zatem sama działalność gospodarcza, a straty są jedynie ubocznym skutkiem tej działalności.

Aby określone świadczenie, do ponoszenia którego zobowiązany jest podatnik, uznać za trwały ciężar w rozumieniu powołanego art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, powinno być ono kwalifikowane jako świadczenie /powinność/ oparte o zasadę nieekwiwalentności, istniejące przez dłuższy okres czasu. Chodzi więc niewątpliwie